Versie van 12 nov 2007 19:01 bewerken Escarbot (overleg \| bijdragen) 159.494 bewerkingen k robot Erbij: simple:Seafloor spreading ← Oudere bewerking		Versie van 13 nov 2007 14:59 bewerken ongedaan maken Woudloper (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Uitgezonderden van IP-adresblokkades, Terugdraaiers 42.853 bewerkingen +Holmes Nieuwere bewerking →
Regel 7: Hoe verder men van de mid-oceanische rug af gaat, hoe ouder de gesteenten van de zeebodem zijn. De periodieke ompolingen van het [[aardmagnetisch veld]] worden bij het stollen van de magma vastgelegd en demonstreren de verschillende ouderdom van de verschillende gesteenten naarmate zij verder van de rug af liggen. De zeebodem duikt bij het bereiken van een continentaal plat onder de bestaande aardkorst (bijvoorbeeld aan de westkust van Amerika) en/of duwt deze weg (de Atlantische Oceaan wordt nog steeds langzaam wijder, met enige cm per jaar). De oceaanbodem wordt dus hergebruikt, en er zijn bijna geen plaatsen op aarde te vinden waar de oceaanbodem meer dan 200 miljoen jaar oud is. Het ~~proces~~idee van oceanische spreiding werd in de jaren 5040 bedacht door de Britse geoloog [[Arthur Holmes]]<ref>{{en}}[[Arthur Holmes\|Holmes, A.]]; 1944: ''Principles of Physical Geology'', Nelson, London.</ref> en in de jaren 50 opgenomen door de [[Verenigde Staten\|Amerikaan]] [[Robert S. Dietz]]. In 1961 zag [[Harry ~~Hammond~~ Hess\|Harry H. Hess]] in dat het concept een belangrijk onderdeel van platentektoniek is. {{Bron\|bronvermelding= <references/> }} [[Categorie:Tektoniek]]

Oceanische spreiding: verschil tussen versies