Yoko Ono
Voor het gelijknamige lied, zie Yoko Ono (lied).
Yoko Lennon Ono (Japans: 小野洋子, Ono Yōko) (Tokio, 18 februari 1933) is een in Japan geboren Amerikaanse artieste en muzikante.
| Yoko Ono
小野 洋子 オノ・ヨーコ | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Yoko Ono in 2012
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 18 februari 1933 (Tokio, Japan) | |||
| Geboorteplaats | Tokio
| |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1961 - heden | |||
| Genre(s) | Avant-garde, Rock, Popmuziek, Elektronische muziek, Shibuya-kei, Fluxus, Dance | |||
| Beroep | Artiest, Muzikant, Filmregisseur, Vredesactivist | |||
| Instrument(en) | Piano | |||
| Label(s) | Apple Records, Geffen Records, Polydor, Rykodisc, Astralwerks, Chimera Music | |||
| Act(s) | Plastic Ono Band | |||
| Verwante artiesten | John Lennon | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Biografie bewerken
Yoko Ono bracht de eerste vier jaren van haar leven door in San Francisco, waar haar vader Eisuke Ono voor de Yokohama Specie Bank werkte. Haar moeder Isoko Yasuda kwam uit een familie van bankiers. In 1937 verhuisde het gezin weer naar Tokio, en in 1940 naar New York. In 1941 werd Ono's vader overgeplaatst naar Hanoi in Vietnam en repatrieerde de rest van het gezin naar Japan. Ono beleefde het grote bombardement op Tokio op 9 maart 1945 in een schuilkelder in het district Azabu, ver van waar de bommen vielen.
Yoko Ono maakte deel uit van de Fluxus-kunstbeweging. Een van haar eerste performancekunstwerken was 'Cut Piece' (1964). Aan het begin van de performance zat Ono zwijgend op een podium. Ze droeg een zwarte jurk. Het aanwezige publiek werd uitgedaagd om een stuk van de jurk af te snijden.[1] Deze happening zou een jaar later door Fluxus-artiest van het eerste uur Robin Page gespiegeld worden in zijn opzienbarende happening Merry Christmas '66, waarbij hij naakt op de grond lag en het publiek hem met kerstcadeaus stukje bij beetje moest bedekken.
Yoko Ono werd verder vooral bekend door haar huwelijk met John Lennon, lid van The Beatles, aan het eind van de jaren zestig. In november 1968 brachten John en Yoko (ze zagen zich als een eenheid) de elpee Two Virgins uit waarvoor ze beiden naakt poseerden voor de foto op de hoes. In maart 1969 hielden Lennon en Ono hun pacifistische protestactie Bed-In in het Hiltonhotel in Amsterdam en in mei dat jaar in het Queen Elizabeth Hotel in Montreal. Deze acties vonden kort na hun huwelijk plaats. Hun zoon, Sean Taro Ono Lennon, werd geboren in 1975. Ono was al tweemaal eerder getrouwd.
.jpg)
Yoko Ono werd door diehard fans en sommige popjournalisten ervan beschuldigd door haar bemoeizucht verantwoordelijk te zijn voor het uiteenvallen van The Beatles.[2] Volgens Beatles-kenners lagen echter meerdere oorzaken aan de basis van de split.[3] In augustus 2010 werd bekend dat Ono zich bleef verzetten tegen de verspreiding van de songs van The Beatles via het digitale platform iTunes. Een duidelijke verklaring daarvoor gaf Yoko Ono niet. Ze zei slechts: "There's just an element that we're not very happy about, as people. We are holding out".[4]
In de zomer van 1969 nemen Ono en John Lennon hun intrek in het Tittenhurst Park, een uitgestrekt landgoed van 29 hectare met villa in Georgiaanse stijl nabij Ascot in het Engelse graafschap Berkshire. Daar maakten ze in 1969 The Wedding Album, dat opnamen bevatte van hun hartslagen met om en om hun voornamen geschreeuwd; het uit hetzelfde jaar daterend album Life with the Lions (1969) bevatte opnamen van alleen maar stilte. Ono had hierna bescheiden succes als muzikant met haar eigen Plastic Ono Band. Haar debuutalbum Yoko Ono/Plastic Ono Band uit 1970 wordt omschreven als avant-gardistische en experimentele muziek. Het werd opgenomen met dezelfde musici en producers als Lennons eerste soloalbum John Lennon/Plastic Ono Band en ook in dezelfde periode. Ook zijn de beide hoezen vrijwel identiek. Verder werkte ze samen met Yo La Tengo.
Ze stelde de fondsen ter beschikking voor de realisatie en het onderhoud van het Strawberry Fields memorial in Central Park ertegenover, en verrichtte de onthulling van het monument op 9 oktober 1985, wat Lennons 45e verjaardag had moeten zijn.
Op 9 oktober 2000 opende ze het John Lennon-museum in de Japanse stad Saitama in de agglomeratie van Tokio, waar haar wortels liggen. Het museum bestond tien jaar tot september 2010.
Ono treedt zo nu en dan nog op als performancekunstenaar. Op 14 juli 2007 deed ze een headline-optreden op het Pitchfork Music Festival in Chicago onder andere begeleid door Thurston Moore (Sonic Youth) op gitaar.
In 2009 ontving Ono de Gouden Leeuw van de Biënnale van Venetië voor haar gehele oeuvre en in 2012 ontving ze in Oostenrijk de Oskar-Kokoschka-prijs voor beeldende kunst waarbij de jury ook haar volhardende maatschappelijke engagement huldigde.
William Bennett, de oprichter van de Engelse band Whitehouse, die het industrial-subgenre power electronics introduceerde, noemde Yoko Ono ooit als een belangrijke inspiratiebron.
Ze woonde in 2020 nog altijd in het Dakota-gebouw in New York dat ze in april 1973 samen met John Lennon betrok [5] en droeg ze al haar zakelijke belangen van the Beatles en John Lennon over aan haar zoon Sean.
Discografie bewerken
Zie ook de discografie in het artikel Plastic Ono Band.Albums bewerken
| Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 | Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Unfinished music No. 1 - Two virgins | 29-11-1968 | - | met John Lennon / Experimenteel album | ||
| Unfinished music No. 2 - Life with the lions | 09-05-1969 | - | met John Lennon / Experimenteel album | ||
| Wedding album | 07-11-1969 | - | met John Lennon / Experimenteel album | ||
| Some time in New York City | 12-06-1972 | - | met John Lennon | ||
| Double fantasy | 17-11-1980 | 29-11-1980 | 5 | 21 | met John Lennon |
| Milk and honey | 27-01-1984 | 04-02-1984 | 9 | 8 | met John Lennon |
Singles bewerken
| Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 | Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Happy Xmas (War is over) | 1972 | 23-12-1972 | 6 | 7 | als John & Yoko / met The Plastic Ono Band & The Harlem Community Choir / Nr. 7 in de Single Top 100 / Alarmschijf |
| Happy Xmas (War is over) | 1980 | 03-01-1981 | 6 | 5 | als John & Yoko / met The Plastic Ono Band & The Harlem Community Choir / Nr. 2 in de Single Top 100 / Alarmschijf |
| Happy Xmas (War is over) | 2003 | - | als John & Yoko / met The Plastic Ono Band & The Harlem Community Choir / Nr. 78 in de Single Top 100 | ||
| Happy Xmas (War is over) | 2008 | - | als John & Yoko / met The Plastic Ono Band & The Harlem Community Choir / Nr. 53 in de Single Top 100 | ||
| Happy Xmas (War is over) | 2009 | - | als John & Yoko / met The Plastic Ono Band & The Harlem Community Choir / Nr. 74 in de Single Top 100 | ||
| Happy Xmas (War is over) | 2010 | - | als John & Yoko / met The Plastic Ono Band & The Harlem Community Choir / Nr. 60 in de Single Top 100 | ||
| Happy Xmas (War is over) | 2011 | - | als John & Yoko / met The Plastic Ono Band & The Harlem Community Choir / Nr. 84 in de Single Top 100 |
| Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 | Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Give peace a chance | 1969 | 09-08-1969 | 3 | 7 | Plastic Ono Band |
| Happy Xmas (War is over) | 1972 | 30-12-1972 | 4 | 15 | als John & Yoko / met The Plastic Ono Band & The Harlem Community Choir / Nr. 3 in de Radio 2 Top 30 |
| Happy Xmas (War is over) | 1981 | - | als John & Yoko / met The Plastic Ono Band & The Harlem Community Choir / Nr. 8 in de Radio 2 Top 30 |
Radio 2 Top 2000 bewerken
| Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1] | '99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10 | '11 | '12 | '13 | '14 | '15 | '16 | '17 | '18 | '19 | '20 | '21 | '22 | '23 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Happy Xmas (War is over) (met John Lennon & Plastic Ono Band) | 412 | 589 | 1088 | 1082 | 1108 | 1304 | 1675 | 1663 | 1959 | 1526 | 1757 | 1509 | 1513 | 1639 | 1904 | - | 1649 | - | - | - | 1965 | - | - | - | - |
- ↑ Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.
Verwijzingen bewerken
- ↑ https://www.moma.org/learn/moma_learning/yoko-ono-cut-piece-1964
- ↑ "Yoko Ono lag niet aan basis van split Beatles", VRT Nieuws, 28 oktober 2012
- ↑ Schep, Dominic, 50 jaar na einde The Beatles: "Je kunt niet alles op Yoko Ono afschuiven", Nu.nl, 10 april 2020
- ↑ Beatles, iTunes Deal Still At Impasse: Yoko Ono, Wired.com, 6 augustus 2010
- ↑ YOKO ONO, 87, DRAAGT HAAR ZAKELIJKE BELANGEN VAN DE BEATLES EN JOHN LENNON OVER AAN HAAR ZOON SEAN
Externe link bewerken
