Rhamphorhynchinae
De Rhamphorhynchinae zijn een groep uitgestorven pterosauriërs behorend tot de Rhamphorhynchidae.
| Rhamphorhynchinae Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg- tot Laat-Jura | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Rhamphorhynchus | |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Onderfamilie | |||||||||||
| Rhamphorhynchinae Seeley, 1870 | |||||||||||
| |||||||||||
| Dorygnathus | |||||||||||
Rhamphorhynchinae op  Wikispecies
| |||||||||||
| |||||||||||
In 1870 benoemde Harry Govier Seeley impliciet een Rhamphorhynchinae door Rhamphorhynchidae te benoemen. De eerste die de term echt gebruikte was Franz Nopcsa in 1928.
In 2003 definieerde David Unwin een klade, monofyletische afstammingsgroep, Rhamphorhynchinae: de groep bestaande uit de laatste gemeenschappelijke voorouder van Dorygnathus banthensis en Rhamphorhynchus muensteri, en al zijn afstammelingen. Volgens Unwin behoorden tot de klade ook Angustinaripterus, Nesodactylus en Rhamphocephalus.
De Ramphorhynchinae zijn vrij kleine soorten met een lange staart, die voorkomen van het Vroeg-Jura (Toarcien) tot het Laat-Jura (Tithonien). Ze hebben een vrij lange vleugelvinger en vooraan in de bek scherpe vooruitstekende tanden om vissen te vangen.
Volgens Unwin zijn de Rhamphorhynchinae de zustergroep van de Scaphognathinae binnen de Rhamphorhynchidae.
Volgens een kladistische analyse van Brian Andres uit 2010 zou de stamboom van de Rhamphorhynchinae er zo uitzien:
| Rhamphorhynchinae |
| ||||||||||||||||||||||||||||||
In 2014 vond Andres een stamboom waarin de Rhamphorhynchinae verdeeld zijn in de Rhamphorhynchini en de Angustinaripterini.
| Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
|