Sonny Boy Williamson II

Amerikaans zanger (1899/1912–1965)

Sonny Boy Williamson II (Glendora, Mississippi, mogelijk 5 december 1912[2] - Helena, Arkansas, 25 mei 1965) was een Amerikaanse bluesmuzikant.[3] Hij was bekend als Sonny Boy Williamson, Sonny Boy Williamson II, Willie Williamson, Willie Miller, Little Boy Blue, The Goat en Footsie.

Sonny Boy Williamson II
Alex Miller
Sonny Boy Williamson II
Algemene informatie
Land Verenigde Staten van Amerika
Geboortedatum 1899
Geboorteplaats Glendora
Overlijdensdatum 25 mei 1965
Overlijdensplaats Helena
Doodsoorzaak hartinfarct
Begraafplaats Whitfield Baptist Church Cemetery
Wijze van overlijden natuurlijke dood
Werk
Beroep zanger, componist, liedschrijver, orkestleider, studiomuzikant
Actieve periode 1965 -
Kunst
Muziekinstrument mondharmonica, stem
Genre blues
Platenlabel Ace Records, Checker Records, Trumpet Records, Chess Records
Persoonlijk
Talen Engels
Diversen
Prijzen en onderscheidingen Blues Hall of Fame (1980),[1] Blues Music Award (1986), Blues Music Award (1988)
Website http://www.sonnyboy.com/
graf
graf
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie hier bewerken.

Levensloop bewerken

Jeugd en begin muzikale loopbaan bewerken

Over de jeugd van Williamson is veel onduidelijkheid. Afhankelijk van de bron ligt zijn geboortedatum tussen ergens in 1894 tot en met 5 december 1912. Sonny Boy Williamson II was een buitenechtelijke zoon van Millie Ford. Later nam hij de achternaam van zijn stiefvader Jim Miller aan. Hij groeide op op een plantage in Mississippi. In de jaren '30 trad hij op in Mississippi en Arkansas. Hij ontmoette daar andere muzikanten zoals Elmore James, Big Joe Williams, Robert Lockwood Jr. en Robert Johnson.

In 1941 had Williamson zijn eerste radio-optreden. In die tijd nam hij de artiestennaam Sonny Boy Williamson aan. Omdat er al een andere bekende muzikant met dezelfde naam bestond, wordt hij vaak aangeduid als Sonny Boy Williamson II. In 1951 nam Williamson zijn eerste single op, Eyesight to the Blind. Dit nummer werd vaak gecoverd, onder andere door The Who.

Chess Records en grotere bekendheid bewerken

Toen Trumpet Records in 1955 failliet ging, kwam Williamson bij Chess Records terecht. Bij dit label kreeg hij zijn grootste bekendheid. Tussen 1955 en 1964 nam Williamson zeventig nummers op voor Checker Records, een zusteronderneming van Chess Records. Sonny Boy Williamsons eerste lp, Down and Out Blues, kwam in 1959 bij Checker Records uit.

In 1955 had Williamson een grote hit met het nummer Don´t start me talkin'. Op dit nummer zijn onder meer Willie Dixon, Muddy Waters, Otis Spann, Jimmy Rogers en Fred Below te horen.

In de jaren '60 trad Williamson op in Europa.

Op 25 mei 1965 werd hij dood in zijn bed gevonden.