Tecumseh (Shawnee)
Tecumseh (9 maart 1768 – Chatham-Kent, 5 oktober 1813) was een bekend Shawneeleider. Zijn leven stond in het teken van de vereniging van de inheemse Amerikaanse volken in een gemeenschappelijke bescherming van hun land.
| Tecumseh | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Portret Tecumseh (ingekleurd) uit 1868 door Benson John Lossing.
| ||||
| Geboren | 9 maart 1768 | |||
| Overleden | 5 oktober 1813 Chatham-Kent | |||
| Rustplaats | ? | |||
| Land/zijde | Shawnee Engelsen | |||
| Onderdeel | Westerse Confederatie Tecumseh's Confederatie | |||
| Dienstjaren | 1783–1813 | |||
| Rang | Opperbevelhebber | |||
| Amerikaans-indiaanse oorlogen | Noordwest-Indiaanse oorlog Tecumseh's oorlog Oorlog van 1812 † | |||
| Ander werk | Leider van de Shawnee (1789-1813) Hoofd Tecumseh's Confederatie (1808-1813) | |||
| ||||
Tecumseh was als jongen zeer geïnteresseerd in de blanke medemens, maar kreeg al snel in de gaten dat deze 'groep' verdragen sloot met dubbele tong. De blanken sloten meestal twee vredesverdragen met de inheemse volkeren; één in de lokale Indiaanse taal met daarop allerlei afspraken en beloften vermeld, en een tweede in de Engelse taal. Later kwam dan vaak uit dat de Engelse versie van een dergelijk verdrag een totale overgave van hun territorium inhield.
Daar alleen de Engelse versie door rechters als een geldig document in een 'officiële' taal werd gezien, achtten de blanken het gerechtvaardigd wanneer zij zich hierna land toe-eigenden (het verdrag was immers door de Indianen zélf ondertekend).
Tecumseh besteedde vrijwel zijn hele volwassen leven aan het proberen op te zetten van een verenigde krijgsmacht onder de vele Indiaanse stammen, om zo de "Blanke Indringer" tegen te houden. Hij wist dat het verjagen van de blanken naar Europa absoluut onhaalbaar was. Om de vele stamhoofden te overtuigen van zijn zienswijze heeft Tecumseh vele reizen gemaakt, van Mexico tot Canada en van Oost- naar West-Amerika. Veel stamhoofden geloofden Tecumseh niet, zagen niet in dat de blanken ook hún gebieden zouden willen innemen of waren jaloers op zijn populariteit bij jongere krijgers. Daarnaast meenden zij vaak dat 'de blanken' onderhand wel genoeg land bezaten en dat Tecumseh de toekomst veel te zwart inzag.
Tecumseh, die tijdens zijn leven zijn volk steeds meer in het nauw zag gedreven, ontwikkelde op den duur zóveel haat tegen de steeds verder oprukkende Amerikaanse kolonisten, dat hij zich uiteindelijk genoodzaakt zag zich aan te sluiten bij de Engelsen, die oorlog voerden met de Amerikanen.
Zelfs zijn grote tegenstander William Henry Harrison, de latere president van de Verenigde Staten, zag hem als een genie zoals men er maar zelden een tegenkomt. Tecumseh was een fel tegenstander van de landhongerige Amerikanen, maar was een humaan strijder. Vanaf zijn jeugd had hij zich altijd verzet tegen het doden van vrouwen en kinderen en tegen het martelen van vijanden.
Tecumseh werd in feite al in 1811 beslissend verslagen door Harrison in de slag om Tippecanoe, bij de plaats waar hij en zijn jongere broer Tenskwatawa, bijgenaamd de Profeet, een dorp hadden gevestigd. Tecumseh had Harrison laten weten dat hij een wervingstocht ging ondernemen onder zuidelijke stammen en dat hij daarna eventueel bereid zou zijn om af te reizen voor overleg met de president in Washington. Tijdens zijn afwezigheid sloeg Harrison toe. Het verbond met de Engelsen dat hierna werd gesloten, was niet veel meer dan een naspel.
Tijdens de Oorlog van 1812 werd Tecumseh in 1813 op 45-jarige leeftijd gedood in de slag bij de Thames bij het huidige Chatham in Ontario. Zijn lichaam werd nooit gevonden, hetgeen tot veel mythevorming leidde.
Tegenwoordig staat Tecumseh vermeld op de lijst van nationale helden van de Amerikanen, het volk dat hij tijdens zijn leven juist zo bestreed.
In 1868 maakte Benson John Lossing een portret van Tecumseh, gebaseerd op een schets van Pierre le Dru. Lossing dacht dat Tecumseh een Britse generaal was en beeldde hem af in Brits uniform.
Zie ook bewerken
- Allan W. Eckert. A sorrow in our heart. The life of Tecumseh. New York, Bantam, 1992 ISBN 0-553-08023-7