Jean-Claude Marcourt

Jean-Claude Marcourt
Geboortedatum	16 oktober 1956
Geboorteplaats	Awans
Regio	Wallonië
Land	België
Partij	PS
Viceminister-president en Waals Minister van Economie, Industrie, Innovatie en Digitalisering
Aangetreden	22 juli 2014
Einde termijn	28 juli 2017
Regering	Magnette
Voorganger	Hijzelf (als minister van Economie)
Opvolger	Pierre-Yves Jeholet
Viceminister-president en Franse Gemeenschapsminister van Hoger Onderwijs, Media en Wetenschappelijk Onderzoek
Aangetreden	22 juli 2014
Einde termijn	17 september 2019
Regering	Demotte III
Voorganger	Hijzelf (als minister van Hoger Onderwijs); Jean-Marc Nollet (als minister van Wetenschappelijk Onderzoek)
Opvolger	Valérie Glatigny (als minister van Hoger Onderwijs en Wetenschappelijk Onderzoek); Bénédicte Linard (als minister van Media)
Functies
2009-2014	Viceminister-president en Waals Minister van Economie, KMO's, Buitenlandse Handel en Nieuwe Technologieën
2009-2014	Viceminister-president en Franse Gemeenschapsminister van Hoger Onderwijs
2007-2009	Waals Minister van Economie, Werkgelegenheid, Buitenlandse Handel en Erfgoed
2005-2007	Waals Minister van Economie, Werkgelegenheid en Buitenlandse Handel
2004-2005	Waals Minister van Economie en Werkgelegenheid
Portaal	België ; Politiek

Jean-Claude Marcourt, (Awans, 16 oktober 1956) is een Belgisch politicus voor de PS en voormalig minister in de Franse Gemeenschapsregering en de Waalse regering.

Levensloop bewerken

Marcourt werd beroepshalve advocaat. Hij is eveneens vrijmetselaar.

Hij werd actief in de PS-afdeling van het arrondissement Luik en kwam zo in 1988 als expert terecht op het kabinet van minister Willy Claes (1988-1992). Vervolgens was hij van 1992 tot 1994 kabinetschef van Guy Mathot, wat hij vervolgens ook was bij Bernard Anselme, Jean-Claude Van Cauwenberghe, Elio Di Rupo en Laurette Onkelinx.

In 2004 werd hij minister van Economie en Werk in de Waalse Regering. In 2005 werd hij ook bevoegd voor Buitenlandse Handel en in 2007 voor Erfgoed. In 2006 werd hij vervolgens gemeenteraadslid van Luik, waar hij sinds 2012 fractievoorzitter van de PS-fractie is.

In 2009 werd Marcourt verkozen tot lid van het Europees Parlement. Hij zetelde er echter niet lang, omdat hij viceminister-president werd in de Waalse Regering en in de Franse Gemeenschapsregering. Van 2009 tot 2014 was hij minister van Economie, KMO's, Buitenlandse Handel en Nieuwe Technologieën in de Waalse Regering en minister van Hoger Onderwijs in de Franse Gemeenschapsregering.

In 2014 werd hij met ongeveer 38.000 voorkeurstemmen verkozen tot lid van het Waals Parlement en van het Parlement van de Franse Gemeenschap in het arrondissement Luik. Na de verkiezingen werd hij opnieuw viceminister-president in de Waalse Regering en de Franse Gemeenschapsregering. In de Waalse Regering werd hij eveneens minister van Economie, Industrie, Innovatie en Digitalisering en in de Franse Gemeenschapsregering werd hij minister van Hoger Onderwijs, Media en Wetenschappelijke Onderzoek. In juli 2017 verloor hij zijn bevoegdheden in de Waalse Regering nadat er een coalitiewissel was gekomen. Na het ontslag van Isabelle Simonis kreeg hij in december 2018 in de Franse Gemeenschapsregering ook de bevoegdheid Onderwijs voor Sociale Promotie toegewezen. Hij bleef Frans Gemeenschapsminister tot in september 2019.

Bij de verkiezingen van mei 2019 werd hij opnieuw verkozen in het Waals Parlement, met bijna 29.000 voorkeurstemmen. Nadat zijn mandaat van minister ten einde kwam, werd Marcourt in september 2019 voorzitter van het Waals Parlement.^[1]

In februari 2021 liet het parket van Luik huiszoekingen uitvoeren op het kantoren van Marcourt in het Waals Parlement en in zijn privéwoning, in het kader van het schandaal bij de Luikse intercommunale Nethys. Marcourt werd namelijk genoemd als de belangrijkste "onzichtbare hand" in de grote strategische beslissingen die de Nethys-groep de vorige vijftien jaar had genomen. Zo zou hij op de hoogte zijn geweest van de omstreden beslissing die het remuneratiecomité van Nethys in mei 2018 nam, waarbij hoge vergoedingen werden uitbetaald aan bepaalde ex-managers van de intercommunale.^[2]

In september 2022 kwam Frédéric Janssens, de griffier van het Waals Parlement, in opspraak vanwege intimidatie van personeel en financieel wanbeheer. Zo bleek dat de griffier de kosten voor verbouwingswerken aan het Waals Parlement 30 miljoen euro hoger had laten oplopen dan geraamd. Het politiek bureau van het Waals Parlement had steeds ingestemd met de overschrijdingen van de voorziene budgetten en kwam hierdoor ook in opspraak. Het Waals Parlement besliste om de controle op de uitgaven van het parlement te versterken en het Rekenhof startte een onderzoek. In het kader van dat onderzoek kwam in december 2022 aan het licht dat Marcourt en Frédéric Janssens in november 2021 hoge onkosten hadden gemaakt tijdens een reis naar Dubai, naar aanleiding van de Wallonie-Bruxelles-week op de Expo 2020 in die stad. Marcourt en Janssens hadden aan het Waals Parlement een onkostennota van 20.000 euro ingediend, onder andere voor een vliegtuigvlucht in businessclass en een verblijf in een luxehotel. Bovendien bleek hun reisverslag slechts uit vier zinnen te bestaan, waardoor niet duidelijk was wat het nut van deze trip was. Het politiek bureau van het Waals Parlement, dat zonder kritische vragen had ingestemd met de onkostennota, kwam daardoor opnieuw onder vuur te liggen en PS-voorzitter Paul Magnette eiste dat het bureau collectief ontslag zou nemen. Nadat ook MR en Ecolo, de coalitiepartners van de PS in de Waalse Regering, het ontslag van Marcourt eisten, nam hij ontslag als voorzitter van het Waals Parlement. Ook de vier andere bureauleden legden hun functies neer.^[3]^[4] Als parlementsvoorzitter werd hij opgevolgd door André Frédéric.^[5]

Ereteken bewerken

2019: Grootofficier in de Leopoldsorde^[6]

Externe link bewerken

Biografie (Franstalig)

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (fr) Jean-Claude Marcourt désigné président du parlement wallon, l’ultime surprise du chef, Le Soir, 13 september 2019. Gearchiveerd op 31 mei 2023.
↑ Ook huiszoeking in privéwoning van PS-kopstuk Jean-Claude Marcourt in kader van zaak-Nethys, De Morgen, 5 februari 2021.
↑ Jean-Claude Marcourt (PS) stapt op als Waals parlementsvoorzitter na ophef over luxetrip naar Dubai, Het Laatste Nieuws, 12 december 2022. Gearchiveerd op 26 december 2022.
↑ Romans, Stéphanie, "Waals Parlementsvoorzitter Marcourt doet stap opzij", De Tijd, 12 december 2022. Gearchiveerd op 13 december 2022.
↑ André Frédéric wordt de nieuwe voorzitter van het Waals Parlement. VRT NWS (19 december 2022). Gearchiveerd op 20 december 2022. Geraadpleegd op 20 december 2022.
↑ https://www.ejustice.just.fgov.be/doc/rech_n.htm. Gearchiveerd op 19 mei 2023.

Voorganger:
Christophe Collignon

Voorzitter van het Waals Parlement
2019-2022

Opvolger:
André Frédéric

Zie de categorie Jean-Claude Marcourt van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] (fr) Jean-Claude Marcourt désigné président du parlement wallon, l’ultime surprise du chef, Le Soir, 13 september 2019. Gearchiveerd op 31 mei 2023.

[2] Ook huiszoeking in privéwoning van PS-kopstuk Jean-Claude Marcourt in kader van zaak-Nethys, De Morgen, 5 februari 2021.

[3] Jean-Claude Marcourt (PS) stapt op als Waals parlementsvoorzitter na ophef over luxetrip naar Dubai, Het Laatste Nieuws, 12 december 2022. Gearchiveerd op 26 december 2022.

[4] Romans, Stéphanie, "Waals Parlementsvoorzitter Marcourt doet stap opzij", De Tijd, 12 december 2022. Gearchiveerd op 13 december 2022.

[5] André Frédéric wordt de nieuwe voorzitter van het Waals Parlement. VRT NWS (19 december 2022). Gearchiveerd op 20 december 2022. Geraadpleegd op 20 december 2022.

[6] ttps://www.ejustice.just.fgov.be/doc/rech_n.htm. Gearchiveerd op 19 mei 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]