Kabinet-Kurz II

Politiek in Oostenrijk

Politiek van Oostenrijk Bondspresident (lijst) Alexander Van der Bellen • Bondskanselier (lijst) Karl Nehammer • Vicekanselier (lijst) Werner Kogler Parlement Bondsraad • Nationale Raad Bondsregering (lijst) Kabinet-Nehammer Politieke partijen Verkiezingen Parlement 2019 − 2024 President 2022 − 2028 Bestuurlijke indeling Bundesländer Bezirke

Portaal Politiek

Het kabinet Kurz-II was vanaf 7 januari 2020 tot 11 oktober 2021 de bondsregering van Oostenrijk.^[1] Het kabinet bestond uit een coalitie van de christendemocratische ÖVP en de Groenen. Het was de eerste keer in de geschiedenis van de republiek Oostenrijk dat deze twee partijen een links-conservatieve regering vormden en het was tevens de eerste keer dat de Groenen in een bondsregering deelnamen. De ÖVP regeerde in het vorige kabinet-Kurz I met de rechts-populistische FPÖ, die de Oostenrijkse parlementsverkiezingen 2019 verloor mede naar aanleiding van de Ibiza-affaire van FPÖ-leider Heinz-Christian Strache.

De kanselier was en bleef ÖVP-leider Sebastian Kurz, terwijl Werner Kogler van de Groenen het ambt van vicekanselier bekleedde. De beëdiging vond plaats op 7 januari 2020 door president Alexander Van der Bellen.

De christendemocraten staan bekend onder de kleur turquoise (vroeger zwart) en de Groenen onder de kleur groen, waardoor men in Oostenrijk sprak van de combinatie türkis-grün.

Aftreden Kurz bewerken

Op zaterdag 9 oktober 2021 maakte Sebastian Kurz zijn aftreden bekend als bondskanselier van Oostenrijk.^[2] Het Openbaar Ministerie van Oostenrijk had ogenschijnlijk bewijzen in handen dat Kurz en een klein groepje van vertrouwelingen in 2016 zware politieke fraude zouden hebben gepleegd. Er werd onder andere overheidsgeld gebruikt om positieve berichtgeving over de kandidaat-bondskanselier te verspreiden via een krant. Daartoe viel de politie begin oktober 2021 het Kanzleramt binnen, het kantoor van de bondskanselier.

Coalitiepartner De Groenen wilden alleen doorgaan met de coalitie mits Kurz een stap opzij zou doen als bondskanselier. Anders zou er een motie van wantrouwen tegen hem worden ingediend. Uiteindelijk kon de coalitie van ÖVP en Groenen worden voortgezet, aangezien Alexander Schallenberg de nieuwe bondskanselier werd.^[3] De regering ging verder onder de naam kabinet-Schallenberg. Sebastian Kurz ging het parlement in als leider van de ÖVP.

Regeerakkoord bewerken

Het regeerakkoord^[4] draagt de naam Aus Verantwortung für Österreich. De belangrijkste zaken uit het akkoord zijn de volgende punten.

Standpunt

Klimaatneutraliteit in 2040 bewerkstelligen

Doelstelling van 100% groene stroom in 2030

Nieuwe wetgeving getoetst aan klimaatdoelen

Grootschalige investeringen in openbaar vervoer

Uitbreiding hoofddoekjesverbod tot het veertiende levensjaar

Versterkte controles bij (islamitische) kinderdagverblijven

Invoering van een digitaks voor grote bedrijven

Verlaging van de inkomstenbelasting

Invoering van een CO2-heffing

Geen belastingheffing bij duurzaamheidsinvesteringen

Versnelling van de woningbouw

Klimaatmaatregelen bij nieuwe woningbouw

Actieplan tegen rechtsextremisme en moslimsextremisme

Financiële ondersteuning voor universiteiten tot 2027

Verhoging van het wettelijk collegegeld

Lastenverlichtingen in de landbouwsector

Pilots met 140 km/h op de autosnelweg worden beëindigd

Bron: ORF en regeerakkoord

Bewindslieden bewerken

Bondsregering Kurz-II
Functie	Naam		Staatssecretaris
Bondskanselier	Kurz, Sebastian Sebastian Kurz	ÖVP
Vicekanselier en Minister voor Kunst, Cultuur, Ambtenaren en Sport	Kogler, Werner Werner Kogler	Grüne	Lunacek, Ulrike Ulrike Lunacek, Kunst und Kultur^[5] (tot 15 mei 2020)	Grüne
		Grüne	Mayer, Andrea Andrea Mayer, Kunst en Cultuur (sinds 20 mei 2020)	partijloos (voorgedragen door de Groenen)
Minister van Europese en Internationale Aangelegenheden	Schallenberg, Alexander Alexander Schallenberg	partijloos (voorgedragen door ÖVP)
Minister van Sociale Zekerheid, Gezondheidszorg en Consumentenbescherming	Anschober, Rudolf Rudolf Anschober	Grüne
Minister van Onderwijs, Wetenschap en Onderzoek	Faßmann, Heinz Heinz Faßmann	partijloos (voorgedragen door ÖVP)
Minister van Digitalisering en Economische Ontwikkeling	Schramböck, Margarete Margarete Schramböck	ÖVP
Minister van Financiën	Blümel, Gernot Gernot Blümel	ÖVP
Minister van Binnenlandse Zaken	Nehammer, Karl Karl Nehammer	ÖVP
Minister van Defensie	Tanner, Klaudia Klaudia Tanner	ÖVP
Minister van Landbouw, Regio en Toerisme	Köstinger, Elisabeth Elisabeth Köstinger	ÖVP
Minister van Justitie	Zadić, Alma Alma Zadić	Grüne
Minister van Klimaat, Energie, Mobiliteit, Innovatie en Technologie	Gewessler, Leonore Leonore Gewessler	Grüne	Brunner, Magnus Magnus Brunner, Umweltressort	ÖVP
Minister van Werk, Jeugd en Gezin	Aschbacher, Christine Christine Aschbacher (tot 8 januari 2020 als minister zonder portefeuille; tot 29 januari 2020 als Kanzleramtsministerin (Jeugd en Gezin)) (tot 11-01-2021)	ÖVP
Minister van Werk, Jeugd en Gezin	Kocher, Martin Martin Kocher (sinds 11-01-2021)^[6]	partijloos (voorgedragen door ÖVP)
Minister voor Integratie en Vrouwen (tot 8 januari 2020 zonder portfeuille)	Raab, Susanne Susanne Raab	ÖVP
Minister voor EU en Wetgeving (tot 8 januari 2020 zonder portefeuille)	Edtstadler, Karoline Karoline Edtstadler	ÖVP