Lichtreacties: verschil tussen versies

Het enzym '''FNR''' komt niet bij een ander eiwitcomplex maar komt direct in de stroma terecht. Hier zet het NADP⁺, een reactieprodukt van de calvincyclus om naar het energierijke NADPH dat juist wordt gebruikt door de calvincylus.

 

Licht wordt geabsorbeerd in de twee fotosystemen door zogenaamde [[pigment]]moleculen. In dit gevak zijn dit hoofdzakelijk [[chlorofyl]] moleculen, maar er komen ook een aantal verschillende [[carotenen]] voor. Deze pigmenten liggen gebonden aan een speciaal antenne-eiwit (in het jargon meestal een [[light-harvesting complex]] (LHC) genoemd). Aan elk LHC-eiwit liggen zo’n 20 pigmentmoleculen gebonden. Gemiddeld 12 van deze LHC-eiwitten werken samen om de lichtenergie die ze absorberen door te geven aan een zogenaamd doelwitpigment in het [[reactiecentrum]] (RC). In dit reactiecentrum vindt uiteindelijk een reactie plaats waardoor de energie van het foton wordt omgezet in chemische energie.<br/>

Als een pigment een [[foton]] absorbeert met de juiste golflengte raakt het pigment in een zogenaamde aangeslagen toestand. Dat wil ziggen dat er een elektron in het molecuul zich in een hoger energieniveau bevind dan het normaal bevindt. Zo'n geëxciteerd elektron zal normalen gesproken binnen een [[nano]]seconden weer terugvallen naar zijn grondtoestand. De energie van het elektron wordt hierbij omgezet in warmte. Dit moet natuurlijk niet gebeuren in een fotosysteem, daarom liggen de pigmenten in het antenne-eiwit zo geordent dat ze binnen een [[pico]]seconden de excitatie-energie kunnen overbrengen naar een ander pigment in het antenne-eiwit. Dit proces van excitatie-energie overdracht kan alleen maar gebeuren als het volgende pigment fotonen van een lager energieniveau (=langere golflengte) absorbeert. Zo vindt er een razendsnel proces plaats waarbij de excitatie-energie wordt overgedraven naar pigmenten die fotonen van een steeds langere golflengte absorberen. Het doelwitpigment in het reactiecentrum is dan ook een pigment dat fotonen met de langste golflengtes absorbeert. Alle andere pigmenten staan in dienst van dit doelwitpigment. Ze zorgen ervoor dat er een constante toevoer is van energie afkomstig van fotonen.<br/>

Het doelwitpigment in PSII absorbeert fotonen met golflengtes van 680 nm en wordt daarom P680 genoemd. De antenne-eiwitten om P680 heen worden LHCII genoemd. Bij PSI absorbeert het doelwitpigment fotonen met iets langere golflengtes van 700 nm en wordt daarom P700 genoemd. De antenne-eiwitten hier heten LHCI.

Als P680 of P700 m.b.v. LHCII-eiwitten en LHCI-eiwitten in aangeslagen toestand raakt kan het een reactie aangaan. Het doelwitpigment is namelijk zo geplaats in het reactiecentrum dat er altijd wel een sterke oxidator in de buurt is. Hier wordt het elektron met zijn hoge energie-niveau aan de [[oxidator]] afgegeven. Dit proces wordt ook wel photoinduced charge seperation (PCS) genoemd, wat betekent dat er een ladingsscheiding optreedt. De oxidator wordt namelijk negatief door het elektron dat het ontvangt en P680 of P700 wordt negatief. Dit zijn alle twee [[radicaal|radicalen]] dus ze zouden gemakkelijk weer kunnen recombineren waardoor de lading weer neutraal wordt. Dit gebeurd echter niet omdat de oxidator zijn elektronen zo snel weer doorgeeft aan een andere oxidator dat het pigment zijn elektronen wel ergens anders vandaan moet toveren.

[[Categorie:Fotosynthese]]