Wikipedia

TT Assen 1961

De TT van Assen 1961 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1961. De races werden verreden op zaterdag 24 juni 1961 op het Circuit van Drenthe vlak bij Assen. Alle klassen kwamen aan de start en de wereldtitel in de zijspanklasse werd hier beslist.

Vlag van Nederland TT Assen 1961
Gary Hocking won twee klassen in Assen
Officiële naam 31e Dutch TT
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 24 juni 1961
Organisator FIM/KMNV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
Derde Vlag van Tsjechië František Šťastný
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
125 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Tom Phillis
Eerste Vlag van Australië Tom Phillis
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner
Eerste Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner
Tweede Vlag van Zwitserland Edgar Strub/Vlag van Zwitserland Kurt Huber
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton/Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Bulgin

Algemeen bewerken

In de zijspanklasse werd de wereldtitel in Assen al beslist, maar in de meeste andere klassen werd het juist veel spannender: In de 500cc-klasse zat er slechts één punt tussen Gary Hocking en Mike Hailwood, in de 350cc-klasse stonde Hocking en František Šťastný samen aan de leiding en in de 250cc-klasse scheidden slechts twee punten Hailwood en Tom Phillis.

500cc-klasse bewerken

Gary Hocking nam vanaf de start meteen een grote voorsprong. Uiteindelijk wist Mike Hailwood de schade te beperken door op slechts 26 seconden tweede te worden, maar derde man Bob McIntyre eindigde bijna twee minuten na Hocking. Die nam de leiding in het WK weer over van Hailwood, maar met slechts één punt voorsprong.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Gary Hocking MV Privat 1:05"37'2 8
2   Mike Hailwood Norton +26'0 6
3   Bob McIntyre Norton +1"43'3 4
4   Phil Read Norton +2"18'9 3
5   Frank Perris Norton +2"24'9 2
6   Ron Miles Norton +1 ronde 1
7   Karl Hoppe Norton +1 ronde
8   Trevor Pound Norton +1 ronde
9   Ernst Hiller Matchless +1 ronde
10   Lothar John BMW +1 ronde
11   Rudolf Thalhammer Norton +1 ronde
12   Geoff Tanner Norton +2 ronden
13   Anton Elbersen BMW +2 ronden
14   Joop Vogelzang Norton +2 ronden
15   Rudolf Gläser Norton +2 ronden

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Bert Schneider Norton
  Heinz Kauert Matchless
  Jacques Insermini Norton
  Peter Horton Norton
  Peter Pawson Norton
  Willy van Leeuwen Norton

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Hugh Anderson Norton Blessure[1]

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Eduardo Salatino Norton
  Jorge Kissling Matchless
  Juan Carlos Salatino Norton
  Juan Perkins Norton
  Jack Findlay Norton Blessure[2]
  Tom Phillis Norton
  Mike Duff Matchless
  Fritz Messerli Matchless
  Gyula Marsovszky Norton
  Hans-Günter Jäger BMW
  Roland Föll Matchless
  Anssi Resko Norton
  Antoine Paba Norton
  Alistair King Norton
  John Farnsworth Norton
  Peter Chatterton Norton
  Ron Langston Matchless
  Tom Thorp Norton
  Tony Godfrey Norton
  Alberto Pagani Norton
  Horacio Costa Norton
  Paddy Driver Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 24
2   Mike Hailwood Norton 23
3   Bob McIntyre Norton 10
4   Frank Perris Norton 8
5   Hans-Günter Jäger BMW 4
  Antoine Paba Norton
  Tom Phillis Norton
8   Alistair King Norton 3
  Gyula Marsovszky Norton
  Phil Read Norton

350cc-klasse bewerken

In de 350cc-klasse was de overmacht van de MV Privat veel minder dan in de 500cc-klasse. Vooral Bob McIntyre kon met de Bianchi tweecilinder goed volgen en finishte slechts twee seconden achter Gary Hocking. František Šťastný (Jawa) werd derde, waardoor Hocking met hem op gelijke hoogte in het WK kwam.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Gary Hocking MV Privat 1:06"54'8 8
2   Bob McIntyre Bianchi +2'4 6
3   František Šťastný Jawa +2"10'0 4
4   Ernesto Brambilla Bianchi +2"59'6 3
5   Phil Read Norton +3"08'8 2
6   Frank Perris Norton +1 ronde 1
7   Karl Hoppe AJS +1 ronde
8   Gustav Havel Jawa +1 ronde
9   Rudi Thalhammer Norton +1 ronde
10   Trevor Pound Norton +1 ronde
11   Raymond Bogaerdt Norton +1 ronde
12   Willy van Leeuven Norton +1 ronde
13   Tony Horton Norton +1 ronde
14   Rudolf Gläser Norton +1 ronde
15   Jacques Insermini Norton +2 ronden
16   Peter Horton AJS +2 ronden
17   Heinz Kauert AJS +2 ronden

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Hugh Anderson AJS Val

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Mike Hailwood AJS / MV Privat
  Ralph Rensen (†) Norton Overleden[3]

Onbekend[4] bewerken

Coureur Merk
  Bert Schneider Norton
  Mike Duff AJS
  Hans Pesl Norton
  Alan Shepherd AJS
  Alistair King Bianchi
  Derek Minter Norton
  Ron Langston AJS
  Roy Ingram Norton
  Tommy Robb AJS
  Silvio Grassetti Benelli

Top tien tussenstand 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   František Šťastný Jawa 14
  Gary Hocking MV Agusta / MV Privat
3   Phil Read Norton 10
4   Ralph Rensen (†) Norton 7
5   Gustav Havel Jawa 6
  Bob McIntyre Bianchi
7   Rudi Thalhammer Norton 4
8   Derek Minter Norton 3
  Ernesto Brambilla Bianchi
10   Hans Pesl Norton 2
  Frank Perris Norton

250cc-klasse bewerken

Mike Hailwood won met zijn Honda RC 162 zijn tweede opeenvolgende 250cc-race. Bob McIntyre werd tweede. Daarmee bleven ze de officiële fabrieksrijder Jim Redman voor. Tom Phillis kwam niet aan de start en daardoor nam Hailwood nu zelfs de leiding in de WK-stand.

 
Mike Hailwood's winnende Honda RC 162 was net als die van Bob McIntyre gehuurd.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Mike Hailwood Honda 56"34'8 8
2   Bob McIntyre Honda +29'4 6
3   Jim Redman Honda +1"01'6 4
4   Silvio Grassetti Benelli +2"54'4 3
5   František Šťastný Jawa +1 ronde 2
6   Fumio Ito Yamaha +1 ronde 1
7   Cas Swart Benelli +2 ronden
8   Tansharu Noguchi Yamaha +2 ronden
9   František Srna Jawa +2 ronden

Onbekend[4] bewerken

Coureur Merk
  Tom Phillis Honda
  Luigi Taveri Honda
  Ernst Degner MZ
  Hans Fischer MZ
  Werner Musiol MZ
  Alan Shepherd MZ
  Dan Shorey NSU
  Tarquinio Provini Morini
  Kunimitsu Takahashi Honda
  Naomi Taniguchi Honda
  Sadao Shimazaki Honda
  Yoshikazu Sunako Yamaha
  Gary Hocking MV Agusta / MV Privat

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Mike Hailwood Mondial / Honda 22
2   Tom Phillis Honda 20
3   Jim Redman Honda 18
4   Kunimitsu Takahashi Honda 15
5   Silvio Grassetti Benelli 9
6   Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 8
7   Tarquinio Provini Morini 7
8   Bob McIntyre Honda 6
9   Ernst Degner MZ 3
  Hans Fischer MZ

125cc-klasse bewerken

Tom Phillis profiteerde in de 125cc-race optimaal van het uitvallen van Mike Hailwood en de val van Ernst Degner. Daardoor kwam Phillis nu alleen aan de leiding in de WK-stand te staan. Jim Redman werd tweede en klom daardoor naar de derde plaats in het WK. Alan Shepherd werd met zijn MZ RE 125 derde. Jan Huberts kreeg net als in 1960 de beschikking over een Honda en hij werd daar achtste mee.

 
Honda 2RC 143

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1   Tom Phillis Honda 50"55'7 8
2   Jim Redman Honda +19'9 6
3   Alan Shepherd MZ +1"37'6 4
4   Phil Read EMC +2"45'5 3
5   Werner Musiol MZ +2"46'8 2
6   Rex Avery EMC +3"43'9 1
7   Walter Brehme MZ +1 ronde
8   Jan Huberts Honda +1 ronde
9   Yoshikazu Sunako Yamaha +1 ronde
10   Fumio Ito Yamaha +1 ronde
11   Francisco Gonzalez Bultaco +1 ronde
12   John Grace Bultaco +1 ronde
13   Cees van Dongen Yamaha +1 ronde
14   Michio Ichino Suzuki +1 ronde
15   Vittorio Zito Ducati +1 ronde
16   Mitsuo Itoh Suzuki +2 ronden
17   Matsumoto Toshio Suzuki +2 ronden
18   Jaap Stoltenkamp NSU +2 ronden

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ernst Degner MZ Val
  Mike Hailwood Honda Mechanisch

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Ralph Rensen (†) Bultaco Overleden[3]

Onbekend[4] bewerken

Coureur Merk
  Héctor Pochettino Bultaco
  Luigi Taveri Honda
  Hans Fischer MZ
  Ricardo Quintanilla Bultaco
  László Szabó MZ
  Kunimitsu Takahashi Honda
  Naomi Taniguchi Honda
  Sadao Shimazaki Honda
  Teisuke Tanaka Honda
  Ulf Svensson Ducati

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Tom Phillis Honda 28
2   Ernst Degner MZ 20
3   Jim Redman Honda 17
4   Mike Hailwood EMC / Honda 14
5   Luigi Taveri Honda 10
  Alan Shepherd MZ
7   Walter Brehme MZ 4
8   Hans Fischer MZ 3
  Phil Read EMC
10   John Grace Bultaco 2
  Kunimitsu Takahashi Honda
  Sadao Shimazaki Honda
  Werner Musiol MZ

Zijspanklasse bewerken

Na het uitvallen van Fritz Scheidegger ontstond een tweestrijd tussen Max Deubel en Pip Harris. Die eindigde toen Harris een lekke band kreeg, waardoor Deubel met passagier Emil Hörner de race met een ruime voorsprong won. Deubel was nu zeker van de wereldtitel.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Max Deubel   Emil Hörner BMW 52"30'2 8
2   Edgar Strub   Kurt Huber BMW +1"40'6 6
3   Jackie Beeton   Eddie Bulgin BMW +1"40'8 4
4   August Rohsiepe   Lothar Böttcher BMW +1"57'4 3
5   Henry Curchod   Armand Beyeler BMW +1 ronde 2
6   Arsenius Butscher   Erika Butscher BMW +1 ronde 1
7   Jo Rogliardo   Marcel Gaudillot BMW +1 ronde
8   Ray Foster   Jean Foster Norton +1 ronde
9   Chris Vincent   John Thornton BSA +1 ronde
10   Fred Hanks   E. Blight Norton +1 ronde
11   Boško Šnajder   Mladen Kytha BMW +1 ronde
12   Eric Vincent   Ray Harding Norton +1 ronde
13   John Tickle   Catherine Ann Tickle Norton +2 ronden
14   Harmen van der Wal   Jan van Gelder Norton +2 ronden
15   Leo Münninghoff   Carel van Bregt Norton +2 ronden

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Fritz Scheidegger   Horst Burkhardt BMW
  Pip Harris   Ray Campbell BMW Lekke band

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Helmut Fath   Alfred Wohlgemuth (†) BMW [5]
  Florian Camathias   Hilmar Cecco (†) BMW [6]

Onbekend[4] bewerken

Coureur Bakkenist Merk
  Heinz Luthringshauser   Heiner Vester BMW
  Loni Neußner   Fritz Reitmaier BMW
  Otto Kölle   Dieter Hess BMW
  Charlie Freeman   Billie Nelson Norton
  Colin Seeley   Wally Rawlings Matchless

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1   Max Deubel (wereldkampioen)   Emil Hörner (wereldkampioen) BMW 30
2   Fritz Scheidegger   Horst Burkhardt BMW 26
3   Edgar Strub   Kurt Huber BMW 14
4   August Rohsiepe   Lothar Böttcher BMW 10
5   Arsenius Butscher   Manfred Ludwigkeit,   Alfred Schmidt en   Erika Butscher BMW 9
6   Helmut Fath   Alfred Wohlgemuth (†) BMW 8
7   Otto Kölle   Dieter Hess BMW 6
8   Pip Harris   Ray Campbell BMW 4
  Jackie Beeton   Eddie Bulgin Norton
10   Heinz Luthringshauser   Heiner Vester BMW 2
  Charlie Freeman   Billie Nelson Norton
  Henry Curchod   Armand Beyeler BMW

Externe link bewerken

Gary Hocking wint TT Assen (1961)

Vorige race:
Isle of Man TT 1961 		FIM wereldkampioenschap wegrace
13e seizoen (1961) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1961
Vorige race:
TT Assen 1960 		TT Assen Volgende race:
TT Assen 1962
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=TT_Assen_1961&oldid=63528479"