Hugo Blaschke
Hugo Johannes Blaschke (Neustadt in Westpreußen, 14 november 1881 - Neurenberg, 6 december 1959) was tandarts van onder meer Adolf Hitler, Hermann Göring en andere naziprominenten.[1]
| Hugo Blaschke | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemeen | ||||
| Geboortedatum | 14 november 1881 | |||
| Geboorteplaats | Neustadt in Westpreußen West-Pruisen, Duitse Keizerrijk | |||
| Sterfdatum | 6 december 1959 | |||
| Plaats van overlijden | Neurenberg, Bondsrepubliek Duitsland | |||
| Functie | ||||
| Zijde |  Schutzstaffel
| |||
| Organisatie | .svg){kind=small} nazi-Duitsland
| |||
| Speciale functie | hoofd van de Tandheelkundige Dienst binnen de staf van de Reichsführer-SS (1935-1945) | |||
| Rang |   SS-Brigadeführer | |||
| ||||
Levensloop bewerken
Blaschke volgde tussen 1907 en 1911 de opleiding tandheelkunde in Philadelphia en Londen. Hij sloot de opleiding met succes af en kreeg de doctorstitel. Hierna volgde Blaschke nog een vakopleiding tot kaakchirurg. In 1911 opende hij in Berlijn zijn eigen praktijk.[2]
Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende Blaschke als militaire tandarts in Frankfurt (Oder). Vanaf de herfst van 1930 lieten de nazileiders Hermann Göring en Joseph Goebbels zich door Blaschke behandelen.[2][3] In 1931 trad hij toe tot de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP; lidmaatschapsnummer 432.082).[4] Nadien behandelde hij onder meer Joseph Goebbels, Heinrich Himmler en Eva Braun.
Eind 1933 behandelde Blaschke voor het eerst Adolf Hitler. Hij omschreef dit na de oorlog als volgt:
November oder Dezember 1933 wurde ich angerufen und man sagte mir, dass ich in die Reichskanzlei kommen solle. Hitler hätte Zahnschmerzen. Es war abends gegen 7 Uhr. Es wurde ein Wagen geschickt, ich nahm also meinen Instrumentenkoffer und fuhr hin. Ich diagnostizierte richtig, die Schmerzen hörten auf und ich wurde der große Mann. Für mich war es natürlich interessant, ein Staatsoberhaupt zu behandeln.[3]
— Hugo Blaschke
Vanaf dat moment fungeerde Blaschke als Hitlers persoonlijke tandarts, oftewel Leibzahnarzt. In 1935 trad hij toe tot de Schutzstaffel (lidmaatschapsnummer 256882). Hitler was uitermate tevreden over de verrichtingen van Blaschke en bevorderde hem tot professor, nadat hij hem eerder al de in Verenigde Staten behaalde, maar in Duitsland niet-erkende doctorstitel had toegekend. In 1943 werd Blaschke benoemd tot Oberster Zahnarzt bij de Reichsartz SS. Tevens kreeg hij in oktober 1944 de rang van SS-Brigadeführer toegewezen.[5] Blaschke bleef tot Hitlers dood de persoonlijke tandarts van de Führer.
Na de oorlog werd Blaschke gevangengenomen door de Sovjets. In 1948 werd hij vrijgelaten en ging hij, tot aan z'n pensionering aan de slag als tandarts in Neurenberg.[5] Daar stierf hij op 78-jarige leeftijd. Het graf van Blaschke ligt op St. Peter begraafplaats in Neurenberg.
Carrière bewerken
Blaschke bekleedde verschillende rangen in zowel de Kaiserlich und königlich als Allgemeine-SS. De volgende tabel laat zien dat de bevorderingen niet synchroon liepen.
| Datums | Kaiserlich und königlich | Allgemeine-SS | Hitlerjugend |
|---|---|---|---|
| 1916[6] | K.u.k. Leutenant der Reserve | — |
—
|
| 1918[6] | K.u.k. Oberleutenant der Reserve | — |
—
|
| 2 mei 1935[7] | — |
SS-Sturmbannführer | —
|
| 20 april 1937[8] | — |
SS-Obersturmbannführer | —
|
| 1938[6] | — |
— |
HJ-Oberbannführer |
| 25 juli 1938[6] | — |
SS-Standartenführer | —
|
| 20 april 1941[6] | — |
SS-Oberführer | —
|
| 9 november 1942[6] | — |
— |
HJ-Hauptbannführer |
| 20 april 1944[6] | — |
SS-Brigadeführer | —
|
Lidmaatschapsnummers bewerken
Decoraties bewerken
Selectie:
- Signum Laudis in brons met zwaarden[6]
- Karel-Troepen-Kruis[6]
- Kriegserinnerungsmedaille 1915/1918 mit Schwertern (Bulgarije)[6]
- Bloedorde op 30 oktober 1939[6]
- Sportinsigne van de SA in brons[6]
- Commandeur in de Sint-Alexanderorde (Bulgarije)[6]
- Gouden Ereteken van de Hitlerjeugd[6]
.svg){kind=small}