Ronde van de Middellandse Zee

De Ronde van de Middellandse Zee (Tour Méditerranéen) was een vijfdaagse wielerwedstrijd in Frankrijk.[1]

Vlag van Frankrijk Ronde van de Middellandse Zee
Lokale naam Tour Méditerranéen
Regio Middellandse Zeegebied, Frankrijk
Periode februari
Classificatie
Discipline weg
Type Meerdaagse wedstrijd over heuvelachtig parcours
Internationale kalender UCI Europe Tour
Categorie 2.1
Geschiedenis
Eerste editie 1974
Laatste editie 2014
Aantal edities 41
Eerste winnaar Vlag van Frankrijk Charly Rouxel
Laatste winnaar Vlag van Verenigd Koninkrijk Steven Cummings
Laatste Bel. winnaar Vlag van België Frank Vandenbroucke (1996)
Laatste Ned. winnaar Vlag van Nederland Gerrit Solleveld (1987)
Meeste zeges Vlag van Nederland Gerrie Knetemann
(3 zeges)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De wedstrijd werd sinds 1974 jaarlijks begin of midden februari georganiseerd. Vanaf de eerste editie werd de wedstrijd 38 keer georganiseerd door de winnaar van de Ronde van Frankrijk van 1966, Lucien Aimar. Daarna nam Claude Escalon de organisatie over. De eerste vier jaar stond de wedstrijd bekend onder de naam Trophée meditarranées. Sinds 2005 maakt de ronde deel uit van het Europese continentale circuit van de UCI, de UCI Europe Tour. Het is een van de eerste belangrijke rittenkoersen van het wielerseizoen. Meestal valt de beslissing op de Mont Faron, een beklimming in de buurt van Toulon.[2]

Vier Belgische renners schreven de koers op hun erelijst bij. In 1975 was Joseph Bruyère de eerste, gevolgd door Eddy Merckx (1977), Jan Nevens (1988) en Frank Vandenbroucke (1996). Drie Nederlanders wonnen de koers. In 1976 was Roy Schuiten de eerste. Gerrie Knetemann won de koers in 1978, 1980 en 1983 en is daarmee recordhouder. In 1987 noteerde Gerrit Solleveld de vijfde Nederlandse zege.

Michel Laurent, Phil Anderson en Davide Rebellin wonnen de koers elk tweemaal. Andere bekende namen op de erelijst zijn onder andere Tony Rominger, Charly Mottet, Davide Cassani, Gianni Bugno en Paolo Bettini.

In 2010 won Alejandro Valverde, maar op 31 mei van datzelfde jaar werd hij door het TAS wereldwijd voor 2 jaar geschorst, met terugwerkende kracht tot 1 januari 2010. Hierdoor is Rinaldo Nocentini eindwinnaar.

In 2012 zou de ronde niet verreden worden. De Franse wielerbond gaf aan dat niet kon worden voldaan aan de inschrijvingsvoorwaarden.[3] Een beslissing van de UCI eind januari 2012 zorgde ervoor dat de wedstrijd toch werd verreden. In 2015 ging de wedstrijd niet door wegens financiële problemen van de organisatie.[4] In 2016 keerde de koers terug onder een nieuwe naam met een iets andere opzet genaamd La Méditerranéenne.[5]

Lijst van winnaars bewerken

1974 ·   Charly Rouxel
1975 ·   Joseph Bruyère
1976 ·   Roy Schuiten
1977 ·   Eddy Merckx
1978 ·   Gerrie Knetemann
1979 ·   Michel Laurent
1980 ·   Gerrie Knetemann
1981 ·   Stephan Mutter
1982 ·   Michel Laurent
1983 ·   Gerrie Knetemann
1984 ·   Jean-Claude Bagot
1985 ·   Phil Anderson
1986 ·   Jean-François Bernard
1987 ·   Gerrit Solleveld

1988 ·   Jan Nevens
1989 ·   Tony Rominger
1990 ·   Gérard Rué
1991 ·   Phil Anderson
1992 ·   Rolf Gölz
1993 ·   Charly Mottet
1994 ·   Davide Cassani
1995 ·   Gianni Bugno
1996 ·   Frank Vandenbroucke
1997 ·   Emmanuel Magnien
1998 ·   Rodolfo Massi
1999 ·   Davide Rebellin
2000 ·   Laurent Jalabert
2001 ·   Davide Rebellin

2002 ·   Michele Bartoli
2003 ·   Paolo Bettini
2004 ·   Jörg Jaksche
2005 ·   Jens Voigt
2006 ·   Cyril Dessel
2007 -   José Iván Gutiérrez
2008 ·   Aleksandr Botsjarov
2009 ·   Luis León Sánchez
2010 ·   Rinaldo Nocentini
2011 ·   David Moncoutié
2012 ·   Jonathan Tiernan-Locke
2013 ·   Thomas Lövkvist
2014 ·   Steven Cummings
2015 · Niet verreden

Meervoudige winnaars bewerken

Overwinningen Renner Land Jaren
3 Gerrie Knetemann   Nederland 1978 + 1980 + 1983
2 Michel Laurent   Frankrijk 1979 + 1982
Phil Anderson   Australië 1985 + 1991
Davide Rebellin   Italië 1999 + 2001

Overwinningen per land bewerken

Aantal Land
11
  Frankrijk
8
  Italië
5
  Nederland
4
  België
3
  Duitsland
2
  Zwitserland,   Australië,   Spanje,   Verenigd Koninkrijk
1
  Rusland,   Zweden