Resolutie 1477 Veiligheidsraad Verenigde Naties

resolutie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties

Resolutie 1477 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd met unanimiteit van de leden aangenomen op 29 april 2003. De Veiligheidsraad stelde met deze resolutie een shortlist op met kandidaturen voor ad litem-rechter in het Rwandatribunaal.[1]

Resolutie 1477
Van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
Datum 29 april 2003
Nr. vergadering 4745
Code S/RES/1477
Stemming
voor
15
onth.
0
tegen
0
Onderwerp Rwandese genocide
Beslissing Bepaalde de lijst met kandidaturen voor ad litem-rechter bij het Rwanda-tribunaal.
Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 2003
Permanente leden
Niet-permanente leden
Vlag van Angola Angola · Vlag van Bulgarije Bulgarije · Vlag van Chili Chili · Vlag van Kameroen Kameroen · Vlag van Spanje Spanje · Vlag van Duitsland Duitsland · Vlag van Guinee Guinee · Vlag van Mexico Mexico · Vlag van Pakistan Pakistan · Vlag van Syrië Syrië
De kantoren van het ICTR in Arusha anno 2003

Achtergrond bewerken

  Zie Rwandese Genocide en Rwandatribunaal voor de hoofdartikelen over dit onderwerp.

Toen Rwanda een Belgische kolonie was, werd de Tutsi-minderheid in het land verheven tot een elite die de grote Hutu-minderheid wreed onderdrukte. Na de onafhankelijkheid werden de Tutsi verdreven en namen de Hutu de macht over. Het conflict bleef voortduren, en in 1990 vielen Tutsi-milities verenigd als het FPR Rwanda binnen. Met westerse steun werden zij echter verdreven.

In Rwanda zelf werd de Hutu-bevolking opgehitst tegen de Tutsi. Dat leidde begin 1994 tot de Rwandese genocide. De UNAMIR-vredesmacht van de Verenigde Naties kon vanwege een te krap mandaat niet ingrijpen. Later dat jaar werd het Rwanda-tribunaal opgericht om de daders te vervolgen.

Inhoud bewerken

In 2002 was een pool van ad litem-rechters gecreëerd om het werk van het Rwandatribunaal te bespoedigen. Hun verkiezing verliep gelijkaardig als die van de permanente rechters.[1]

Krachtens artikel °12 van de statuten van het tribunaal mochten landen kandidaturen indienen voor rechters in dit tribunaal. Vervolgens mocht elk land tot twee kandidaten van verschillende nationaliteit nomineren. Uit deze nominaties moest de Veiligheidsraad vervolgens een shortlist met 36 namen opmaken voor de Algemene Vergadering. Die moest ten slotte 18 rechters verkiezen uit deze lijst. Er waren echter te weinig nominaties ingediend, ondanks dat de einddatum hiervoor al eens was opgeschoven. Daardoor konden slechts 35 namen worden doorgestuurd.[1]

De Veiligheidsraad stelde de volgende shortlist samen. De kandidaten die in juni 2003 door de Algemene Vergadering werden verkozen, zijn gemarkeerd.[2]

Kandidaat Nationaliteit Verk.
Achta Saker Abdoul
Edouard Ngarta Mbaïouroum
Tsjaad
Aydin Sefa Turkije X
Florence Arrey Kameroen X
Abdoulaye Barry Burkina Faso
Gberdao Kam X
Miguel Antonio Bernal Panama
Silvio Guerra Morales
Aura Guerra de Villalaz X
Solomy Balungi Bossa Oeganda X
Daniel David Ntanda Nsereko
Robert Fremr Tsjechië X
Taghreed Hikmat Jordanië X
Karin Hökborg Zweden X
Vagn Joensen Denemarken X
Joseph-Médard Kaba Kashala Katuala D.R. Congo
Antoine Mindua
Laurent Ngaoundi
Beradingar Ngonyame
Engera Kileo Tanzania
Nathalia Kimaro
Joseph Masanche X
Edward Mukandara Rutakangwa
Agnieszka Klonowiecka-Milart Polen
Flavia Lattanzi Italië X
Kenneth Machin Verenigd Koninkrijk X
Patrick Matibini Zambia
Azmi Kamaruddin Maleisië X
Lee Muthoga Kenia X
Seon Ki Park Zuid-Korea X
Tatiana Rãducanu Moldavië
Xenofon Ulianovschi
Mparany Rajohnson Madagaskar X
Emile Short Ghana X
Bert Swart Nederland X

Verwante resoluties bewerken

Originele werken bij dit onderwerp zijn te vinden op de pagina United Nations Security Council Resolution 1477 op de Engelstalige Wikisource.