De Junkers Ju 390 was een afgeleide variant van de Junkers Ju 290 met een vergrote actieradius. Het toestel was bedoeld als zwaar transportvliegtuig, maritiem patrouillevliegtuig (MPA) en als bommenwerper. Het ontwerp werd geselecteerd voor het afgelaste Amerikabomber-project.

Junkers Ju 390
Junkers Ju 390
Algemeen
Rol Transportvliegtuig/bommenwerper
Bemanning 10
Varianten Ju 390B, Ju 390C
Status
Eerste vlucht 20 oktober 1943
Gebruik Duitsland (1943-1944[1])
Afmetingen
Lengte 34,20 m
Hoogte 6,89 m
Spanwijdte 50,30 m
Vleugeloppervlak 254 m²
Gewicht
Leeggewicht 39500 kg
Startgewicht 53112 kg
Max. gewicht 75500 kg
Krachtbron
Motor(en) 6x BMW 801D radiaalmotoren
Vermogen 7500 kW
Prestaties
Topsnelheid 505 km/u
Actieradius 9700 km
Dienstplafond 6000 m
Bewapening
Boordgeschut 2x 20 mm MG 151/20 kanonnen in geschutskoepels, 1 x 20 mm MG 151/20 in de staart,2x 13 mm MG 131 machinegeweer bediend door deurschutters, 2x 13 mm MG 131 in een gondel
Bommen 22500 kg
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart
Ju 390 V1, vooraanzicht

Twee prototypes werden gebouwd door het toevoegen van een extra paar vleugelsegmenten in de vleugel van de Ju 290 en het toevoegen van nieuwe secties in de romp van dat toestel (om deze langer te maken). Het resultaat van dit project vloog voor de eerste maal op 20 oktober 1943 en voldeed goed aan de gestelde eisen. Dit resulteerde in een order voor 26 van deze vliegtuigen, die werden aangeduid met Ju 390A-1. Geen enkel toestel was bij het afblazen van het project halverwege 1944 gebouwd. Samen met dit project stierf ook de productie van de Ju 290 een stille dood. De MPA en de bommenwerper zouden worden aangeduid als respectievelijk de Ju 390B en Ju 390C.

Externe links bewerken

Zie de categorie Junkers Ju 390 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.