Inês de Castro: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Februari (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Pucky (overleg | bijdragen)
directe link
Regel 1:
{{Dynastie|
|naam=Inês de Castro
|plaatje=[[Afbeelding:Inecastro.jpg|thumb|rightcentre|200px|Inés de Castro]]
|leven=[[1325]]-[[1355]]
|functie1=[[Lijst van echtgenotenkoninginnen van koningen van Portugal|Koningin van Portugal]]
|periode1=
|voorganger1=[[Beatrix van Kastilië (1293-1359)|Beatrix van Kastilië]]
Regel 10:
|moeder=Aldonzo Lorenzo de Valladres
}}
[[categorie :Koningin van Portugal]]
 
'''Inês de Castro''' (º[[1325]] †7- [[7 januari]] [[1355]]) was de minnares van koning [[Peter I van Portugal]].
 
==Levensloop==
Regel 18 ⟶ 17:
Deze Pedro werd ook genoemd “El de la Guerra”, in het [[Nederlands]] “Hij van de Oorlog”, wegens zijn ongebreidelde vechtlust en veroveringsdrang.
 
Peter, de kroonprins, werd in 1339/1340 door zijn vader [[Alfons IV werdvan Portugal|Alfons IV]] uitgehuwelijkt aan [[Constance Manuel van Kastilië]], met als doel de banden tussen [[Portugal]] en [[Kastilië]] te verstevigen. Inês de Castro maakte deel uit van het gevolg van Constance, was bovendien een nicht van de prinses. Peter werd smoorverliefd op Inês. Hij was familie van Inês, want beide waren zij achterkleinkinderen van [[Sancho IV van Kastilië]].
Vanwege de oorlog in Kastilië tussen [[Peter I van Kastilië|Peter de Wrede]] en [[Hendrik II van Kastilië]] zocht een deel van de Kastiliaanse edelen onderdak in Portugal. Deze bannelingen uit Kastilië profiteerden van de invloed van Inês en wisten hun invloed aan het Portugese hof aanzienlijk uit te breiden. Peter raakte bevriend met de broers van Inês, ''Fernando de Castro'', en ''Álvaro Pires de Castro'', die streefden naar een hereniging van Portugal met het koninkrijk van Kastilië.
 
Koning Alfons IIV zag dat de verhouding van zijn zoon de relatie met Kastilië in gevaar bracht. Bovendien vormde de toenemende macht van de Spaanse edelen een bedreiging voor zijn troon. Toen bleek dat Peter niet van plan was om zijn relatie met Inês op te geven, gaf de koning opdracht om de minnares van zijn zoon te vermoorden. Dit gebeurde uiteindelijk in 1355 in het klooster ''Santa Clara'' in [[Coimbra (stad)|Coimbra]].
 
Volgens de overlevering was Inês een mooie vrouw, en werd zij “Cuello de Garza” (letterlijk vertaald “reigershals”) genoemd. Ze was sierlijk, en had een blanke huid, en heldere blauwe ogen.
Regel 30 ⟶ 29:
De moordenaars van Inês zochten onderdak in Kastilië. Twee van hen, ''Pêro Coelho'' en ''Álvaro Gonçalves'' werden na de dood van Alfons IV uitgeleverd aan Peter, die hun wreed liet vermoorden. De derde ontsnapte naar Aragón en later naar Frankrijk.
 
In 1357 overleed koning Alfons IV en in 1360 verklaarde Peter, zwerend op het Evangelie, dat hij vóór de dood van Inês met haar getrouwd zou zijn. Daarna liet hij het overschot van Inês opgraven en overbrengen naar het klooster van Santa María de Alcobaça. Daar liet hij een grafmonument maken, dat nog steeds bestaat. Het bestaat uit twee marmeren graftomben waarin de vorsten tegenover elkaar liggen. Het idee is dat op de Dag des oordeels beide vorsten al overeind komend elkaar aankijken. Op het momument bevindt zich de inscriptie ''Até ao fim do mundo'', in het Nederlands ''Tot aan het einde van de wereld''.
 
De geschiedenis van Inês de Castro heeft vele schrijvers geinspireerd, waaronder [[Victor Hugo]].
Regel 36 ⟶ 35:
 
==Nageslacht==
 
*Alfons van Portugal (dood bij geboorte)
*Beatriz (1347-1381)
Regel 43 ⟶ 41:
 
==Werken over het leven van Inês de Castro==
 
*Luis Vélez de Guevara, “Reinar después de Morir”, Lissabon, 1652.
*Luis de Camoens, Lusiadas”, 15e eeuw
Regel 51 ⟶ 48:
*Inés de Castro”, door Victor Hugo
 
[[categorie :Koningin van Portugal]]
 
[[Categorie:Geschiedenis van Portugal]]
[[Categorie:Geschiedenis van Portugal]]