Viola epipsila
Viola epipsila is een kruidachtige plant uit de viooltjesfamilie (Violaceae), die vooral te vinden is in veengebieden in Noord-Europa.
| Viola epipsila | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Viola epipsila Ledeb. (1820) | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Viola epipsila, habitus | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Viola epipsila op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
De plant lijkt zeer sterk op het algemenere moerasviooltje.
Naamgeving en etymologie bewerken
- Engels: : Dwarf Marsh Violet
- Noors: Stor myrfiol
- Zweeds: Mossviol
De botanische naam Viola is Latijn voor 'purperen bloem'.
Kenmerken bewerken
Viola epipsila is een overblijvende, kruidachtige plant met een 8 tot 15 cm lange, opgerichte, onbehaarde bloemstengel. Hij plant zicht voort met een dunne, kruipende wortelstok. De fijn getande, hartvormige bladeren staan in een wortelrozet en zijn enkel aan de onderzijde op de nerven licht behaard.
De bloemen zijn 1,5 tot 2 cm groot, lichtpaars of wit en zwakgeurend. De bloemlip is paars geaderd. Er is een spoor aanwezig. De schutblaadjes bevinden zich boven het midden van de stengel, in tegenstelling tot die bij het moerasviooltje, die ongeveer in het midden van de stengel zijn ingeplant.
De vrucht is een 1 mm lange doosvrucht.
V. epipsila bloeit van mei tot juni.
Habitat en verspreiding bewerken
V. epipsila komt vooral voor in gebieden, moerassen, vochtige bossen en beekoevers.
Hij is te vinden in Rusland, Finland, Scandinavië en in het noorden van de Verenigde Staten en wordt als een relict uit de laatste ijstijd beschouwd.
Verwante en gelijkende soorten bewerken
V. epipsila kan onderscheiden worden van het moerasviooltje door de iets langere bloemstengel, de hoger op de stengel geplaatste schutblaadjes, en de licht behaarde nerven op de onderzijde van de bladeren.
Beide soorten komen voor in dezelfde biotopen.
Bronnen, noten en/of referenties
|
