Alexander III van Schotland: verschil tussen versies

De hoop op een mannelijke troonopvolger werd de bodem ingeslagen toen de koning op 19 maart 1286, tijdens een nachtelijke rit nabij [[Kinghorn]], [[Fife]], van zijn paard viel. Hij verloor zijn begeleiders uit het oog en viel van een hoge klif met de dood tot gevolg. Zijn lichaam spoelde de volgende dag aan aan de kust. De dood van de koning stortte Schotland in een politieke crisis. Zijn vrouw Yolande was zwanger, maar het kind werd dood geboren. [[Margaretha, de maagdJonkvrouw van Noorwegen]], werd koningin, maar stierf in [[1290]], onderweg naar Schotland. 13 troonpretendenten eisten de troon op. Men deed een beroep op koning [[Eduard I van Engeland]] om te bemiddelen en op [[30 november]] [[1292]] wees hij [[John Balliol]] aan als Koning van Schotland. De bloeiperiode van Schotland kwam met Alexanders dood ten einde, omdat Eduard I steeds meer zeggenschap in Schotse aangelegenheden wilde hebben. Toen John Balliol in [[1296]] in opstand kwam, werd het Schotse leger in de [[Slag bij Dunbar]] in de pan gehakt, waarna Schotland werd gereduceerd tot een [[vazalstaat]] van Engeland.