Code sharing: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Hoofdreden voor codesharing is "verlenging van het eigen netwerk" |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 13:
In Globale Distributie Systemen, zoals [[Amadeus (computersysteem)|Amadeus GDS]], [[Galileo (computersysteem)|Galileo GDS]], [[Worldspan]] of [[Sabre (computersysteem)|Sabre]] resulteert Code sharing tot dezelfde vlucht met verschillende vluchtnummers, deze vlucht wordt uitgebreid onder verschillende vluchtnummers op de eerste pagina geëtaleerd, met als gevolg dat de andere luchtvaartmaatschappijen op de 2e pagina belanden waardoor ze waarschijnlijk niet bekeken worden door passagiers die een vlucht zoeken.
Code sharing werd in het midden van de tachtiger jaren geïntroduceerd in de [[Verenigde Staten]] voor binnenlandse vluchten, toen na de [[deregulering]] van de nationale luchtvaartindustrie in [[1978]] de grote maatschappijen kleinere, regionale luchtvaartmaatschappijen gingen gebruiken voor verbindingen van hun [[hub (luchthaven)|hubs]] naar kleine steden. In Amerika worden deze toevoerluchtvaartmaatschappijen "commuter airlines" (forenzenluchtvaartmaatschappijen) genoemd. Tegenwoordig bieden alle grote luchtvaartmaatschappijen in Amerika vluchten onder hun eigen naam aan naar kleinere vliegvelden waar ze niet zelf naar toe vliegen. Voorbeelden zijn [[United Express]], [[American Eagle (luchtvaartmaatschappij)|American Eagle]], [[Delta Connection]] en [[Northwest Airlink]]. Deze vluchten worden uitgevoerd door regionale luchtvaartmaatschappijen onder een codeshare-overeenkomst. Omdat deze regionale maatschappijen vliegtuigen gebruiken die geschilderd zijn in de kleuren van de grote maatschappij, realiseren de passagiers zich meestal niet dat ze met een andere maatschappij reizen.
Er zijn ook Code sharing overeenkomsten tussen luchtvaartmaatschappijen en treinmaatschappijen.
|