Versie van 26 dec 2007 19:57 bewerken Robert Prummel (overleg \| bijdragen) 67.475 bewerkingen k →‎Verloop: geen komma voor "en" ← Oudere bewerking		Versie van 26 dec 2007 20:03 bewerken ongedaan maken Robert Prummel (overleg \| bijdragen) 67.475 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 7: ==Verloop== Obrenović wist de Turken militair te verslaan, maar begon, zodra hij de ruimte hiervoor had, met de Turken te onderhandelen. Hij overtuigde de [[sultan]] dat hij de Serviërs enige autonomie moest gunnen, maar wel onder het Turkse gezag. Obrenović erkende op zijn beurt het gezag van de sultan, en werd in december 1815 door de Turkse keizer als "Vorst van Servië" erkend. De soevereiniteit van Servië was beperkt, in Zuid-Servië bleven Turkse troepen gelegerd, maar de Serviërs konden na 400 jaar eindelijk hun eigen zaken behartigen. Door [[diplomatie]] en [[omkoping]] wist Obrenović zijn positie te versterken. Hij benadrukte hierbij altijd zijn trouw aan de sultan. Toen Karadorde het in 1817 waagde om terug te keren naar Servië, liet Obrenović hem onthoofden, en stuurde zijn hoofd naar [[Constantinopel\|Istanbul]]. Dit was meer dan een brute moord op een politiek tegenstander. Het was ook een bewijs van zijn trouw aan de sultan.

Tweede Servische Opstand: verschil tussen versies