Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1949

Bern Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1949
	Stratencircuit Bremgarten
Land	Zwitserland ( Bern Bern)
Datum	2- en 3 juli 1949
Organisator	FIM
500 cc
Snelste ronde	Les Graham
Eerste	Les Graham
Tweede	Arciso Artesiani
Derde	Harold Daniell
350 cc
Snelste ronde	Freddie Frith
Eerste	Freddie Frith
Tweede	Les Graham
Derde	Bill Doran
250 cc
Snelste ronde	Fergus Anderson
Eerste	Bruno Ruffo
Tweede	Dario Ambrosini
Derde	Fergus Anderson
125 cc
Snelste ronde	Nello Pagani
Eerste	Nello Pagani
Tweede	Renato Magi
Derde	Celeste Cavaciuti
Zijspan
Snelste ronde	Eric Oliver/ Denis Jenkinson
Eerste	Eric Oliver/ Denis Jenkinson
Tweede	Ercole Frigerio/ Lorenzo Dobelli
Derde	Hans Haldemann/ Herbert Läderach

De Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1949 was de tweede race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1949 en ook de tweede officiële WK-race in de geschiedenis. De races werden verreden op 2- en 3 juli 1949 op Circuit Bremgarten, een stratencircuit in de stad Bern. In deze Grand Prix bracht men alle bestaande klassen aan de start: 500 cc, 350 cc, 250 cc, 125 cc en de zijspanklasse. De 250cc-klasse reed op zaterdag 2 juli, de overige klassen op zondag 3 juli. Op zondag was er ook tijd ingeruimd voor een single-seat-autorace, de klasse die in 1950 de Formule 1 zou worden. Deze race werd gewonnen door voormalig motorcoureur Alberto Ascari.

Algemeen bewerken

Omdat de Italiaanse teams het in de TT van Man grotendeels hadden laten afweten, was dit de eerste echte internationale ontmoeting van topteams en -coureurs sinds de wedstrijden om het Europees kampioenschap aan het einde van de jaren dertig. Er werd vooral veel verwacht van de viercilinder Gilera 500 4C, die sterker en lichter was dan de Britse Norton Manx. De Italianen hadden ook - meer dan de Britten - energie gestoken in de ontwikkeling van compressormotoren, maar die had de FICM verboden, waardoor dat werk waardeloos was geworden.

500cc-klasse bewerken

25 rijders startten in de 500cc-klasse, waarvan er slechts 14 de finish haalden. Ted Frend, die zich al als snelste had gekwalificeerd, reed ook de snelste ronde, wat hem een extra punt had opgeleverd als hij de finish had gehaald. Dat gebeurde echter niet en het punt ging nu naar winnaar Les Graham. Tweede werd Arciso Artesiani met de Gilera 500 4C, voor Harold Daniell en Nello Pagani, die ruzie had met constructeur Piero Remor en die daarom voor straf met de eencilinder Gilera Saturno moest aantreden.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Les Graham	AJS	1:26"14'9	10+1^[1]
2	Arciso Artesiani	Gilera	+ 1"21'9	8
3	Harold Daniell	Norton	+ 1"32'0	7
4	Nello Pagani	Gilera (Saturno)	+ 2"15'0	6
5	Freddie Frith	Velocette	+ 1 ronde	5
6	Guido Leoni	Moto Guzzi
7	Ken Bills	Velocette
8	Roger Richoz	Norton
9	Hans Kaufmann	Gilera (Saturno)
10	Georges Cordey	Norton
11	Benoit Musy	Moto Guzzi
12	Bill Beevers	Norton
13	Nandor Puhony	Gilera (Saturno)
14	Laszlo Szabo	Gilera (Saturno)

Niet gefinished bewerken

Coureur	Merk
Fergus Anderson	Moto Guzzi
Artie Bell	Norton
Carlo Bandirola	Gilera (Saturno)
Bruno Bertacchini	Moto Guzzi
Dario Ambrosini	Gilera (Saturno)
Johnny Lockett	Norton
Ted Frend	AJS
Norman Croft	Triumph
Ernie Thomas	Triumph
Jean Behra	Moto Guzzi
František Juhan	Moto Guzzi

Niet deelgenomen bewerken

Coureur	Merk
Jock West	AJS
Ernie Lyons	Velocette
Syd Jensen	Triumph

Top negen tussenstand 500cc-klasse bewerken

(slechts negen coureurs hadden al punten gescoord)

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Harold Daniell	Norton	17
2	Les Graham	AJS	12
3	Arciso Artesiani	Gilera	8
3	Johnny Lockett	Norton	8
5	Ernie Lyons	Velocette	7
6	Nello Pagani	Gilera	6
6	Artie Bell	Norton	6
8	Freddie Frith	Velocette	5
8	Syd Jensen	Triumph	5

350cc-klasse bewerken

Freddie Frith won zijn tweede Grand Prix op rij, maar hij had slechts vier seconden voorsprong op de AJS-rijders Les Graham en Bill Doran. Frith kreeg ook het extra punt voor de snelste ronde. 20 coureurs haalden de finish.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Freddie Frith	Velocette	1:07"06'0	10 +1^[1]
2	Les Graham	AJS	+ 0"3'9	8
3	Bill Doran	AJS	+ 0"4'1	7
4	Reg Armstrong	AJS	+ 0"22'2	6
5	Tommy Wood	Velocette	+ 0"30'8	5
6	Artie Bell	Norton

Niet deelgenomen/onbekend bewerken

Coureur	Merk
Eric McPherson	AJS
Bob Foster	Velocette
Charlie Salt	Velocette
David Whitworth	Velocette
Frank Fry	Velocette
Harold Daniell	Norton
Johnny Lockett	Norton
Ernie Lyons	Velocette

Top acht tussenstand 350cc-klasse bewerken

(slechts acht coureurs hadden al punten gescoord)

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Freddie Frith	Velocette	22
2	Reg Armstrong	AJS	11
3	Les Graham	AJS	8
3	Ernie Lyons	Velocette	8
5	Bill Doran	AJS	7
5	Artie Bell	Norton	7
7	Harold Daniell	Norton	6
8	Tommy Wood	Velocette	5

250cc-klasse bewerken

In de 250cc-race ontmoetten de Italianen en de Britten elkaar voor het eerst. Bruno Ruffo won met ruime voorsprong op Dario Ambrosini, maar Fergus Anderson reed de snelste ronde. Omdat Manliff Barrington (winnaar van de Lightweight TT) niet scoorde stond hij nu samen met Ruffo aan de leiding van het kampioenschap. 16 coureurs kwamen aan de start, waarvan er 12 de finish haalden.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Bruno Ruffo	Moto Guzzi	1:00"07'2	10
2	Dario Ambrosini	Benelli	+ 0"39'6	8
3	Fergus Anderson	Moto Guzzi	+ 0"49'1	7+1^[1]
4	Claudio Mastellari	Moto Guzzi	+ 0"49'3	6
5	Benoit Musy	Moto Guzzi	+ 1"18'6	5
6	Tommy Wood	Moto Guzzi

Niet deelgenomen/onbekend bewerken

Coureur	Merk
Svend-Aage Sørensen	Excelsior
Doug Beasley	Excelsior
George Reeve	Rudge
Maurice Cann	Moto Guzzi
Roland Pike	Rudge
Ronald Mead	Mead-Norton
Manliff Barrington	Moto Guzzi
Gianni Leoni	Moto Guzzi
Umberto Masetti	Benelli

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Bruno Ruffo	Moto Guzzi	10
1	Manliff Barrington	Moto Guzzi	10
3	Tommy Wood	Moto Guzzi	9
4	Dario Ambrosini	Benelli	8
4	Fergus Anderson	Moto Guzzi	8
6	Roland Pike	Rudge	7
7	Ronald Mead	Norton	6
7	Claudio Mastellari	Moto Guzzi	6
9	Benoît Musy	Moto Guzzi	5
9	Svend-Aage Sørensen	Excelsior	5

125cc-klasse bewerken

De 125cc-klasse was een volledig Italiaanse aangelegenheid. Nello Pagani won met zijn Mondial en reed ook de snelste ronde. Carlo Ubbiali deed het met zijn MV Agusta-tweetakt niet slecht: hij werd vierde door Umberto Masetti nipt te verslaan. 17 coureurs kwamen aan de start, waarvan er 15 de finish haalden.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Nello Pagani	Mondial	53"12'4	10+1^[1]
2	Renato Magi	Moto Morini	+ 1"53'7	8
3	Celeste Cavaciuti	Mondial	+ 3"17'0	7
4	Carlo Ubbiali	MV Agusta	+ 3"18'0	6
5	Umberto Masetti	Moto Morini	+ 3"18'6	5
6	Franco Bertoni	MV Agusta

Niet deelgenomen/onbekend bewerken

Coureur	Merk
Gianni Leoni	Mondial
Giuseppe Matucci	MV Agusta
Oscar Clemencigh	Mondial
Umberto Braga	Mondial

Top vijf tussenstand 125cc-klasse bewerken

Conform wedstrijduitslag

Zijspanklasse (600 cc) bewerken

Eric Oliver en Denis Jenkinson lieten er geen misverstand over bestaan wie de beste was. Ze wonnen zeer ruim voor Ercole Frigerio/Lorenzo Dobelli, die met een Gilera Saturno-blok reden en het met de tweede plaats nog verrassend goed deden. 16 combinaties haalden de finish.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Eric Oliver	Denis Jenkinson	Norton	58"51'0	10+1^[1]
2	Ercole Frigerio	Lorenzo Dobelli	Gilera	+ 0"49'6	8
3	Hans Haldemann	Herbert Läderach	Norton	+ 0"50'0	7
4	Jakob Keller	Ernst Brutschi	Gilera	+ 2"20'5	6
5	Albino Milani	Ezio Ricotti	Gilera	+ 3"06'7	5

Niet deelgenomen/onbekend bewerken

Coureur	Bakkenist	Merk
Frans Vanderschrick	Martin Whitney	Norton
Roland Benz	Max Hirzel	BMW
Pip Harris	Neil Smith	Norton
Ernesto Merlo	Aldo Veglio	Gilera

Top vijf tussenstand zijspanklasse bewerken

Conform wedstrijduitslag

Trivia bewerken

Piero Remor bewerken

Piero Remor had voor Giuseppe Gilera de viercilinder Gilera 500 4C ontwikkeld, maar vooral Nello Pagani had nogal wat kritiek op de wegligging van die machine. Remor strafte hem daarvoor door hem met de eencilinder Gilera Saturno te laten starten. Nu Pagani twee minuten achterstand opliep op Les Graham greep Gilera in: voor de TT van Assen kreeg Pagani een viercilinder en Remor werd aan het einde van het seizoen ontslagen.

Bronnen, noten en/of referenties

Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7

Voetnoten

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Punt voor de coureur die de snelste ronde heeft gereden én de finish heeft gehaald.

Vorige race: Isle of Man TT 1949	FIM wereldkampioenschap wegrace 1^e seizoen (1949)	Volgende race: TT Assen 1949

Vorige race: Geen	Grand Prix-wegrace van Zwitserland	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1950

[snelste_ronde-1] Punt voor de coureur die de snelste ronde heeft gereden én de finish heeft gehaald.

[1]


1949:	IOM · ZWI · NED · BEL · ULS · NAT