Cyrano de Bergerac (toneelstuk): verschil tussen versies

 

{{spoil}}

Volgens het in 1897 geschreven verhaal, dat het toneelstuk in 1640 in Parijs laat beginnen, is Cyrano de Bergerac, dichter en aanvoerder van de cadetten in het Franse leger, verliefd op zijn nichtje Roxane. Maar omdat hij zo'n lange neus heeft, denkt hij dat ze nooit van hem zal houden. Tot ze op een dag een afspraak met hem wil. Hij is zo zenuwachtig dat hij besluit haar een brief te schrijven en snel weg te gaan. Maar dan komt ze al binnen. Roxane begint hem te vertellen dat ze op iemand verliefd is, die volgens haar ook van haar houdt. Cyrano krijgt hoop, totdat ze zegt dat haar geliefde in zijn regiment zit en hij [[Christian de Neuvillette]] heet. Hevig teleurgesteld, maar ook hevig verliefd, belooft Cyrano Roxane, dat hij Christian in de oorlog zoveel mogelijk zal beschermen.

 

Dan krijgt Roxane een brief van graaf [[De Guiche]], als legeraanvoerder de meerdere van Cyrano. Deze graaf wil met Roxane trouwen, wat zij echter absoluut niet wil. Daarom trouwt ze snel met Christian, vlak voordat de graaf bij haar aankomt. Om tijd te rekken leidt Cyrano de graaf af, die daardoor net te laat komt om het huwelijk te voorkomen.

 

==Conclusie==

Hoewel geschreven in 1897, is dit in vijf akten op vers geschreven toneelstuk nog steeds goed leesbaar en wordt het stuk nog regelmatig opgevoerd. In [[Nederland ]] was de vertolking door [[Guus Hermus]] de bekendste, in Vlaanderen die door [[Herbert Flack]]. In 1990 is Cyrano in de gelijknamige film legendarisch op de oorspronkelijke tekst vertolkt door [[Gérard Depardieu]], die voor deze film een Oscarnominatie kreeg en een [[César (filmprijs)|César]] voor de beste acteur. Een César is een gouden filmonderscheiding, genoemd naar de ontwerper ervan, de Franse beeldhouwer [[César Baldaccini|César]]. In totaal werd de film onderscheiden met tien Césars. Er wordt wel gezegd, dat met deze film elke volgende vertolking van het toneelstuk overbodig is gemaakt.