Guided by Voices

Amerikaanse indierockband

Guided by Voices is een Amerikaanse lo-fi indierockband uit Dayton, Ohio. De band is ontstaan in 1983 met zanger en songwriter Robert Pollard, gitarist Ed Dwyer, bassist Mitch Mitchell en drummer Kevin Fennell. Guided by Voices groeide uit tot een van de invloedrijkste indierockbands in de periode waarin alternatieve rock zijn hoogtepunt bereikte. Gedurende zijn bestaan heeft de band vele wisselingen in de bezetting doorgemaakt. Pollard was steeds de constante factor. Wat hij later de classic lineup noemde, bestond uit Pollard, gitarist Tobin Sprout, Mitchell, bassist Greg Demos en Fennell. Pollard's broer Jim (gitarist, bassist) maakte deel uit van de oorspronkelijke bezetting.

Guided by Voices
Guided by Voices tijdens een optreden in 2016
Achtergrondinformatie
Ook bekend als The Cum Engines
Jaren actief 1983-2004
2010-2014
2016-heden
Oorsprong Dayton, Verenigde Staten
Genre(s) Alternatieve rock, indierock, lo-fi
Label(s) Fire, Guided by Voices Inc., Halo, I Wanna, Matador, Rockathon, Rocket #9, Scat, Schwa, TVT
Leden
Zang Robert Pollard
Gitaar Bobby Bare jr.
Doug Gillard
Basgitaar Mark Shue
Drums Kevin March
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De band staat erom bekend veel werk uit te brengen, tot soms drie albums in een jaar. Veel nummers duren kort, zelden langer dan twee minuten.[1] Guided by Voices bereikte met drie albums de Billboard 200. Isolation drills kwam op #168 terecht in 2001, Universal truths and cycles piekte op #160 in 2002 en Earthquake glue kwam in 2003 niet verder dan #193.[2]

De naam "Guided by Voices" verwijst naar de stemmen uit het verleden van de rockmuziek waardoor Pollard zich geleid voelt bij het schrijven van muziek.[3]

Stijl bewerken

De muziek van Guided by Voices is diverse malen vergeleken met die van R.E.M., een van de grondleggers van de alternatieve rock. De band is zelfs een R.E.M.-coverband genoemd.[4] Pollard liet zich inspireren door progressieve rock uit de jaren 60 en British Invasion.[5] Het viel Eric Carr van Pitchfork in zijn recensie van Earthquake glue (2003) op dat de (hard-)rockband The Who terug te horen is in Pollard's werk.[6] De observatie dat de band door Britse rock beïnvloede muziek maakt, werd gedeeld door David Antrobus van PopMatters die in zijn recensie van hetzelfde album opmerkte dat in sommige nummers "Union Jack-draped boy-rock love" te horen is.[7] De wijze waarop de band muziek maakt werd door Punknews.org wel vergeleken met punk: "Maybe it isn't punk rock in the traditional sense of the word, but when five guys produce an album themselves in their guitarist's basement and joke they spent more on beer than the actual recordings ... you can't say they didn't walk the walk, even if they weren't talking the talk".[8] Jeff Bergstrom van BrooklynVegan noemde de bandleden "garage rock icons".[9]

Gedurende de beginjaren drukte Tobin Sprout een grote stempel op de muziek van Guided by Voices. Volgens Landon MacDonald van PopMatters leidde Sprouts invloed tot betere recensies en zijn aanwezigheid tot momenten van bezinning in de aanhoudende stroom van vreemde popmuziek die Pollard produceerde.[10] In zijn recensie van Sprouts album The universe & me (2017) schreef MacDonald dat als Guided by Voices vergeleken zou worden met The Beatles, Pollard John Lennon en Paul McCartney zou zijn en Sprout zou George Harrison zijn. Een zelfde soort vergelijking werd gemaakt op het blog Wilfully Obscure waar Sprout "de McCartney van Pollards Lennon" werd genoemd.[11]

Belang en invloed bewerken

 
Robert Pollard in 2004. "The club is open" is een regel uit het nummer A salty salute van het album Alien lanes (1995). Het neonbord heeft vaak het podium gedeeld met de band.[12]

Guided by Voices bleek een van de invloedrijkste indierockbands in de periode waarin alternatieve rock zijn hoogtepunt bereikte.[13] In de editie januari 1997 riep Rolling Stone de band uit tot derde beste alternatieve artiest, na Beck en Sebadoh.[14] Samen met Sebadoh en Pavement legde Guided by Voices het fundament voor lo-fi en hielp de band met het populariseren van deze stroming.[15]

Na het uitbrengen van Vampire on Titus in 1993 kon de band ook Kim Deal (The Breeders, Pixies) en Thurston Moore (Sonic Youth) tot zijn fans rekenen. Guided by Voices had een grote invloed op Albert Hammond jr. (The Strokes) die later de rest van zijn band enthousiast wist te krijgen.[16] The Strokes zouden daarna zelfs optreden in het voorprogramma van Guided by Voices.[16] Guided by Voices had een cameo in de videoclip van de single Someday, afkomstig van The Strokes' debuutalbum Is this it (2001). In een scène nemen de bands het tegen elkaar op in een fictieve aflevering van het spelprogramma Family Feud.[17]

Do the collapse (1999) genereerde bekendheid voor de band vanwege het feit dat verschillende nummers op de soundtracks van tv-series belandden.[18] Teenage FBI kwam terecht op Buffy the Vampire Slayer: The album hoewel het nummer in geen enkele aflevering gedraaid werd. Hold on hope werd gedraaid tijdens de aflevering My occurence van de medische dramedy Scrubs. Filmregisseur Steven Soderbergh was onder de indruk van het album. Voor de aftiteling van zijn film Full frontal (2002) gebruikte hij het nummer Do something real, afkomstig van het album Speak kindly of your volunteer fire department (1999) van Pollard en Gillard.[19] Soderbergh schreef later het voorwoord voor het boek Guided by Voices: A brief history (2005) waarin voormalig Spin-redacteur en oud-bandlid James Greer de geschiedenis van de band tot de eerste opheffing in 2004 beschrijft.[19]

Filantropie bewerken

Op 20 april 2015 maakte gitarist Thomas Fekete van de indierockband Surfer Blood bekend dat hij aan een zeldzame vorm van kanker leed.[20] Dertien bands stelden elk een niet eerder uitgebracht nummer beschikbaar. De dertien lp's werden via eBay bij veiling te koop aangeboden en het geld ging naar de GoFundMe-campagne die was opgezet om de (alternatieve) behandelkosten te dekken.[21] Guided by Voices doneerde een opname van een live-uitvoering van Motor away[21] waarvan de studio-opname afkomstig is van het album Alien lanes (1995). Op 30 mei 2016 overleed Fekete op 27-jarige leeftijd.[22] Later dat jaar ging Surfer Blood op tournee met Pollard.[23][24]

In mei 2019 raasden er 15 tornado's over Ohio en omliggende staten waarbij enkele doden vielen. Op 4 augustus 2019 vond er een schietpartij in Dayton plaats waarbij negen doden en 27 gewonden vielen. Tijdens Heedfest, een evenement ter viering van Pollard en zijn muziek, werd onder de bezoekers geld opgehaald dat geschonken werd aan slachtoffers van beide gebeurtenissen. Ook Guided by Voices en Pollard zelf droegen bij zodat het totaal op meer dan $ 28.000 kwam.[25]

Op 17 juli 2020 werd een van tevoren opgenomen concert ("one day world tour") gestreamd.[26] Het concert, opgenomen in het poppodium Metro in Chicago[27] en gestreamd via het platform NoonChorus, gold als test voor het tweede album van 2020, Mirrored Aztec, dat op 21 augustus werd uitgebracht. 20% van de baten van het concert kwam ten goede aan poppodia waar de band in de loop der jaren gespeeld heeft.[28] De actie was bedoeld om de poppodia te helpen gedurende de coronapandemie.

Discografie bewerken

Studioalbums bewerken

Televisieoptredens bewerken

Literatuur bewerken

Externe links bewerken

Bronvermelding bewerken