Tate St Ives: verschil tussen versies

'''Tate St Ives''' is een [[museum]] in [[St Ives]], [[Cornwall]], [[Engeland]], waar werk wordt tentoongesteld van modern -klassieke en hedendaagse, [[Verenigd Koninkrijk|Engelse]] kunstenaars, inclusief werk van de zogenaamde [[St Ives School]].

Het gebouw telt drie verdiepingen en is ontworpen door de architecten ''Evans and Shaleff''. Het museum ligt op het terrein van de voormalige gasfabriek en kijkt uit over het Porthmeor Beach. Het werd in 1993 voor het publiek opengesteld en was het tweede regionale museum van de Tate Gallery. De Tate -organisatie had evenwel al eerder bemoeïenisbemoeienis met St Ives en wel via het management van het [[Barbara Hepworth Museum and Sculpture Garden]], dat werd geopend in 1980.

In 1920 werd door Bernard Leach en Shoji Hamada een pottenbakkerij opgezet in St Ives, waardoor een eerste verbinding onstondontstond tussen St Ives en de internationale twintigste-eeuwse kunststromingen.

Met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939 vestigden Ben Nicholson, [[Barbara Hepworth]] en [[Naum Gabo]] zich in St Ives. Zij werden daarmee een vooruitgeschoven post van de [[abstractie|abstracte]] [[avant-garde]]-beweging in West Cornwall. Het is bekend, dat ook een kunstenaar als [[Piet Mondriaan]] er een periode heeft vertoefd.

Nadat de oorlog was beëindigd, verscheen een geheel nieuwe generatie op het toneel, waaronder: Peter Lanyon, John Wells, Roger Hilton, Bryan Wynter, Patrick Heron, Terry Frost en Wilhelmina Barns-Graham.

Tate St Ives tracht zowel de geschiedenis van de kunst in St Ives van de twintigste eeuw te conserveren als nieuwe werken tentoon te stellen van kunstenaars, die verder weg hun atelier hebben. Het ''artist in residence'' -programma van het museum is dan ook bedoeld om de beroepservaring van kunstenaars, die wonen en werken in heel Cornwall verder te ontwikkelen.