Universally unique identifier
Universally Unique Identifier (UUID) is een ID die wordt gebruikt in de software-architectuur, gestandaardiseerd door de 'Open Software Foundation' (OSF) als onderdeel van de 'Distributed Computing Environment' (DCE).
Definitie bewerken
Een UUID is een nummer van 128 bits (= 16 bytes). UUID wordt weergegeven in 32 hexadecimale cijfers. Deze cijfers zijn ingedeeld in vijf groepen, in ongelijk aantal en gescheiden door koppeltekens: 8-4-4-4-12
In zijn geheel wordt een UUID dus door 36 tekens gevormd, waarvan 32 hexadecimale karakters en vier streepjes:
550e8400-e29b-41d4-a716-446655440000
RFC 4122[1] beschrijft de structuur van een UUID.
Er bestaan diverse implementaties van verschillende softwarebedrijven van het UUID. Microsoft GUID is een variant van UUID.
Zie ook bewerken
Externe links bewerken
Bronnen, noten en/of referenties |