Medische fout: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
cat, interwiki |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
Met '''medische fout''' worden alle [[fout]]en die optreden tijdens een medische behandeling bedoeld. Een medische fout wordt meestal veroorzaakt door een [[arts]], [[verpleegkundige]] of paramedisch personeel. Medische fouten zijn ongewenst omdat ze leiden tot gezondheidsschade en omdat ze de maatschappij geld kosten. Een andere definitie luidt een medische handeling, waarvan het resultaat tegengesteld is aan de oorspronkelijke planning, waarbij eventueel onnodig (tijdelijke of definitieve) schade wordt berokkend aan de patiënt, terwijl dit met de huidige stand van medische kennis voorkomen had kunnen worden. Deze laatste definitie wordt gebruikt door de organistatie SIN-NL (Slachtoffers Iatrogene Nalatigheid-Nederland).
== Epidemiologie ==
Precieze getallen zijn moeilijk te geven. Uit verschillende onderzoeken komt naar voren dat bij 4 tot 17% van alle ziekenhuisopnames een fout optreedt. De
Over fouten van huisartsen of andere gezondheidszorginstellingen is niets bekend. Nationale cijfers , welke lager uitvallen zoals in het Nivel rapport uit 2007, worden door onder andere door de Inspectie Gezondheidszorg betwist. Geen eenduidigheid, maar zeker wel verontrustend. Ter vergelijking: Nederland kent jaarlijks 700 dodelijke verkeersslachtoffers.
==
Onderstaande problemen zijn erkend door Mr J.Legemaate, jurist van de KNMG, de Orde van Medisch Specialisten, de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen, de Vereniging Verpleegkundigen en Verzorgenden Nederland, de Inspectie Gezondheidszorg, en VWS.
Er is sprake van de volgende elementen.
* Medische fouten worden ontkend en verzwegen, met name in medische dossiers.
* Het slachtoffer zelf noch nabestaanden krijgen geen informatie.
* Het slachtoffer krijgt geen verdere behandeling in het vervolg op de medische fout.
* Fouten worden niet of incorrect geregistreerd.
* Fouten worden, ondanks de wettelijke verplichting op grond van art. 4A Kwaliteitswet niet gemeld.
* Hulpverleners leren niet van fouten.
* Registratie, onderzoek, analyse, feedback en preventie blijven uit.
* Zowel het wettelijk systeem (WGBO, BIG, Kwaliteitswet) als de zelfregulering in de gezondheidszorg falen.
* Het aantonen van aansprakelijkheid is moeizaam. Artsen ontkennen hun fouten en zijn nauwelijks bereid fouten van collegae te beschrijven.
* Het instellen van een claim (op grond van wanprestatie en/of onrechtmatige daad) is derhalve vrijwel zinloos.
Ondanks de duizenden slachtoffers worden medische fouten niet geregistreerd, vindt geen onderzoek en geen preventie plaats en krijgen slachtoffers geen eerlijke informatie, geen vervolgdiagnostiek en geen herstelbehandeling. Ook nabestaanden krijgen geen eerlijke informatie.
Deze problemen bestaan in Nederland, in Europa en wereldwijd.
== Melden van fouten aan ziekenhuis en Inspectie Gezondheidszorg ==
Over het algemeen hebben mensen moeite met het toegeven van hun fouten. Onder artsen en verpleegkundigen is de bereidheid tot het melden van fouten ook laag, al ontbreken precieze cijfers om voor de hand liggende redenen. Hierbij spelen angst voor juridische procedures en het betalen van [[schadevergoeding]] een grote rol. De Inspectie Gezondheidszorg heeft geconstateerd dat er sprake is van ernstige onderrapportage. Derhalve is per 1 januari 2008 het Veilig Incident Melden in ziekenhuizen ingevoerd. Hierbij kunnen medewerkers van het ziekenhuis medische fouten anoniem melden aan hun afdelingshoofd, directie en raad van bestuur. SIN-NL is geen voorstander van anoniem melden omdat hierbij voorbijgegaan wordt aan de persoonlijke en professionele verantwoordelijkheid van medewerkers.
== Melden van fouten aan slachtoffers en nabestaanden ==▼
'''Wetsvoorstel Vertel en Herstel'''
Eén van de belangrijkste thema's van organisaties van slachtoffers van medische fouten (SIN-NL en IEU-Alliance) is het invoeren van het Vertel en Herstel Wetsvoorstel. Dit houdt in dat artsen en verpleegkundigen slachtoffers en nabestaanden eerlijk en open informeren wanneer er sprake is van een medische fout en bovendien dat artsen direct adequate diagnostiek en herstelbehandeling, voor zover mogelijk, regelen. Het is van groot belang dat artsen en verpleegkundigen in geval van overlijden de nabestaanden eerlijk informeren. Dit komt de verwerking van een onverwacht tragisch verlies ten goede.
Bovendien kunnen artsen bij eerlijkheid hun fouten onderzoeken en ervan leren, zodat preventie van medische fouten mogelijk is. Het Vertel en Herstel Wetsvoorstel is volledig gebaseerd op het Harvard Consensus Rapport (2006): When things go wrong, responding to adverse events.
Uiterlijk op 15 maart 2008 zullen de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen, de Orde van Medisch Specialisten en de Vereniging van Verpleegkundigen en Verzorgenden Nederland een plan van verbetering van nazorg aan de huidige en toekomstige slachtoffers van medische fouten publiceren. Zij hebben toegezegd dat het Vertel en Herstel Wetsvoorstel hierbij als leidraad zal dienen.
Nico Oudendijk, plv. Inspecteur-Generaal van de Inspectie Gezondheidszorg heeft het wetsvoorstel Vertel en Herstel op 19 december 2007 ondertekend.
== Externe Links ==
* [http://www.sin-nl.org Slachtoffers Iatrogene Nalatigheid-Nederland]
* [http://www.ieu-alliance.eu Iatrogenic Europe Unite-Alliance]
* [http://www.magiknueven.nl Mag ik nu even]
▲== Melden van fouten ==
[[Categorie:Geneeskunde]]
| |||