Mellofoon: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
samengevoegd met lemma stellahoorn
Smokkelherberg (overleg | bijdragen)
k bugel is gebruikelijk in NL voor flügelhorn
Regel 1:
De '''mellofoon''', ook wel ''stellahoorn'' of ''corhoorn'' genoemd, is een [[koperen blaasinstrument]] dat is afgeleid van de (Franse) [[hoorn (muziekinstrument)|hoorn]]. Het werd rond 1920 ontwikkeld en was oorspronkelijk een rechtshandige [[hoorn (muziekinstrument)|hoorn]].
 
De mellofoon heeft de ronde vorm van de hoorn, maar is qua afmetingen meer te vergelijken met de Es-[[althoorn|alt-]] of [[tenorhoorn]]. De totale lengte van de buis is ongeveer 4 meter. Belangrijke kenmerken van de hoorn zijn de aanwezigheid van ventielen om het instrument te bedienen en het dragen en dempen van het instrument door het stoppen van de linkerhand in de klankbeker. Hoewel de mellofoon afgeleid is van de hoorn, heeft dit instrument geen draai[[ventiel (muziek)|ventiel]]en, maar 3 pistons (pompventielen) zoals de trompet. Bovendien wordt de linkerhand niet meer in de klankbeker geplaatst. De pistons worden met de rechterhand bediend en hebben een [[vingerzetting]] die gelijk os aan die van andere instrumenten met 3 ventielen, zoals de [[trompet]] en de [[saxhoorn]]s. Vandaar dat de mellofoon tegenwoordig meer weg heeft van de trompet. Het instrument heeft wel nog een eigen typisch mondstuk, dat iets kleiner is dan dat van de Franse hoorn. Ook wordt de mellofoon vaak vergeleken met andere leden van de familie van koperinstrumenten, namelijk met de [[tuba (instrument)|tuba]], het [[eufonium]] en met de [[flugelhoornbugel]]. De mellofoon is een [[transponerend instrument]]. De [[stemming (muziek)|stemming]] is meestal in F, maar soms ook in Es, D of C.
 
De mellofoon is uitgevonden om beter te kunnen marcheren in showorkesten. Bovendien is de klankbeker horizontaal gericht zodat de klank onmiddellijk in de richting gaat van de toeschouwers. In deze showorkesten vormen ze een alternatief voor de hoorns of de alttrompetten. Verder wordt het ook gekenmerkt als een typisch [[brassband]]- en [[fanfareorkest|fanfare]]-instrument. In deze orkesten spelen ze vaak de tegen[[melodie]] die zorgt voor een rijke aanvulling op de hoofdmelodie.