Renium(VI)oxide

chemische verbinding

Renium(VI)oxide is een oxide van renium, met als brutoformule ReO3. De stof komt voor als een corrosief en hygroscopisch geel kristallijn poeder, dat onoplosbaar is in water. Het is het enige stabiele trioxide uit groep 7 van het periodiek systeem.

Renium(VII)oxide
Structuurformule en molecuulmodel
Kristalstructuur van renium(VI)oxide
 Re6+
 O2−
Renium(VII)oxide-kristallen
Algemeen
Molecuulformule ReO3
IUPAC-naam renium(VI)oxide
Andere namen reniumtrioxide, renia
Molmassa 234,2052 g/mol
SMILES
O=[Re](=O)=O
InChI
1S/3O.Re
CAS-nummer 1314-28-9
EG-nummer 215-228-8
PubChem 102110
Wikidata Q418954
Beschrijving Donkerrode kristallen
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk
Waarschuwing[1]
H-zinnen H319 - H335[1]
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur donkerrood
Dichtheid 6,9 – 7,4 g/cm³
Smeltpunt (ontleedt) 400 °C
Onoplosbaar in water, verdunde zuren en basen
Brekingsindex 1,68 (589 nm, 20 °C)
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur kubisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Synthese bewerken

Renium(VI)oxide kan bereid worden door reductie van renium(VII)oxide met koolstofmonoxide:

 

Eveneens is reductie met metallisch renium mogelijk:

 

Kristalstructuur en eigenschappen bewerken

Renium(VI)oxide neemt een kubische kristalstructuur aan. Het behoort tot ruimtegroep Pm3m. De lengte van de eenheidscel bedraagt 374,8 picometer. In het kristalrooster wordt ieder reniumatoom omringd door zes zuurstofatomen.

In verhitte sterke basen dissocieert renium(VI)oxide in ReO2 en ReO4.

Renium(VI)oxide is een buitenbeentje in de groep der metaaloxiden: het gedraagt zich immers als een metaal. De resistiviteit daalt sterk met dalende temperatuur. De kristallen bezitten ook een typische metaalglans, wat eerder ongewoon is voor oxiden.

Zie ook bewerken