Vierde Lateraans Concilie: verschil tussen versies

[[Paus Innocentius III]] (1198-1216) riep eind november 1215 het '''Vierde Lateraans Concilie''' bijeen. Dit twaalfde algemene concilie wordt beschouwd als het belangrijkste succes van deze paus en als het belangrijkste middeleeuwse [[concilie]]. Het concilie hield zich niet enkel bezig met binnenkerkelijke zaken, maar nam ook politieke besluiten. Zo erkende men bijvoorbeeld de Duitse keizer [[Frederik II]] en besloot men op te roepen tot een [[kruistocht]]. Bekend zijn ook de uitspraken over de bestrijding [[ketters]] als de [[Katharen]] en [[Waldenzen]] en [[Joachim van Fiore]]. Het concilie sprak ook uit dat er meer aandacht moest komen voor prediking en zielzorg als priesterlijke taken. Illustratief voor het belang van dit concilie is het feit dat twee middeleeuwse juristen, Vincentius Hispanus en Johannes Teutonicus, een speciaal commentaar schreven op de constituties van Lateranen IV, een andere benaming van dit concilie.