'''Jean Marie Joseph Van Houtte''' ([[Gent]], [[17 maart]] [[1907]] - ?, [[23 mei]] [[1991]]) was een [[België|Belgisch]] [[politicus]] van de [[Christen-Democratisch en Vlaams|CVP]].
Jean Van Houtte was [[doctoraat|doctor]] in de [[rechtsgeleerdheid|rechten]] en [[licentiaat]] in het [[notariaat]]. Hij was [[hoogleraar]] aan de universititeiten van [[Universiteit Gent|Gent]] en [[LuikUniversité de (stad)Liège|Luik]] en voorzitter van het Belgisch Instituut voor de Openbare Financiën.
Van Houtte was gecoöpteerd senator voor de [[Christen-Democratisch en Vlaams|CVP]] van [[1949]] tot [[1968]]. Hij werd [[minister van financiënFinanciën]] in 1950 in de regering [[Jean Duvieusart|Duvieusart]] en van [[1950]] tot [[1952]] in de regering [[Jean Pholien|Pholien]], en tenslotte [[eerste minister]] van [[1952]] tot [[1954]]. Zijn regering werd gekenmerkt door problemen rond de [[collaboratie]][[repressie]], die hij, tegen de oppositie in, trachtte te milderen, en rond de wereldwijde economische recessie en rond de [[duurtijd]] van de [[legerdienst]]. Van [[1958]] tot [[1961]] was hij opnieuw [[minister van financiënFinanciën]] in de regering [[Gaston Eyskens|Eyskens]] en gouverneur van de [[Wereldbank]]. In [[1966]] werd hij benoemd tot [[minister van Staat (België)|minister van Staat]] en in [[1970]] tot [[Baron (titel)|baron]].
