Marcellus van Ancyra: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k cat |
k Robot-geholpen doorverwijzing: Athanasius - Link(s) veranderd naar Athanasius van Alexandrië |
||
Regel 1:
'''Marcellus van Ancyra''' (ca. [[285]] — [[374]]) was bisschop van [[Ancyra]] in [[Galatië]]. Ancyra heette later Angora en sinds 1930 [[Ankara]], hoofdstad van [[Turkije]].
Marcellus trad tijdens het [[Concilie van Nicaea I|Concilie van Nicaea]] in 325 samen op met [[Athanasius van Alexandrië|Athanasius]] tegen het [[Arianisme]]. Uit apologetische geschriften van [[Epiphanius van Salamus]] is ook overgeleverd, dat Marcellus actief ten strijde trok tegen de Ariaan [[Asterius van Cappadocië]].
Omdat Marcellus in zijn anti-Ariaanse geschriften blijk gaf van [[Monarchianisme|monarchianistische]] denkbeelden, werd hij tijdens de synode van Antiochië in 341 op verdenking van [[Sabellianisme]] door [[Eusebius van Nicomedië]] aan de tand gevoeld. De synode veroordeelde hem wegens [[ketterij]] en vervolgens werd Marcellus door keizer [[Constantius II]] verbannen. Hierop trok Marcellus naar Rome, waar hij paus [[Paus Julius I|Julius I]] kon overtuigen van de juistheid van zijn opvattingen. Deze visie werd bevestigd op het turbulente [[concilie van Sardica]] in 342/343.
Het kwam pas tot een hernieuwd conflict, toen Marcellus zijn leerling [[Photius van Sirmium]] in [[345]] verdedigde tegen de aanvallen op diens monarchianisme, waarmee Photius teruggreep op de denkbeelden van zowel Marcellus als [[Paulus van Samosata]]. Marcellus van Ancyra werd daarop opnieuw door de keizer verdreven, mogelijk meer vanwege zijn anti-Arianisme dan vanwege zijn Sabellianisme. Op de [[concilie van Arles|synode van Arles]] in 353 en de anti-Niceaanse [[concilie van Milaan|synode van Milaan]] in 355 werd Marcellus vanwege datzelfde anti-Arianisme samen met [[Athanasius van Alexandrië|Athanasius]] veroordeeld. Hoewel het omstreden Sabellianisme van Marcellus de verhouding tot Athanasius vertroebelde, accepteerde deze laatste de toelichting van de Marcellianen op hun geloofsbelijdenis.
De veroordeling van de sabellianistische leer van Marcellus vond definitief plaats op het [[concilie van Constantinopel]] in 381.
| |||