Raf Terwingen
Raf Louis Rosa Terwingen (Genk, 12 juli 1972) is een Belgische politicus voor de CD&V.
| Raf Terwingen | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Raf Terwingen tijdens de titelviering van Patro Eisden Maasmechelen in 2023
| ||||
| Volledige naam | Raf Louis Rosa Terwingen | |||
| Geboren | Genk, 12 juli 1972 | |||
| Kieskring | .svg){kind=small} Limburg
| |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Functie | Politicus Advocaat | |||
| Partij | CD&V | |||
| Religie | Rooms-katholiek | |||
| Functies | ||||
| 1996-heden | Advocaat Balie Tongeren | |||
| 1998-? | Regiovoorzitter CD&V Maasland | |||
| 2006-2007 | Provincieraadslid Limburg | |||
| 2007-2019 | Volksvertegenwoordiger[1] | |||
| 2011-2014 | Fractievoorzitter Kamer van volksvertegenwoordigers[2] | |||
| 2013-heden | Burgemeester Maasmechelen | |||
| Website | ||||
| ||||
Politieke loopbaan bewerken
Hij is de zoon van wijlen Wim Terwingen (1942-2007) CD&V-politicus en van Ghilaine Noelmans (1939-).
Terwingen werd advocaat en maakte in 1998 zijn politiek debuut toen hij regiovoorzitter werd van de CVP en daarna de CD&V-afdelingen van het Maasland.
Limburg bewerken
In 2006 werd hij voor het eerst politiek verkozen als provincieraadslid voor de provincie Limburg. Van 2006 tot 2007 was hij provincieraadslid van Limburg.
Volksvertegenwoordiger bewerken
In 2007 werd hij voor de eerste keer verkozen in de Kamer van volksvertegenwoordigers: als eerste opvolger nam hij de plaats in van Johan Sauwens, die ervoor koos om in het Vlaams Parlement te blijven zetelen.
Terwingen werd begin december 2011 fractieleider voor de CD&V in de Kamer, in opvolging van Servais Verherstraeten, die staatssecretaris werd in de Regering-Di Rupo.[3] In 2014 nam Verherstraeten terug die rol over na de installatie van de regering-Michel I.
Ook werd de Maasmechelaar Rapporteur van de Bijzondere Kamercommissie inzake seksueel misbruik. Hij liet zich na het verschijnen van het commissie-rapport op 31 maart 2011 bijzonder duidelijk uit over de plegers en medeplichtigen van deze aard van misdrijven. Ook was hij actief als vast lid van de commissie justitie en handelsrecht. Zo diende hij in zijn eerste legislatuur (2007 - 2010) meer dan 100 wetsvoorstellen in, waarvan een kleine twintigtal gestemd zijn en daardoor wet werden.
In 2014 werd hij opnieuw verkozen als federaal parlementslid, dit keer vanop de 3de plaats, en zetelde hij dus voor een derde legislatuur in de Kamer van volksvertegenwoordigers. In de legislatuur 2014-2019 hield hij zich vooral bezig met wetsvoorstellen en -ontwerpen met betrekking tot burgerlijk en strafrecht:overwegend op het vlak van de adoptie- en assisenwet, het straf- en familierecht, en de wapen- en drugswetgeving.
Daarnaast was hij betrokken bij de nieuwe assisenwet die de procedure efficiënter en sneller moest maken en minder zaken voor de volksjury moest mogelijk maken. Deze wet bevatte echter enkele vertaalfouten met verstrekkende gevolgen. Zo konden in Vlaanderen pogingen tot moord door de correctionele rechter behandeld worden, maar in Franstalig België niet.[4]
Op het eind van de legislatuur mocht hij - mede namens zijn partij en minister van Justitie Koen Geens - het ontwerp tot nieuwe strafwetboek als wetsvoorstel indienen, waarvan hij hoopte de volgende legislatuur prioritair werk te kunnen maken.
Bij de verkiezingen van mei 2019 werd hij -ondanks zijn hoge persoonlijke score van 19.814 stemmen- niet herverkozen door het verlies van de derde CD&V zetel in Limburg. In oktober 2019 stelde hij zich kandidaat voor het voorzitterschap van zijn partij.[5] Bij de eerste ronde van de voorzittersverkiezingen op 18 november 2019 behaalde hij de zesde plaats met 11 procent van de stemmen.[6]
Na zijn parlementaire loopbaan werd Terwingen juridisch adviseur van minister van Justitie Koen Geens. In september 2020 werd Terwingen door CD&V-voorzitter Joachim Coens aangesteld tot directeur organisatie van de partij, waarbij hij de vernieuwing van CD&V mee in goede banen moet leiden.[7] Terwingen bekleedde deze functie tot augustus 2022, toen deze door Coens' opvolger Sammy Mahdi werd opgedoekt.
Maasmechelen bewerken
Als burgemeester was hij in de jaren negentig van de 20e eeuw betrokken bij de gesprekken over de toekomst van het Heilig-Hartcollege.
Tijdens de lokale verkiezingen van 2012 was hij lijsttrekker in zijn gemeente Maasmechelen. Hij behaalde een score van 4.166 stemmen. De avond van de verkiezingen startte er tussen zijn partij en de sp.a coalitiegesprekken,[8] maar na dissidentie in eigen rang, wekenlang touwtrekken en onderhandelingsrondes kwam er uiteindelijk een coalitie met Open Vld en N-VA.
Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 bleef Terwingen burgemeester van Maasmechelen. Het was al van 1971 geleden dat Maasmechelen dezelfde burgemeester een tweede legislatuur gunde. Terwingen zag het aantal zetels zelfs stijgen van elf naar twaalf.[9]. Zoals afgesproken ging hij met Open Maasmechelen in zee. Met 30,1 procent van alle Maasmechelse stemmen werd CD&V de grootste partij, bijna dubbel zo groot als hun coalitiepartner.
Eretekens bewerken
- Ridder in de Leopoldsorde
Externe links bewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: Georges Lenssen |
Burgemeester van Maasmechelen 2013 - heden |