Aleksandr Protopopov: verschil tussen versies

Alexander Protopopov stamde uit de lagere [[adel|landadel]]<ref>''Nicolaas en Alexandra: De intieme geschiedenis van de laatselaatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie ([[1970]]), blz. 360</ref>. Zijn vader was grootgrondbezitter en was eigenaar van een textielfabriek<ref>''Nicolaas en Alexandra: De intieme geschiedenis van de laatselaatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie ([[1970]]), blz. 360-361</ref>. Protopopov [[studie|studeerde]] aan de [[kadet]]tenschool van [[cavalerie|cavaleristen]] en daarna [[rechten]] aan de [[universiteit]]. Na zijn studies werrd hij één van de directeuren van zijn vaders [[fabriek]]<ref>''Nicolaas en Alexandra: De intieme geschiedenis van de laatselaatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie ([[1970]]), blz. 361</ref>.

Alexander Protopopov leidde in [[mei]] [[1916]], ten midden van de [[Eerste Wereldoorlog]], een delegatie van doemaleden voor een bezoek aan [[Frankrijk]] en het [[Verenigd Koninkrijk]]. Op de terugweg ([[juli]] [[1916]]) naar [[Rusland]] had Protopopov een ontmoeting met een [[Duitsland|Duitse]] [[economie|econoom]]<ref>''14-18, De Eerste Wereldoorlog'', door: Dr. R.L. Schuursma (hoofdred.) ([[1976]]), band 3, blz. 878; volgens Nicolaas en Alexandra: De intieme geschiedenis van de laatselaatste tsaren-familie'' van Robert K. Massie ging het om een Zweedse financier (zie blz. 361)</ref>. Volgens andere bronnen. De econoom deed hem voorstellen inzake een aparte [[vrede]]sregeling tussen Duitsland en Rusland<ref>''Nicolaas en Alexandra: De intieme geschiedenis van de laatselaatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie ([[1970]]), blz. 361</ref><ref>''14-18, De Eerste Wereldoorlog'', door: Dr. R.L. Schuursma (hoofdred.) ([[1976]]), band 3, blz. 878</ref>.

Protopopov had een zwakke gezondheid: Hij leed aan gedeeltelijke verlammingsverschijnselen, waarschijnlijk veroorzaakt door voortschrijdende [[syfilis]] of een rugaandoening<ref>''Nicolaas en Alexandra: De intieme geschiedenis van de laatselaatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie ([[1970]]), blz. 361</ref>. Protopopov bezocht een kruidendokter genaamd Badmajev, die hem later bij de [[monnik]] [[Raspoetin]] introduceerde ([[1912]]). Protopopov werd een bekende van Raspoetin en de laatste adviseerde de [[tsaar]] in [[1916]] om Protopopov tot minister van Binnenlandse Zaken te benoemen. Ook de voorzitter van de ''Doema'', Rodzjanko, de voorzitter van de Oktobristenpartij, [[Alexander Goetsjkov]], en de tsarina, waren hier voorstanders van. Tsaar [[Nicolaas II van Rusland]] benoemde in [[september]] [[1916]] Protopopov tot minister van Binnenlandse Zaken. Als minister van Binnenlandse Zaken was Protopopov ook hoofd van de politie en de voedselvoorziening.

Alexander Protopopov, die voorheen bekend stond als liberaal, veranderde op slag in een reactionair en verdediger van het [[autocratie|autocratisch]] bewind van de tsaar. De Oktobristen distantieerden zich direct van het beleid van Protopopov. De minister bleek niet in staat de voedselvoorziening in goede banen te leidden. Tijdens de begindagen van de [[Februarirevolutie (1917)|Februarirevolutie]] lichtte hij de tsaar - die op het hoofdkwartier ''([[Stavka]])'' verbleef - onvoldoende in over de situatie in [[Petrograd]]. Op [[12 maart]] [[1917]] zag Protopopov, nadat hij gefaald had om de opstand in Petrograd te onderdrukken, zich gedwongen om zijn ontslag aan te bieden<ref>''Nicolaas en Alexandra: De intieme geschiedenis van de laatselaatste tsaren-familie'', door: Robert K. Massie ([[1970]]), blz. 410</ref>.