Wikipedia

Ladislaus III van Hongarije

politicus uit Hongarije (1199-1205)

Ladislaus III (Hongaars: III. László, Slowaaks en Kroatisch: Ladislav III; ca. 1200 – 7 mei 1205) was koning van Hongarije en Kroatië van 1204 tot 1205. Hij was het enige kind van koning Emmerik. Ladislaus werd in opdracht van zijn zieke vader, die de opvolging door zijn nog minderjarige zoon wou verzekeren, tot koning gekroond. De op sterven liggende koning stelde zijn broer Andreas aan als regent gedurende Ladislaus' minderjarigheid. Maar hertog Andreas hield geen rekening met de belangen van zijn beschermeling. Daarom zou Ladislaus' moeder, Constance van Aragón, naar Oostenrijk vluchten en Ladislaus met haar meenemen. Ladislaus zou onverwachts sterven in Wenen.

Ladislaus III van Hongarije
rond 1200 - 1205
Afbeelding van Ladislaus in de kroniek van Johannes de Thurocz.
Koning van Hongarije en Kroatië
Periode 1205-1205
Voorganger Emmerik
Opvolger Andreas II
Vader Emmerik van Hongarije
Moeder Constance van Aragón
Dynastie Árpáden

Kindertijd (ca. 1200–1204) bewerken

Ladislaus was het enige bekende kind van koning Emmerik en Constance van Aragón.[1] Zijn precieze geboortedatum is niet geweten, maar het is volgens de historici Gyula Kristó en Ferenc Makk waarschijnlijk dat hij rond 1200 werd geboren.[1] Na ernstig ziek te zijn geworden, beval koning Emmerik Ladislaus' kroning in een poging een vlotte opvolging te verzekeren voor zijn minderjarige zoon.[2] Johannes I van Meran, aartsbisschop van Kalocsa, kroonde Ladislaus op 26 augustus 1204 tot koning.[3] Emmerik verzoende zich met zijn opstandige jongere broer, Andreas, die hij had laten opsluiten.[4] Hij liet Andreas vrij, en stelde hem aan tot regent voor de duur van Ladislaus' minderjarigheid.[5]

Het jaar was nog niet om of koning Emmerik werd ongeneeslijk ziek. Daarom zond hij, toen hij wist dat zijn laatste uur naderde, met haast iemand uit om zijn broer vrij te laten uit hechtenis en naar hem te brengen. Toen Andreas verscheen voor de koning, maakte de koning zijn testament op in zijn aanwezigheid, en vertrouwde hem de voogdij over zijn zoon en het bestuur van het hele koninkrijk toe totdat de pupil [d.i. Ladislaus] meerderjarig was.

— Thomas de Aartsdiaken, Historia Salonitana 23.[6]

Regering (1204–1205) bewerken

Toen koning Emmerik op 30 november 1204 stierf, volgde Ladislaus hem op.[7] Paus Innocentius III zond een brief naar hertog Andreas, waarin hij hem waarschuwde de belangen van de kind-koning te respecteren.[2] Maar Andreas, Innocentius' waarschuwing negerend, legde de hand op het geld dat Emmerik voor Ladislaus in bewaring had gegeven aan de abdij van Pilis.[2] Omdat ze de positie van haar zoon onzeker achtte, vluchtte Constance naar Oostenrijk en naam Ladislaus met haar mee.[8]

Hoewel hertog Andreas alle moeite deed om de koningin-moeder Constance en koning Ladislaus gevangen te nemen voor ze konden ontsnappen, slaagden ze erin om Wenen te bereiken.[2] Hertog Leopold VI, die een neef van Emmerik en Andreas was, was bereid koning Ladislaus onderdak te bieden, hoewel hertog Andreas hem met een invasie bedreigde.[9] Ladislaus stierf echter onverwachts op 7 mei 1205.[7] Zijn lichaam werd overbracht naar Székesfehérvár en daar in de Basiliek begraven.[10]

Na [koning Emmerik] regeerde zijn zoon Ladislaus, die werd gekroond op 26 augustus 26, een donderdag. Hij regeerde negen maanden en vijf dagen. Hij ging heen naar de Heer ... op 7 mei. Zijn lichaam rust te Alba.

— Marek z Kaltu, Chronicon Pictum 173.123.[11]

Voorouders[12] bewerken

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
16. Béla II van Hongarije
 
 
 
 
 
 
 
8. Géza II van Hongarije
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
17. Helena van Rascia
 
 
 
 
 
 
 
4. Béla III van Hongarije
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
18. Mstislav I van Kiev
 
 
 
 
 
 
 
9. Euphrosina van Kiev
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2. Emmerik van Hongarije
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
10. Reinoud van Châtillon
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. Agnes van Antiochië
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
22. Bohemund II van Antiochië
 
 
 
 
 
 
 
11. Constance van Antiochië
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
23. Alice van Jeruzalem
 
 
 
 
 
 
 
1. Ladislaus III van Hongarije
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
6. Alfons II van Aragon
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Constance van Aragón
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
7. Sancha van Castilië
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Noten bewerken

  1. ↑ a b G. Kristó - F. Makk, Az Árpád-ház uralkodói, Boedapest, 1996, p. 227, Appendix 4.
  2. ↑ a b c d G. Kristó - F. Makk, Az Árpád-ház uralkodói, Boedapest, 1996, p. 227.
  3. ↑ G. Érszegi - L. Solymosi, Az Árpádok királysága, 1000–1301, in L. Solymosi (ed.), László. Magyarország történeti kronológiája, I, Boedapest, 1981, p. 127, J. Bartl - V. Čičaj - M. Kohútova - R. Letz - e.a. (edd.), Slovak History: Chronology & Lexicon, Wauconda - Bratislava, 2002, p. 30. Gearchiveerd op 7 september 2023.
  4. ↑ G. Érszegi - L. Solymosi, Az Árpádok királysága, 1000–1301, in L. Solymosi (ed.), László. Magyarország történeti kronológiája, I, Boedapest, 1981, pp. 126–127.
  5. ↑ P. Engel, The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526, Londen - New York, 2001, p. 89. Gearchiveerd op 7 september 2023.
  6. ↑ Archdeacon Thomas of Split: History of the Bishops of Salona and Split, p. 143. Gearchiveerd op 7 september 2023.
  7. ↑ a b J. Bartl - V. Čičaj - M. Kohútova - R. Letz - e.a. (edd.), Slovak History: Chronology & Lexicon, Wauconda - Bratislava, 2002, p. 30.
  8. ↑ G. Kristó - F. Makk, Az Árpád-ház uralkodói, Boedapest, 1996, p. 227, P. Engel, The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526, Londen - New York, 2001, p. 89.
  9. ↑ G. Kristó - F. Makk, Az Árpád-ház uralkodói, Boedapest, 1996, pp. 227–228.
  10. ↑ G. Kristó - F. Makk, Az Árpád-ház uralkodói, Boedapest, 1996, p. 228.
  11. ↑ The Hungarian Illuminated Chronicle, p. 139.
  12. ↑ G. Kristó - F. Makk, Az Árpád-ház uralkodói, Boedapest, 1996, p. 225, Appendices 2–4, S. Runciman, A History of the Crusades, Volume II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East 1100–1187, Cambridge, 1989, p. 345, Appendix III.

Bronnen bewerken

Primaire bronnen bewerken

  • O. Perić (ed.) - D. Karbić - M. Matijević Sokol - J.R. Sweeney (edd. tradd. annott.), Archdeacon Thomas of Split: History of the Bishops of Salona and Split, Boedapest, 2006. ISBN 9637326596
  • D. Dercsényi (ed.), The Hungarian Illuminated Chronicle: Chronica de Gestis Hungarorum, New York, 1970. ISBN 0800840151

Secundaire bronnen bewerken

  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Ladislaus_III_of_Hungary op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • (en) J. Bartl - V. Čičaj - M. Kohútova - R. Letz - e.a. (edd.), Slovak History: Chronology & Lexicon, Wauconda - Bratislava, 2002.
  • (en) P. Engel, The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526, Londen - New York, 2001. ISBN 1860640613
  • (hu) G. Érszegi - L. Solymosi, Az Árpádok királysága, 1000–1301, in L. Solymosi (ed.), László. Magyarország történeti kronológiája, I, Boedapest, 1981, pp. 79–187. ISBN 9630526611
  • (hu) G. Kristó - F. Makk, Az Árpád-ház uralkodói, Boedapest, 1996. ISBN 9637930973
  • (en) S. Runciman, A History of the Crusades, Volume II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East 1100–1187, Cambridge, 1989. ISBN 0521061628
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ladislaus_III_van_Hongarije&oldid=65724858"