Sophie in Beieren (1847-1897): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Link fix
DéRahier (overleg | bijdragen)
k diakritische en andere typo's;, Replaced: Alencon → Alençon (14) met AWB
Regel 1:
[[Afbeelding:Sophie04.jpg|thumb|right|175px|Sophie ; Portret van Franz Hanfstaengl]]
'''Sophie Charlotte Augustine in Beieren''' ([[München]], [[22 februari]] [[1847]] - [[Parijs]], [[4 mei]] [[1897]]) was prinses van [[Beieren]], Hertogin in Beieren en later - door haar huwelijk - Hertogin van [[AlenconAlençon-Orléans]].
 
Zij was de jongste dochter van [[hertog]] [[Maximiliaan Jozef in Beieren]] en diens vrouw [[Ludovika van Beieren|Ludovika]] en de jongste zus van de [[Oostenrijk-Hongarije|Oostenrijkse]] keizerin [[Elisabeth van Oostenrijk-Hongarije|Elisabeth]].
Regel 10:
Uiteindelijk verlooft ze zich met haar neef, koning [[Lodewijk II van Beieren]]. Dit zeker ook omdat haar moeder zich zorgen maakte over de al te intieme omgang die haar dochter met Lodewijk onderhield. Tot een huwelijk kwam het evenwel niet. Mogelijk door bindingsangst stelde Lodewijk het huwelijk alsmaar uit. Nadat hertog Maximiliaan zijn neef hieromtrent om opheldering vroeg, verbrak hij de verloving. Daarop heeft Sophie een korte maar kennelijk hevige omgang met de handelsondernemer [[Edgar Hanfstaengl]]. Deze werd evenwel niet geschikt geacht als toekomstige levenspartner.
 
Ludovika ging daarom op zoek naar een nieuwe huwelijkskandidaat en vond deze in de hertog [[Ferdinand van AlenconAlençon-Orléans]]. Sophie stemde in met het huwelijksaanzoek, en op [[28 september]] [[1868]] trouwden ze in Possenhofen.
 
Het paar verhuisde naar [[Engeland]], daar het de afstammelingen van het huis Orléans sinds de revolutie van [[1848]] verboden was, voet op [[Frankrijk|Franse bodem]] te zetten. In Engeland werd Sophie overvallen door aanvallen van melancholie. Ze verlangde steeds meer naar huis en naar haar vroegere geliefde, Edgar Hanfstaengl. Aan hem schreef ze hartstochtelijke liefdesbrieven, die evenwel onbeantwoord bleven. Vanaf 1872 woont het paar weer in Frankrijk, waar het een villa in [[Vincennes]] betrekt.
 
Onderwijl had het paar twee kinderen gekregen:
* [[Louise Victoria AlenconAlençon|Louise Victoria]] ([[1869]] - [[1952]])
* [[Emmanuel d'Orléans|Philippe Emanuel]] ([[1872]]- [[1931]]).
 
In [[1886]] wordt Sophie hevig verliefd op haar [[gynaecoloog]], Dr Glaser. Het paar begint een verhouding en besluit zelfs gezamenlijk naar [[Zwitserland]] te vertrekken. Dit plan wordt verijdeld omdat de echtgenote van de vrouwenarts aan de bel trekt. Ferdinand AlenconAlençon overlegt hierop met zijn zwager, de arts [[Karel Theodoor in Beieren]], wat hem te doen staat. Besloten wordt Sophie op te laten nemen in een psychiatrische kliniek in de buurt van [[Graz]], waar zij zou kunnen herstellen van haar ''sexueller Abartigkeiten''. Sophie verblijft vijf maanden in de kliniek, herstelt nog enige tijd op een slot in [[Tirol (gebied)|Tirol]] en vervoegt zich daarna weer bij haar man.
[[Afbeelding:Le Petit Journal - Bazar de la Charité.jpg|thumb|De brand in de Bazar de la Charité, waarbij Sophie omkwam]]
Sophie komt uiteindelijk om bij een hevige brand in de [[Bazar de la Charité]] (een liefdadigheidstentoonstelling in Parijs), als zij tegen het klemmend advies van de brandweer, weigert het gebouw te verlaten, omdat zij erop staat dat eerst andere vrouwen worden gered.