Storks (sportvereniging)

Vereniging bewerken

Storks is een Haagse Honk - en Softbalvereniging. Het eerste honkbalteam speelt sinds 2018 - na 38 jaar - weer in de Hoofdklasse Honkbal. Storks is met ruim 300 leden een van de grotere verenigingen in Nederland. In 2018 nemen maar liefst 21 teams deel aan de competitie. De topsportambitie komt op dit moment vooral uit in de honkballijn met zowel aspiranten als juniorenteams in de 1e klasse.

De velden en het clubhuis bevinden zich aan het Schapenatjesduin te Kijkduin aan de Machiel Vrijenhoeklaan tegenover de Hoek van Hollandlaan in Den Haag.

Geschiedenis bewerken

Marshallhulp bewerken

Na de Tweede Wereldoorlog was de net opkomende honkbalsport op sterven na dood. In de hongerwinter waren de houten knuppels verstookt en van het leer van de handschoenen waren schoenen gemaakt. Pas in 1948 bracht Marshallhulp uit Amerika ook uitkomst voor de (her)oprichting van 20 Nederlandse clubs. Her en der werden daarna steeds meer verenigingen opgericht, veelal door voetballers die, uit frustratie over de lange zomerstop, in die periode wilden gaan honkballen.

Oprichting bewerken

De belangrijkste voorwaarde om een vereniging op te mogen richten was de bondseis van minstens van 12 leden. En zo scharrelde het eerste bestuur onder initiatief van Jan Kieft een paar jaar later de benodigde leden bij elkaar en richtten ze op 15 januari 1952 de nieuwe vereniging Storks officieel op. De contributie van 2 gulden per maand werd persoonlijk geïnd, de derdehands handschoenen en ballen werden voortdurend gerecycled en de sweaters werden in de eigen kokerij wijnrood gekookt.

Snelle groei bewerken

Van 12 leden bij de oprichting in 1952 groeit de vereniging in de jaren daarna snel uit. In 1956 telt Storks 3 honkbalteams en er wordt een dames softbalafdeling opgericht. Het 1e team komt inmiddels uit in de 3e klasse. De Haagse derby’s worden gespeeld tegen ADO 2 en Laakkwartier 1. Promotie naar de tweede klasse, geholpen door een aantal uit de Antillen overgekomen spelers, volgt in 1959. De opmars hield aan. Tien jaar na de oprichting weet Storks de eerste klasse te halen. Storks telt dan 4 honkbal-, 3 softbal- en 4 jeugdteams. De noodzaak om een geschikt, eigen veld te krijgen neemt toe. 55-en-56 Links: drukbezochte stadsderby tegen Laakkwartier (1955) en rechts: Storks op Meteoor toernooi (1956)

Hoofdklasse bewerken

In 1964 kent Storks een crisisjaar. Veel leden zeggen op. Maar kort daarna zet de groei weer door. Storks moet zelfs een ledenstop toepassen. De dames promoveren naar de hoofdklasse en Storks verhuist. Opnieuw. Van 1965 tot 1975 delen ADO en Storks het complex Escamp III op de hoek van de Erasmusweg en de Dedemsvaartweg. Storks is inmiddels de 5e vereniging van Nederland. 5000 betalende bezoekers komen dat jaar naar de wedstrijden. Hoewel de promotiewedstrijden tegen HCAW verloren gaan komt Storks door een fusie van 2 andere Hoofdklassers in 1967 toch op het hoogste niveau uit. Storks weet daar in 1970 zelfs tot de 2e plek door te dringen, het hoogste niveau ooit. Tot 1973 weet Storks zich in de Hoofdklasse te handhaven. De terugkeer laat daarna 39 jaar op zich wachten… De vereniging blijft onder het bezielend voorzitterschap van Hans Dijkstal en telt dan 11 teams, waaronder het eerste heren softbalteam binnen de vereniging. 1-storks-1974 Het honkbalteam Hotan Storks. Staande van links naar rechts verzorger Bloem; leider Kouwenberg; bestuurslid Klaassen; Frank van Rest; Jonne van Soelen; Giljam Derksen; Frank de Groot; Rob Lucas; Ron Renooy, Ton Bodaan en coach Coster. Zittend: Roy Mulder; Dick de Goede; Louwe Halkema; Roy van den Dungen Gronovius; Rudy Dom en Winneke Remmerswaal(vervaardiger Haagsche Courant (algemeen), collectie Haags Gemeentearchief )

Huisvesting bewerken

Storks verhuist sinds de oprichting nogal eens. Tussen 1952 en 1957 wordt gespeeld bij voetbalvereniging Te Werve (Rijswijk) en op het Oostersportpark (Clingendael). In 1957 verhuist de vereniging naar het VCS terrein (Escamp I). Van 1965 tot 1975 verleent het terrein op de hoek van de Dedemsvaartweg en de Erasmusweg onderdak aan ADO én aan Storks. In 1975 neemt Storks het terrein aan het Schapenatjesduin in gebruik. Dat wordt door de unieke ligging achter het duin inmiddels beschouwd als het mooiste honk- en softbalveld van Nederland

Win Remmerswaal bewerken

Op het clubhuis hangt nog steeds het eerste en enige ‘retired’ spelersnummer van Storks: dat is het nummer van de ongelooflijk sterke pitcher, Winneke Remmerswaal, die tussen 1970 en 1974 uit kwam voor Storks. Daarna vertrok hij naar Amerika waar hij onder andere uit kwam in de Major League voor de Boston Red Sox. Aan zijn carrière kwam helaas al snel een einde door overmatig drank- en drugsgebruik. Over Wins’ tragische leven en honkbalcarrière, maakte Omroep West in 2010 een indringend portret.

Storks Internationals en bijzondere leden bewerken

Naast Win Remmerswaal heeft Storks veel spelers gekend die later honk- of softbalinternational werden. Naast deze talenten die sportieve prestaties leverden, waren er ook leden die op de één of andere manier van bijzondere betekenis voor de vereniging zijn geweest. Het overzicht van al deze bijzondere leden en talenten vind je hier.

Verhuizen bewerken

Op 7 juni 1975 verhuist Storks naar het Kijkduincomplex aan het Schapenatjesduin. Dat lijkt dan nog in niets op het ‘mooiste honk- en softbalcomplex van Nederland’. Een enorme konijnenplaag houdt de gemoederen op de kale vlakte de eerste tijd flink bezig. De aanwas van jeugdleden is enorm. Er komt een interregioteam om talenten te ontwikkelen en Storks kent het eerste peanutballteam. Storks groeit uit naar de grootste Nederlandse vereniging en telt bij het 25-jarig bestaan 25 teams. panorama-1975 Links: karkas clubhuis (zonder uitbouw). Midden: Schapenatjesduin. Rechts: opening 7 juni 1975

Gezelligheid bewerken

De degradatie uit de Hoofdklasse deed veel honkbalvedetten naar andere verenigingen vertrekken. Het duurt nog vele jaren voor Storks honkbal weer mee zal doen op landelijk niveau. De gezelligheid wordt gedurende een aantal jaren belangrijker gevonden dan de prestaties, zo lijkt het. Er wordt onder meer gedacht om het 35-jarig bestaan op te luisteren met een ‘Lookhill Dome’, een overdekt softbalstadion. Van dat plan is niets meer vernomen…

Jeugd bewerken

Storks bouwt op Kijkduin vanaf midden jaren zeventig vooral via de jeugd aan nieuwe toekomstige successen. Het Storks Jeugdkamp luidt – met schuimende ondersteuning door de Haagse brandweer – een nieuwe traditie in die tot vandaag in stand wordt gehouden. In 1979 zijn maar liefst 6 jeugdteams kampioen in hun klasse. In 1981 worden de honkbal aspiranten Nederlands kampioen. Als junioren herhalen ze die prestatie weer in 1983. In 1989 promoveert Storks Honkbal 1 weer naar de 1e klasse. Het zijn echter vooral de gloriejaren voor het softbal die daarna aanbreken.

Gloriejaren Softbal bewerken

In 1995 vindt de eerste van een serie Haagse Softbaldagen met een internationaal deelnemersveld plaats. Bij 750 jaar Den Haag in 1998 bezochten 5000 bezoekers het toernooi. In datzelfde jaar bereiken de softbalheren de Hoofdklasse. Tussen 2001 en 2007 veroveren de softballers maar liefst vijf keer de landstitel en zelfs twee keer de Europese clubtitel.

Dames Softbal bewerken

Vanaf 2007 komt Storks 1e dames softbalteam uit in de 1e klasse. In 2013 volgt promotie naar de Overgangsklasse. Maar het blijkt, ondanks financiële ondersteuning van sponsor Silicon, moeilijk om ieder jaar voldoende training- en coachingstaf te vinden én om het team bij elkaar te houden. Storks heeft last van de aanzienlijke wervingskracht van de softbalschool en softbalteams van de Blue Angels waardoor de eigen talentontwikkeling telkens stokt. Sinds dit jaar vindt op Storks uitsluitend recreatief softbal plaats. Storks werkt opnieuw via de jeugd aan talentontwikkeling Softbal en rekent er op dat op termijn weer softbal topsport mogelijk moet zijn

Brede vereniging met topsportambitie bewerken

De vereniging wordt door de KNBSB in 2013 in het zonnetje gezet: Storks is een ‘vitale vereniging’ met aandacht voor G Honkbal en dat levert het predikaat ‘Vereniging van het Jaar’ op.

In 2013 zet Storks met het beleidsplan Honkbal in de lift 2013-2017 in op een brede basis met topsportambitie. Dat plan leidt – veel eerder dan verwacht – tot promotie naar de Overgangsklasse in 2015. Al in 2016 kan Storks via play-offs promoveren naar de Hoofdklasse. Maar op dat moment wordt dat – financieel en sportief – te risicovol gevonden. Maar als in 2017 de kans zich opnieuw voordoet, besluiten het team en het bestuur er samen met de hoofdsponsor Silicon en met hulp van SSK voor te gaan. Vanaf seizoen 2018 komt Silicon Storks na 38 jaar weer uit in de Nederlandse Hoofdklasse. storks-heren1-2018-dollepret

Lijst van bekende oud-internationals bewerken

Honkbal (heren) bewerken

Softbal (heren) bewerken

Mikel Buissink
Jorrit Cloo
Kenny Dame
Joost Droog
Todd Fleming
Eugene Henson
Ed Hoet
Martin Holmberg (Deens international)
Steven Ketting
Marco Kruit
Michel Kruit
Geza Kovacs
Roy Netten
Greg Newton (Nieuw-Zeelands international)
Glen Roff (Nieuw-Zeelands international)
Edgar Schimmelpenningh
Oscar Schuiling
Lloyd Todman
Tim Verbrugge
Robert van der Vlist
Bart Vanderveken (Belgisch international)
Erwin Visser

Softbal (dames) bewerken

Laura van den Berg
Conny Capriles
Jolanda Droog
Esmée Groeneveld
Mary Ann Hatt
Sylvia Jansen-de Groot
Sandy van Koert
Marjolein Paul
Nicole Posno
Mia Spaargaren-Vogel
Yildiz Veugelers
Andrea Winkler

Externe link bewerken

Officiële website

Bronnen, noten en/of referenties

Geschiedenisartikel Storks