Wikipedia

Patrick Modiano

Frans schrijver

Jean Patrick Modiano (Boulogne-Billancourt, 30 juli 1945) is een Franse schrijver en de winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur 2014. Eerder werd Modiano reeds gelauwerd met onder meer de Grand Prix du Roman van de Académie française (1972) en de prestigieuze Prix Goncourt (1978).

Nobelprijswinnaar  Patrick Modiano
Modiano in 2014
Geboorteland Vlag van Frankrijk Frankrijk
Geboorteplaats Boulogne-Billancourt
Nationaliteit Vlag van Frankrijk Frankrijk
Nobelprijs Literatuur
Jaar 2014
Voorganger(s) Alice Munro
Opvolger(s) Svetlana Aleksijevitsj

Modiano is de zoon van Louisa Colpijn, een Belgische actrice, en Albert Modiano, een uit het Egyptische Alexandrië afkomstige Joods-Italiaanse man, die elkaar in 1942 in bezet Parijs ontmoetten. Modiano had een vrij eenzame jeugd: zijn ouders waren veel afwezig, zijn broertje stierf op jonge leeftijd en hij zat jaren op strenge katholieke kostscholen. Hij bracht een groot deel van zijn tijd door met het lezen van boeken van schrijvers zoals Louis-Ferdinand Céline, Gustave Flaubert en Marcel Proust (met die laatste wordt hij vaak vergeleken). Op een van zijn scholen kreeg hij les van Raymond Queneau, die hem onder zijn hoede nam en later introduceerde in de literaire wereld door hem mee te nemen naar een feest van Éditions Gallimard, Modiano’s toekomstige uitgeverij.

Herinneringen aan en de zoektocht naar het eigen verleden staan centraal in Modiano's werk. Dat werk kenmerkt zich door een gedempte, melancholieke toon die langzamerhand zijn handelsmerk is geworden. Ook de Duitse bezetting van Parijs keert regelmatig terug in zijn romans. In de dankrede die hij uitsprak toen hij de Nobelprijs voor de Literatuur ontving zegt hij hier zelf over dat hij zijn bestaan te danken heeft aan het bezette Parijs, en dat die plaats daarom altijd een soort oerbron voor hem is geweest, die hem is blijven achtervolgen.[1]

Prijzen bewerken

Bibliografie bewerken

  • 1968: La Place de l'Étoile (vertaald door Edu Borger als De plaats van de ster)
  • 1969: La ronde de nuit (vertaald door Edu Borger als Nachtronde)
  • 1972: Les boulevards de ceinture (vertaald door Edu Borger als De ringboulevards)
  • 1974: Lacombe Lucien (in samenwerking met Louis Malle)
  • 1975: Villa Triste (vertaald door Edu Borger als Villa Triste)
  • 1976: Emmanuel Berl, Interrogatoire, suivi de Il fait beau, allons au cimetiere (vertaald onder de titel Verhoor, gevolgd door Mooi weer vandaag, op naar het kerkhof)
  • 1977: Livret de famille (vertaald door Edu Borger als Trouwboekje)
  • 1978: Rue des boutiques obscures (vertaald door Edu Borger als De straat van de donkere winkels)
  • 1981: Memory Lane (vertaald als Memory Lane door het Instituut voor Vertaalkunde onder leiding van Marianne Kaas)
  • 1981: Une jeunesse (vertaald door Edu Borger als Een jeugd)
  • 1982: De si braves garçons (vertaald door Edu Borger als Aardige jongens)
  • 1983: Poupée Blonde de Pierre-Michel Wals
  • 1984: Quartier perdu (vertaald door Edu Borger als Verloren wijk)
  • 1986: Dimanches d'août (vertaald door Edu Borger als Zondagen in augustus)
  • 1986: Une aventure de Choura
  • 1987: Une fiancée pour Choura
  • 1988: Remise de peine (vertaald door Edu Borger als Verdaagd verdriet)
  • 1988: Catherine Certitude (vertaald door Marijke Arijs als De kleine ballerina)
  • 1989: Vestiaire de l'enfance (vertaald door Paul Gellings als Kleedkamer in kindertijd)
  • 1990: Paris tendresse (met foto's van Brassaï)
  • 1990: Voyage de noces
  • 1991: Fleurs de ruine (vertaald door Paul Gellings als Bloemen en puin)
  • 1992: Un cirque passe (vertaald door Edu Borger als Het circus komt voorbij)
  • 1993: Chien de printemps (vertaald door Edu Borger als Hondenlente)
  • 1995: Du plus loin de l'oubli (vertaald door Edu Borger als Uit verre vergetelheid)
  • 1997: Dora Bruder (vertaald door Maarten Elzinga als Dora Bruder)
  • 1999: Des inconnues (vertaald door Maarten Elzinga als Onbekende vrouwen)
  • 2002: La petite bijou (vertaald door Maarten Elzinga als Kleine Bijou)
  • 2003: Accident nocturne (vertaald Maarten Elzinga als Nachtelijk ongeval)
  • 2005: Un pedigree (vertaald door J. Bernlef als Een stamboek)
  • 2007: Dans le café de la jeunesse perdue (vertaald door Maarten Elzinga als In het café van de verloren jeugd)
  • 2010: L'horizon (vertaald door Maarten Elzinga als De horizon)
  • 2012: L'Herbe des Nuits (vertaald door Maarten Elzinga als Het gras van de nacht)
  • 2014: Pour que tu ne te perdes pas dans le quartier (vertaald door Maarten Elzinga als Om niet te verdwalen)
  • 2017: Souvenirs dormants (vertaald door Maarten Elzinga als Slapende herinneringen)
  • 2019: Encre sympathique (vertaald door Maarten Elzinga als Onzichtbare inkt)
  • 2021: Chevreuse (vertaald door Marthe Elzinga als Chevreuse)

Korte verhalen bewerken

  • 2018: Blue Aloha. Korte verhalen. Vertaald door Maarten Elzinga. Bevat een biografische schets door zijn echtgenote Dominique Zehrfuss en een uitgebreid nawoord van Dirk Leyman. Bevat onder andere Je suis un jeune homme seul uit 1966. Uitgeverij Vleugels, Bleiswijk, 2018. ISBN 978 90 78627 61 6

Filmografie bewerken

Externe links bewerken

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Patrick_Modiano&oldid=63097751"