Roberto Poggiali
Roberto Poggiali (Florence, 16 april 1941) was een Italiaans wielrenner, die prof was tussen 1963 en 1978.
| Roberto Poggiali | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Roberto Poggiali in 1962
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Geboortedatum | 16 april 1941 | |||
| Geboorteplaats |  Florence, Italië
| |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline(s) | Weg | |||
| Ploegen | ||||
| 1963 1964 - 1965 1966 1967 - 1972 1973 1974 - 1975 1976 - 1977 1978 |
Lygie Ignis Bianchi-Mobylette Salvarani Sammontana Filotex Sanson Zonca-Santini | |||
| Beste prestaties | ||||
| Milaan-San Remo | 10e (1966) | |||
| Luik-Bastenaken-Luik | 20e (1969) | |||
| Ronde van Lombardije | 16e (1970) | |||
| Ronde van Italië | 8e (1965) | |||
| WK op de weg | 9e (1973) | |||
| ||||
Wielerloopbaan bewerken
Poggiali was een veelzijdige en talentvolle wegrenner die echter voornamelijk als meesterknecht optrad voor kopmannen als Felice Gimondi, Vito Taccone, Francesco Moser, Ercole Baldini en Gastone Nencini.
In misschien zijn mooiste zege, de onder helse weersomstandigheden verreden Waalse Pijl van 1965, klopte hij Felice Gimondi en Tom Simpson, en ook en passant Eddy Merckx, die die dag zijn debuut maakte bij de profs.[1]
Qua postuur vertoonde hij op de fiets zeer veel overeenkomsten met Ole Ritter. Daarom waagde hij het eens om als dubbelganger op te treden in het Critérium van Cléguerec in de Morbihan waar aan Ole Ritter een dikke startpremie was beloofd. De organisatoren merkten niets en betaalden. Poggiali deed dat niet om te bedriegen, maar omdat hij als gregario alles overhad voor zijn kopman (toen Ritter), die op die dag te vermoeid was om te koersen.
Belangrijkste overwinningen bewerken
1962
- 9e etappe Ronde van de Toekomst
- Nationaal kampioenschap op de weg, Amateurs
1965
- 7e etappe Ronde van Catalonië
- Waalse Pijl
1970
- Eindklassement Ronde van Zwitserland
1971
1974
1976
Resultaten in voornaamste wedstrijden bewerken
|
|
| Bronnen, noten en/of referenties |
