Resolutie 794 Veiligheidsraad Verenigde Naties
Resolutie 794 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd unaniem aangenomen op 3 december 1992.
 | ||
|---|---|---|
| Van de | Veiligheidsraad van de Verenigde Naties | |
| Datum | 3 december 1992 | |
| Nr. vergadering | 3145 | |
| Code | S/RES/794 | |
| Stemming | voor 15 onth. 0 tegen
0 | |
| Onderwerp | Somalische burgeroorlog | |
| Beslissing | Toestemming voor een militaire interventie. | |
| Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 1992 | ||
| Permanente leden | ||
| Niet-permanente leden | ||
 Oostenrijk · .svg){kind=small} België ·  Kaapverdië · .svg){kind=small} Ecuador ·  Hongarije ·  India · .svg){kind=small} Japan ·  Marokko · .svg){kind=small} Venezuela ·  Zimbabwe | ||
| ||
De UNOSOM-sectoren anno augustus 1993.
| ||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Achtergrond bewerken
In 1960 werden de voormalige kolonies Brits Somaliland en Italiaans Somaliland onafhankelijk en samengevoegd tot de nieuwe staat Somalië. In 1969 greep het leger de macht en werd Somalië een socialistisch-islamitisch land.
In de jaren 1980 leidde het verzet tegen het totalitair geworden regime tot een burgeroorlog en in 1991 viel het centrale regime. Vanaf dan beheersten verschillende groeperingen elke een deel van het land, terwijl enkele delen zich ook afscheurden van Somalië.
Inhoud bewerken
Waarnemingen bewerken
De Veiligheidsraad erkende dat de speciale, ingewikkelde en verslechterende situatie in Somalië tot een uitzonderlijk antwoord noopte. Het grote lijden van de bevolking en de moeilijkheden bij het verdelen van hulpgoederen maakten het tot een bedreiging van de internationale vrede. Somalië vroeg dringende maatregelen om die verdeling te verzekeren.
Er bleven ook rapporten binnenkomen over schendingen van de internationale humanitaire wetten, waaronder aanvallen op hulpverleners, plundering van hulpvoorraden, aanvallen op schepen en vliegtuigen met hulpgoederen en aanvallen op het Pakistaanse contingent van UNOSOM in Mogadishu.
De Veiligheidsraad deelde de Secretaris-generaals mening dat de bestaande VN-inspanningen en UNOSOM niet langer volstonden. De Veiligheidsraad was vastberaden te zorgen voor de verdeling van hulpgoederen en het herstel van de vrede.
Handelingen bewerken
Er werd opnieuw geëist dat alle partijen en fracties de vijandelijkheden beëindigden, het staakt-het-vuren naleefden, samenwerkten met de Speciale Vertegenwoordiger van de secretaris-generaal en de militairen in het land, de verdeling van hulp mogelijk maakten, de veiligheid van de hulpverleners verzekerden en niet langer tegen de internationale humanitaire wetten zondigden. Die schendingen, en dan vooral het hinderen van de verdeling van voedsel en geneesmiddelen, werden sterk veroordeeld.
De secretaris-generaal mocht verdergaan met de versterking van de UNOSOM-missie tot 3500 man waartoe reeds in resolutie 775 was beslist. Zijn aanbeveling om onder Hoofdstuk VII van het Handvest van de Verenigde Naties (al dan niet militair ingrijpen om de vrede te herstellen) te zorgen voor een veilige omgeving om hulp te verdelen werd gesteund.
Er waren al VN-lidstaten die te kennen hadden gegeven deel te willen nemen aan een VN-operatie om voor dergelijke veilige omgeving te zorgen. De secretaris-generaal en die lidstaten kregen de toestemming het nodige te doen om die veilige omgeving te bewerkstelligen en een gezamenlijk commando op te zetten. Alle lidstaten werden opgeroepen hieraan troepen en middelen bij te dragen.
Ook werd een commissie in het leven geroepen die moest rapporteren over de uitvoering van deze resolutie. Alle landen werden ook opgeroepen maatregelen te nemen om te zorgen dat paragraaf °5 van resolutie 733 (wapenembargo tegen Somalië) strikt werd nageleefd.
De secretaris-generaal werd nog gevraagd binnen de 15 dagen een plan in te leveren ter verzekeren dat de UNOSOM-missie haar mandaat zou kunnen uitvoeren tegen de terugtrekking van het gezamenlijke commando.
Verwante resoluties bewerken
- Resolutie 767 Veiligheidsraad Verenigde Naties
- Resolutie 775 Veiligheidsraad Verenigde Naties
- Resolutie 814 Veiligheidsraad Verenigde Naties (1993)
- Resolutie 837 Veiligheidsraad Verenigde Naties (1993)
