'''Francesco Brioschi''' ([[Milaan]], [[1824]]–[[1897]]) was een [[Italie|Italiaanse]] [[wiskundige]].
Vanaf [[1850]] gafwas Brioschi leshoogleraar in de [[analytische mechanica]] aan de [[Universiteit van Pavia]]. Na de [[Italiaanse eenwording|Italiaanse eenwording]] in 1861 werd hij als afgevaardigde in het [[ItaliaanseCamera parlementdei deputati|Italiaanse parlement]] gekozen en vervolgens twee keer benoemd tot secretaris van de [[Minister (regering)van Onderwijs|Minister van Onderwijs]]. In 1863 richtte hij de [[Politechische school van Milano|technische hogeschool]] van [[Milaan]] op, waar hij tot zijn dood aan verbonden bleef. Hij gaf voornamelijk les in de [[hydraulica]], maar soms ook in de analytische mechanica en de [[constructieweg- en ontwerpenwaterbouwkunde]]. In 1865 kwam hij in de Senaat van Italie. In [[1870]] werd hij lid van de ''National Academy ofvan thede LinceiLyncei|Nationale Akademie van de Lynxen'', de Italiaanse Akademie van Wetenschappen, waarvan hij in 1884 na de dood van [[Quintino Sella]] ook president werd. Hij leidde twee bladen; eerst de ''Il Politecnico'' review en tussen 1867 and [[1877]] ook de, ''[[Annali di matematica pura e applicata]]'' (Nederlandse vertaling: ''Annalen van de pure en toegepaste wiskunde''). Hij stierf in 1897.
Brioschi publiceerde verschillende algebraïsche theorieen and bestudeerde het pobleem van het oplossen van [[vijfdegraadsvergelijking|vijfde -]] en zesdegraadsvergelijkingen door gebruik te maken van [[elliptische functie|elliptische functies]].
Brioschi stond ook bekend als een uitstekende leraar: onder zijn studenten aan de Universiteit van Pavia waren [[Eugenio Beltrami]] en [[Luigi Cremona]].
