Palliatieve sedatie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k aangepast |
|||
Regel 1:
{{Disclaimer medisch lemma}}
'''Palliatieve sedatie''' is het toedienen van slaapmedicatie zoals met name [[midazolam]] tijdens de stervensfase van een patiënt. Hierbij wordt de onderliggende ziekte niet meer behandeld en overlijdt een patient uiteindelijk aan zijn ziekte; een natuurlijke doodsoorzaak. Er is een belangrijk onderscheid met [[euthanasie]], waarin actief het leven wordt beëindigd middels het toedienen van medicamenten zoals een [[slaapmiddel]] gecombineerd met een [[spierverslapper]]. Hierbij overlijdt een patient ten gevolge van het toedienen van medicatie; een niet-natuurlijke doodsoorzaak.
Palliatieve sedatie wordt dan ook gezien als normaal medische handelen en valt daardoor niet onder het Wetboek van Strafrecht, zoals dat bij euthanasie wel is. De arts heeft dan ook geen meldingsplicht.
Palliatieve sedatie is met nadruk geen passieve euthanasie; deze laatste terminologie bestaat ook niet, daar het medisch handelen bij euthanasie altijd een actief karakter (dat wil zeggen het toedienen van medicatie met overlijden ten gevolg) kent.
==Situatie in Nederland==
Regel 7 ⟶ 11:
Het meest gebruikte medicament is [[midazolam]] intraveneus of -indien patient thuis is subcutaan (onder de huid)- met behulp van een pompje. In uitzonderlijke gevallen kan gekozen worden voor [[levomepromazine]], [[fenobarbital]] en [[propofol]] worden gebruikt. Deze medicijnen dienen onder supervisie van een [[anaesthesioloog]] toegediend worden.
Het toedienen en ophogen van morfine als eerste keus in het sederen van een patient bij palliatieve sedatie wordt gezien als een kunstfout. Dit veroorzaakt klachten als obstipatie en verwardheid. Wel kan het gebruikt worden als medicijn tegen benauwdheid.
===Richtlijn===
In de richtlijn die door de [[KNMG]] is uitgebracht wordt behalve op de methode ook de nadruk gelegd op de administratie (verslaglegging) door de arts.
==Zie ook==
| |||