Hermann Priess

Duits militair en oorlogsmisdadiger (1901-1985)

Hermann August Fredrich Priess (Marnitz, 24 mei 1901 - Ahrensburg, 24 februari 1985) was een Duitse officier en SS-Gruppenführer en Generalleutnant in de Waffen-SS gedurende de Tweede Wereldoorlog en een veroordeelde oorlogsmisdadiger. Hij werd onderscheiden met het Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof en Zwaarden als erkenning voor de extreme dapperheid en/of succesvolle militaire leiderschap.

Hermann Priess
Brigadeführer Hermann Priess tijdens operatie Barbarossa, 1943.
Geboren 24 mei 1901
Marnitz, Mecklenburg-Voor-Pommeren, Duitse Keizerrijk
Overleden 24 februari 1985
Ahrensburg, Sleeswijk-Holstein, West-Duitsland
Rustplaats Ahrensburg Friedhof, Großhansdorf, Kreis Stormarn, Sleeswijk-Holstein, West-Duitsland[1][2]
Land/zijde Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Vlag van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek Weimarrepubliek
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel Deutsches Heer
Reichswehr
Allgemeine-SS
SS-Verfügungstruppe
Waffen-SS
Dienstjaren 1919 - 1930[3]
1933 - 1945
Rang
SS-Gruppenführer en Generalleutnant in de Waffen-SS
Eenheid Cavalerie[4]
2.(MG)/2. Grossherzoglich Mecklenburgisches Dragoner Rgt Nr 18
22 januari 1919 -
1 mei 1919[5][3][6]
MG-Kie/Freikorps von Bandis
1 mei 1919 -
19 september 1919[7]
2./Mecklenburgische Reiter Rgt 14
3 mei 1920 - 6 juni 1931[3][7]
Inspektion SS-Verfügungstruppe
1 april 1939 -
1 juni 1939[5][3][8]
Führerreserve/SS-Führungshauptamt
20 juli 1944 -
10 augustus 1944[3][9]
Bevel 13.(IG)/SS-Standarte 2
1 januari 1936[5] -
1 juni 1936[3][7]
3. SS-Panzer-Division Totenkopf
22 oktober 1943 –
20 juli 1944[10]
XIII SS Korps
7 augustus 1944[11]/
10 augustus 1944[9]
24 oktober 1944[11]/
27 oktober 1944[9]
I SS Pantserkorps Leibstandarte
27 oktober 1944[11][3]/
1 november 1944[12]
8 mei 1945[3][11][12]
Slagen/oorlogen Estische Onafhankelijkheidsoorlog

Tweede Wereldoorlog

Onderscheidingen zie onderscheidingen
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Leven bewerken

Priess werd op 24 mei 1901 in Marnitz geboren. Hij was de zoon van Ernst Priess, een slager uit Mecklenburg en zijn vrouw Dorothea Thiede (Marnitz/Mecklenburg). Priess zat op de basisschool en hielp zijn vader in de slagerij. Hij ging in 1916 als hulpkracht voor een jaar in een postkantoor in zijn woonplaats werken. Blijkbaar verveeld door het gezwoeg en waarschijnlijk gestimuleerd door verhalen van Eerste Wereldoorlog-heldenmoed, meldde hij zich als 17-jarige vrijwilliger voor de Deutsches Heer in januari 1919.[4] De Deutsches Heer werd omgevormd in de Reichswehr in de Weimarrepubliek. Ten gevolge van het Verdrag van Versailles, werd zijn regiment ontbonden. Priess werd lid van het vrijkorps von Brandis en vocht in de Estische Onafhankelijkheidsoorlog in het Balticum. Hij nam deel aan de verovering van Riga, en raakte in mei 1919 gewond[4]. In 1920 keerde hij terug in het leger en diende er 12 jaar en werd in juni 1931 uit de Deutsches Heer ontslagen.

Op 24 oktober 1944 volgde Priess Georg Keppler op als commandant van het I.SS-Panzerkorps. Hij leidde deze formatie, als onderdeel van het 6. Panzer-Armee tijdens de Slag om de Ardennen, wat in een fiasco uitliep. De doelstellingen van het offensief was om de Britse en Amerikaanse linies in tweeën te splitsen, zodat de Duitsers de geallieerden konden omsingelen en 4 geallieerde legers konden vernietigen. Dit zou de geallieerden dwingen om te onderhandelen over een vredesverdrag met de Asmogendheden.

Na het Ardennenoffensief, werd het 6. SS-Panzerarmee verplaatst naar Hongarije, waar het vocht tegen het oprukkende Rode Leger. Begin februari 1945 arriveerde het I.SS-Panzerkorps in Hongarije. Daar concentreerde Priess zijn strijdkrachten, voor de aanval op het bruggenhoofd aan de Hron (Gran)[13], waar inmiddels een sterke positie door de Russen opgebouwd was over de Donau bij de stad Esztergom; deze zou aan het eind van februari vernietigd zijn. Hij gaf leiding aan het I.SS-Panzerkorps tijdens de Operatie Frühlingserwachen, het laatste grootte Duitse offensief van de Tweede Wereldoorlog. Deze aanval centreerde zich rond het gebied van het Balaton-meer, en begon op 6 maart 1945 en eindigde met een Duitse nederlaag op 16 maart 1945.

Oorlogsmisdrijven en veroordeling bewerken

 
Gedaagden Fritz Kraemer (nr. 33), Hermann Priess (nr. 45) en Joachim Peiper luisteren naar de slotverklaring van Colonel William Everett.

In mei 1945 gaf Priess zich aan de United States Army over. Hij ging werken voor het US Army Historical Division in kamp King. Van mei tot juli 1946 was hij een van de 73 gedaagden in het Dachauprocessen die in Dachau gehouden werden. Samen met Josef Dietrich, Joachim Peiper en andere, werd Priess beschuldigd van het vermoorden van 300 geallieerde krijgsgevangenen en 100 Belgische burgers tussen 16 december 1944 en 13 januari 1945.

Op 13 juli werd Priess veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf. In oktober 1954 werd hij vrijgelaten voordat hij zijn volledige straf in de gevangenis van Landsberg uitgezeten had. Priess overleed in 1985.

Familie[3] bewerken

Op 13[7] september 1935[11] trouwde Priess met Hildegard Schmidt[2] (geboren 22 april 1913[7]). Het echtpaar kreeg drie kinderen (27 november 1937, 21 april 1939), Schulz vermeldt: twee kinderen (zonen)[7].

Carrière bewerken

Priess bekleedde verschillende rangen in zowel de Allgemeine-SS als Waffen-SS. De volgende tabel laat zien dat de bevorderingen niet synchroon liepen.

Datum Deutsche Heer Reichswehr Allgemeine-SS Waffen-SS
22 januari 1919[3][14] Dragoner
1 juni 1925[3][14]
Unteroffizier
1 oktober 1927[3][5][14]
Unterwachtmeister
1 januari 1930[3][5][14]
Wachtmeister
3 maart 1933[3][5][14]
SS-Anwärter
20 april 1933[3][14]
SS-Mann
9 november 1933[14] -
11 november 1933[3][5]
SS-Scharführer
7 juni 1934[3][14]
SS-Obertruppführer
7 april 1934[5] -
15 oktober 1934[3][14]
SS-Hauptscharführer
26 februari 1935[15][3][5][14]
SS-Untersturmführer
20 september 1935[14]
(met ingang van 15 september 1935[16][5][14])
SS-Obersturmführer
13 september 1936[16][3][5][14]
SS-Hauptsturmführer
1 juni 1939[3][5][14]
SS-Sturmbannführer
1 augustus 1940[3][5][6]
SS-Obersturmbannführer der Waffen-SS
21 juni 1941[3][17][5][6]
SS-Standartenführer der Waffen-SS
13 juli 1942[3][5][6]
SS-Oberführer der Waffen-SS
15 juli 1943[3][18][11][6]
SS-Brigadeführer Generalmajor in de Waffen-SS
20 april 1944[3][19][11][6]
SS-Gruppenführer Generalleutnant in de Waffen-SS

Opmerking:

Priess wordt militair-historisch als SS-Obergruppenführer[20][21][22] vermeld, maar voor deze bevordering is geen bewijs. Maar het interessante is, dat op zijn grafsteen op het Alten Friedhof in Ahrensburg geschreven General a. D. staat[2] in plaats van Generalleutnant a. D., dit zou een aanwijzing voor een generaal der wapenvak kunnen zijn. Zijn tegenhanger bij de Waffen-SS was een SS-Obergruppenführer. Of Priess mogelijk toch nog bevorderd is in april 1945 is onbekend.

Lidmaatschapsnummers bewerken

Onderscheidingen bewerken

Selectie:

Zie ook bewerken

Externe links bewerken