Wikipedia

Jef Valkeniers

politicus uit België

Jozef Maria Zacharias (Jef) Valkeniers (Schepdaal, 29 december 1932), ook bekend als Jef Lawijt, is een Belgisch Vlaamsgezind staatsman en arts-neuropsychiater. Zijn politieke carrière speelde zich grotendeels af bij de Volksunie, maar wegens de te "linkse" politiek van die partij, stapte hij in 1993 over naar de VLD.

Jef Valkeniers
Valkeniers in 2014
Volledige naam Jozef Maria Zacharias Valkeniers
Geboren 29 december 1932
Kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde (tot 2012)
Vlaams-Brabant
Regio Vlag Vlaanderen Vlaanderen
Land Vlag van België België
Partij 1970-1993: VU
1993-heden: Open Vld
Functies
1971-1976 Gemeenteraadslid Schepdaal
1971-1976 Burgemeester Schepdaal
1972-1974 Schepen Randfederatie Asse
1977-1988 Gemeenteraadslid Dilbeek
1974-1985 Volksvertegenwoordiger
1974-1980 Lid Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap
1980-1995 Lid Vlaamse Raad[1]
1982-1988 Burgemeester Dilbeek
1988-1989 Secretaris Kamer van volksvertegenwoordigers
1985-1995 Senator[2]
1988 Secretaris Senaat
1988-1989 Staatssecretaris voor het Brussels gewest
1990-1995 Fractievoorzitter Senaat
1995-2018 Gemeenteraadslid Dilbeek
1995-2003 Volksvertegenwoordiger
1995-1999 Lid van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa
1995-1999 Lid van de Parlementaire vergadering van de West-Europese Unie
2001-2002 Secretaris Kamer van volksvertegenwoordigers[3]
2001-2002 OCMW-voorzitter Dilbeek
Website
Portaal  Portaalicoon   België
Politiek

Levensloop bewerken

Jeugd bewerken

Valkeniers werd geboren als zevende kind in een grote brouwersfamilie die al jaren actief was in de lokale politiek. Hij groeide op in Schepdaal waar zijn vader dokter was en zijn grootvader, Emile Eylenbosch, burgemeester en brouwer was. Hij liep school in de gemeenteschool van Schepdaal, het Sint-Jans-Baptist instituut in Sint-Jans-Molenbeek, het Heilig-Hartcollege (Ganshoren) en het College der Paters Jozefieten in Melle.

Arts-neuropsychiater bewerken

Valkeniers studeerde geneeskunde aan de Katholieke Universiteit Leuven. Tijdens zijn studies was hij er, net als zijn vader, grootvader en zijn zoon, lid van studentenclub Moeder Payottenland (clubnaam Spanin)[4]. Tevens was hij in die periode stichter van de studentenclub Liniacum[5]. Hij deed stage aan het Ellis Hospital en volgde nog bijkomende lessen aan het Albany Medical College in The State of New York. Na zes jaar als huisarts in Schepdaal te hebben gewerkt verhuisde hij met zijn gezin naar Zuid-Afrika om er zich te specialiseren in de neurologie aan de Universiteit van de Witwatersrand te Johannesburg. Vier jaar later keerde hij terug naar België en behaalde een specialisatie in de psychiatrie aan het Sint-Jans hospitaal te Brugge.[6] Voor en tijdens zijn politieke loopbaan was hij actief als respectievelijk huisarts in Schepdaal en psychiater in verschillende stedelijke ziekenhuizen. Hij was de oprichter van de eerste Belgische Psychiatrische Afdeling van een Algemeen Ziekenhuis (PAAZ) in Halle. Daarnaast werd hij ook diensthoofd neuropsychiatrie in de ziekenhuizen van Asse en Ninove.[7]

Politiek bewerken

Valkeniers was van 1974 tot 2003 parlementslid: van 1974 tot 1985 en van 1995 tot 2003 zetelde hij voor het arrondissement Brussel in de Kamer van volksvertegenwoordigers en van 1985 tot 1995 voor hetzelfde arrondissement lid van de Belgische Senaat. In de periode april 1974-oktober 1980 zetelde hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd. Vanaf 21 oktober 1980 tot mei 1995 was hij lid van de Vlaamse Raad, de opvolger van de Cultuurraad en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement.

Ook is hij vertegenwoordiger geweest in het Benelux-parlement,[8] de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa, en de Assemblee van de West-Europese Unie. Hij was van 1988 tot 1989 ook kort staatssecretaris voor het Brussels Gewest, toegevoegd aan de minister van het Brussels Gewest, in de Regering-Martens VIII. In die functie was hij oprichter van het Brussels Instituut voor Milieubeheer, de Brusselse Huisvestingsmaatschappij en de Brusselse Gewestelijke Dienst voor Arbeidsbemiddeling (Brusselse VDAB).[7] Van 1972 tot 1974 was hij lid van het Uitvoerend College (Schepen) van de Randfederatie Asse.

Ten slotte was hij ook nog van 1971 tot 1976 gemeenteraadslid en burgemeester van Schepdaal en was hij van 1977 tot 1988 en van 1995 tot 2018 gemeenteraadslid van Dilbeek, waar hij van 1982 tot 1988 burgemeester en van 2001 tot 2002 OCMW-voorzitter was. In de Dilbeekse politiek is hij vooral gekend als initiatiefnemer van de verbroederingen tussen Dilbeek en respectievelijk Obervellach, Dalton & Franschhoek. Ook slaagde hij er steeds in als burgemeester om veel te realiseren met een begroting in evenwicht.

De politieke carrière van Valkeniers speelde zich grotendeels af bij de Volksunie. Van 1960 tot 1962 was hij bestuurslid en van 1962 tot 1964 voorzitter van de VU-afdeling in Brussel-Halle-Vilvoorde. In 1977 verzette hij zich hevig tegen het Egmontpact en de toetreding van de VU tot de regering, maar hij spande zich wel in om afscheuringen te vermijden. Nadat op het VU-congres in Leuven van september 1993 beslist werd om op sociaaleconomisch vlak een progressievere koers te varen, stapte hij om principiële redenen over naar de VLD. Hij volgde daarmee onder meer Jaak Gabriëls, Bart Somers en André Geens. Tijdens zijn bijna dertig jaar als parlementslid stond Valkeniers bekend als actief parlementslid en als harde werker. Zijn bekendste realisatie in de kamer is de 'wet-Valkeniers'.[9]

In 2004 was Valkeniers nog kandidaat om voorzitter te worden van de liberale partij Open Vld.[10]

In 2017 kondigde hij zijn vertrek uit de lokale politiek aan.[11]

In 2024 is hij de 20e kandidaat voor Open Vld voor het Vlaams Parlement in Vlaams-Brabant.[12]

Varia bewerken

Met zijn vrouw Carla Kempeneers kreeg hij vier kinderen en dertien kleinkinderen. Na het overlijden van zijn vrouw in 1989 hertrouwde hij met de Zuid-Afrikaanse arts en politica Audrey Van Zyl[13].

Jef Valkeniers heeft een grote voorliefde voor Zuid-Afrika. Hij heeft er jarenlang gewoond, trouwde met een Zuid-Afrikaanse en was lid van Protea. Valkeniers behoorde er tot de groep die geloofde in het einde van de apartheid door middel van dialoog.[14][15] Zijn dochter baat in Zuid-Afrika het wijndomein Altydgedacht uit.[16]

Dankzij zijn internationaal parcours spreekt Valkeniers Nederlands, Frans, Engels, Afrikaans en Duits. Hij blijft zich actief inzetten voor de verbroedering tussen Dilbeek met enkele buitenlandse gemeentes. Zo was hij in 2011 nog de initiatiefnemer van de samenwerking tussen de Hogeschool-Universiteit Brussel en het Dalton State College.[17]

Valkeniers houdt zich bezig met ontwikkelingssamenwerking, zetelt in diverse raden van bestuur en wordt nog regelmatig om medisch advies gevraagd, bijvoorbeeld bij de VZW De Poel, waarvan hij medeoprichter is).[18] Ook was hij tot 2018 politiek actief als gemeenteraadslid in Dilbeek[19] en is hij de ondervoorzitter van de Belgische Technische Coöperatie.

Onderscheidingen bewerken

Citaten bewerken

  • "Maar ik werkte twaalf en soms meer uren per dag. 's Ochtends consultaties en nadien vliegensvlug naar de parlementaire commissies. Het was een harde combinatie maar ik stel nu vast dat je van werken niet verslijt."[22]
  • Zijn neef Bruno Valkeniers (sinds juni 2006 lid van het Vlaams Belang) werd door Valkeniers in Het Nieuwsblad beschreven als het "zwarte schaap" van de familie omdat hij de enige Valkeniers is die lid is van het Vlaams Blok. Alle andere politiek actieve leden van de familie Valkeniers zijn lid van Open Vld.

Externe link bewerken

Voorganger:
Jozef De Neve 		Burgemeester van Schepdaal
1970 - 1976
Voorganger:
Philip Vergels 		Burgemeester van Dilbeek
waarnemend burgemeester: Jef De Ridder (1988)
1983 - 1988 		Opvolger:
Stefaan Platteau
Voorganger:
Jan Bascour 		Staatssecretaris van het Brussels Gewest
1988 - 1989 		Opvolger:
eigen regering
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jef_Valkeniers&oldid=67349374"