Menno Wigman

Menno Wigman
	Menno Wigman op het poëziefestival Het Tuinfeest in Deventer, 6 augustus 2016
Algemene informatie
Geboren	10 oktober 1966
Geboorteplaats	Beverwijk
Overleden	1 februari 2018
Overlijdensplaats	Amsterdam
Land	Nederland
Beroep	dichter, bloemlezer, vertaler
Werk
Jaren actief	1984 – 2018
Genre	poëzie
Uitgeverij	Prometheus
	Dbnl-profiel
Portaal	Literatuur

Menno Wigman (Beverwijk, 10 oktober 1966 – Amsterdam, 1 februari 2018) was een Nederlands dichter, bloemlezer en vertaler.^[1]

Biografie bewerken

Wigman groeide op in Santpoort. Op het Gymnasium Felisenum in Velsen-Zuid kreeg hij, door het enthousiasme van zijn leraar Nederlands Lex ter Braak, belangstelling voor poëzie. Hij debuteerde jong: in 1985 verscheen Two poems, een door zijn leraar Oude talen, Willem Kramer, in kleine oplage gedrukt boekje met een linosnede van Lex ter Braak. Bij dezelfde marge-drukker, onder de naam Mercator Pers, zouden in de loop der jaren nog een zestal uitgaven verschijnen.

In 1984 verhuisde Wigman naar Amsterdam om Nederlands te studeren. In deze jaren publiceerde hij ook een dichtbundel in eigen beheer en gaf hij een literair eenmanstijdschrift uit, dat hij volschreef onder decadente pseudoniemen als Guillaume de Bazelaire en Arthur von Salis. Als bijbaantje werkte hij bij een hoofdstedelijk antiquariaat. Zijn scriptie gaat over de jonggestorven dichter Nico Slothouwer.

Zijn officiële debuut verscheen in 1997 onder de titel 's Zomers stinken alle steden. De bundel werd goed ontvangen en spoedig herdrukt. Vijf jaar later verscheen Zwart als kaviaar, waarvoor hij de Jan Campert-prijs kreeg. De eveneens herdrukte bundel Dit is mijn dag verscheen in 2004. In 2005 verbleef Wigman drie maanden als poet in residence in de psychiatrische instelling Willem Arntsz Hoeve in Den Dolder, waar hij een dagboek bijhield dat in 2006 gepubliceerd werd, bijzonder vormgegeven door Tessa van der Waals. De neerslag van dat verblijf is eveneens te vinden in de gedichtendagbundel De wereld bij avond. In maart 2009 verscheen De droefenis van copyrettes, een keuze uit zijn eigen werk. In januari 2012 verscheen Mijn naam is Legioen, welke bundel goede kritieken kreeg en binnen een maand tweemaal werd herdrukt. Op 26 januari volgde zijn benoeming voor twee jaar tot stadsdichter van Amsterdam. Werk van hem werd vertaald in onder andere het Engels, Duits en Frans. In 2013 werd Wigman genomineerd voor de VSB Poëzieprijs met de bundel 'Mijn naam is Legioen'.

Wigman was redacteur van het literaire tijdschrift Zoetermeer en was ook verbonden aan het tijdschrift Inkt! en de literaire bladen Awater en Kinbote. Hij vertaalde gedichten van Baudelaire, Thomas Bernhard, Else Lasker-Schüler, Gottfried Benn en Rilke en proza van Leopold Andrian en Gérard de Nerval.

In het werk van Menno Wigman was de dood vaak prominent aanwezig. Wigman behoorde vrijwel vanaf het begin tot de Amsterdamse afdeling van De Eenzame Uitvaart: dichters die een gedicht voorlezen op begrafenissen van mensen zonder familie of vrienden. Sommige van die gedichten belandden, al dan niet in bewerkte vorm, in zijn bundels, maar niet allemaal.

In 2014 kreeg hij te maken met ernstige gezondheidsproblemen. Zijn hart bleek beschadigd, waarschijnlijk door een reactie op een allergie in zijn jeugd.^[2] Wigman stierf in 2018 op 51-jarige leeftijd in het VU medisch centrum in Amsterdam.^[3] Postuum werd hem de Ida Gerhardt Poëzieprijs toegekend. De jury beschouwde zijn bundel Slordig met geluk als zijn 'beste bundel ooit, zijn zwanenzang'.^[4] In 2019 verschenen zijn Verzamelde gedichten, samengesteld door Neeltje Maria Min en Rob Schouten.

Prijzen bewerken

2002 - Gedichtendagprijs voor het gedicht Misverstand uit Zwart als kaviaar
2002 - Jan Campert-prijs voor de bundel Zwart als kaviaar
2012 - Awater Poëzieprijs voor de bundel Mijn naam is Legioen
2015 - A. Roland Holst-Penning, oeuvreprijs
2016 - Ger Fritz-Prijs voor het gedicht Gestript gedicht ^[5]
2018 - Ida Gerhardt Poëzieprijs voor de bundel Slordig met geluk

Bibliografie bewerken

1984 - Van zaad tot as (in eigen beheer)
1985 - Two poems
1997 - 's Zomers stinken alle steden
2001 - Zwart als kaviaar
2002 - Rust niet
2003 - Het licht is als het licht
2004 - Dit is mijn dag
2006 - De wereld bij avond
2007 - Het gesticht. Drie maanden Den Dolder
2009 - De droefenis van copyrettes. Keuze uit eigen werk
2010 - Red ons van de dichters
2012 - Mijn naam is Legioen
2014 - Harde modder
2016 - Slordig met geluk

Postuum verschenen bewerken

2019 - Verzamelde gedichten (samenstelling Neeltje Maria Min en Rob Schouten)^[6]

Externe link bewerken

Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Virtual International Authority File (VIAF): 42023075
↑ 'Ik snap steeds minder van poëzie', de Volkskrant, 6 februari 2016.
↑ Een leven 'verpest door poëzie', maar hij kon het niet laten: dichter Menno Wigman (51) overleden, de Volkskrant, 1 februari 2018.
↑ Iñaki Oñorbe Genovesi, Ida Gerhardt Poëzieprijs 2018 postuum toegekend aan dichter Menno Wigman voor 'Slordig met geluk'. De Volkskrant (17 maart 2018). Geraadpleegd op 18 maart 2018.
↑ Ger Fritz prijs www.eenzameuitvaart.nl
↑ Arjan Peters, Zijn verzamelde gedichten tonen Menno Wigman in volle glorie ★★★★★. De Volkskrant (11 oktober 2019). Geraadpleegd op 18 februari 2020.

Voorganger:
F. Starik

Stadsdichter van Amsterdam
2012-2013

Opvolger:
Anna Enquist

[1] Virtual International Authority File (VIAF): 42023075

[2] 'Ik snap steeds minder van poëzie', de Volkskrant, 6 februari 2016.

[3] Een leven 'verpest door poëzie', maar hij kon het niet laten: dichter Menno Wigman (51) overleden, de Volkskrant, 1 februari 2018.

[4] Iñaki Oñorbe Genovesi, Ida Gerhardt Poëzieprijs 2018 postuum toegekend aan dichter Menno Wigman voor 'Slordig met geluk'. De Volkskrant (17 maart 2018). Geraadpleegd op 18 maart 2018.

[5] Ger Fritz prijs www.eenzameuitvaart.nl

[6] Arjan Peters, Zijn verzamelde gedichten tonen Menno Wigman in volle glorie ★★★★★. De Volkskrant (11 oktober 2019). Geraadpleegd op 18 februari 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]