Trekproef: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
Onderstaand volgt een beschrijving van een trekproef zoals die op metalen (bijvoorbeeld constructiestaal) wordt uitgevoerd. Voor andersoortige materialen (keramiek, kunststoffen) verlopen dergelijke proeven (deels)anders.
Bij een '''trekproef''' wordt een [[monster (steekproef)|monster]], in de vorm van een genormaliseerde proefstaaf, in een [[trekbank]] geplaatst en vastgezet in twee klemmen. Door een, meestal hydraulische, aandrijving wordt het monster onder belasting gebracht. De uitgeoefende trekkracht wordt gemeten met een lastcel, en de verlenging van de staaf met een rekmeter of [[extensiometer]]. ▼
▲Bij een
Door de uitgeoefende trekkracht op het monster zal de lengte <math>L_0</math> met een bedrag <math>\Delta L</math> toenemen.Het verband tussen de opgelegde belasting en de optredende verlenging is in eerste instantie lineair.
Regel 8 ⟶ 11:
De nominale spanning is de opgelegde belasting in Newtons, gedeeld door de oorspronkelijke dwarsdoorsnede van de proefstaaf in mm2. Rek is gedefinieerd als de gemeten verlenging gedeeld door de beginlengte van de proefstaaf.
Uit een trekproef worden materiaaleigenschappen verkregen welke vooral voor de ontwerper van belang zijn:
Genoemd moeten hier worden : Elasticiteitsmodulus,
[[Afbeelding:Trekproef_1.JPG|thumb|right|300px|Trekkromme, een [[Spanning-rekdiagram]] ]]
| |||