Slag bij Neerwinden (1693): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 4:
Koning en stadhouder Willem III had zijn hoofdkwartier opgeslagen nabij de brug te Overhespen in een zeer vervallen woning. Zijn troepenmacht van 50.000 man lag op de hoogten tussen Neerwinden, de Neerhespische Berg en Neerlanden, op uitkijkend naar de Fransen, ca. 80.000 man sterk, die oprukten vanuit Landen. De legerstaf van de Liga achtte zijn opstelling, met een wijdse blik op de vallei van Landen, en de rivier in de rug, als uitermate veilig, in zoverre zelfs dat de vooravond van de slag werd voorgesteld alle zeven bruggen over de Gete te vernielen, om de manschappen duidelijk te maken hoe zeker ze van de toestand waren. Dit werd afgewezen door Willem III, die zelf naast een brug gelegerd was, en niet zo zeker was van zijn gunstige positie (en met reden).
 
In de kerk van Neerhespen, de Sint-Mauritiuskerk bevindt zich nog steeds een kanonskogel in het midden van de kerkmuur. Een herdenkingsplaat op de gevel verwijst naar de historische veldslag. De plaat geeft echter abusievelijk het jaartal van de [[Tweede Slagslag bij Neerwinden]] aan: 1793 in plaats van 1693.
 
Om drie uur in de namiddag, na herhaaldelijk afgeslagen aanvallen, braken de Fransen te Neerwinden ter hoogte van de Kruiskapel door de versperringen, en op de wijdse hoogvlakte van Wange en Hespen speelden zich de afgrijselijke tonelen af: het grootste cavalleriegevecht van de eeuw. De Kleine Gete kon de stroom vluchtende soldaten niet verwerken en met honderden werden ze door de Fransen vertrapt in de zompige weiden of verdronken ze in de rivier.
 
De slag nabij Neerwinden eiste ook veel burgerslachtoffers in de omliggende dorpen. In 1693 bereikte Walshoutem zelfs het grootste sterftecijfer, volgens een studie van Carl Pansaerts.
Regel 12:
De Fransen kwamen als overwinnaars uit de strijd, maar met zware verliezen aan beide zijden (9.000 Franse en 19.000 geallieerde doden en gewonden). Willem III zelf kon ontkomen. Deze slag wordt beschouwd als de bloedigste van de [[17e eeuw]]. Het was ook de laatste en grootste overwinning van Luxembourg, die in [[1695]] zou overlijden. Militaire historici zijn echter van mening dat Luxembourg niet die verpletterende overwinning behaalde die Napoleon ervan gemaakt zou hebben.
 
''Zie ook'': [[Tweede slag bij Neerwinden]]
 
{{DEFAULTSORT:Slag Neerwinden 1}}