Grand Prix-wegrace van Zweden 1982

De Grand Prix-wegrace van Zweden 1982 was de tiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1982. De races werden verreden op 7 en 8 augustus 1982 op de Scandinavian Raceway nabij Anderstorp (Jönköpings län).

Vlag van Zweden Grand Prix-wegrace van Zweden 1982
Officiële naam Grand Prix of Sweden 1982
Land Vlag van Zweden Zweden
Datum 7 en 8 augustus 1982
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Eerste Vlag van Japan Takazumi Katayama
Tweede Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Derde Vlag van Nieuw-Zeeland Graeme Crosby
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Christian Estrosi
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Roland Freymond
Eerste Vlag van Zwitserland Roland Freymond
Tweede Vlag van Duitsland Toni Mang
Derde Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje Ricardo Tormo
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Venezuela Iván Palazzese
Tweede Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Derde Vlag van Oostenrijk August Auinger
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor/Vlag van Zweden Benga Johansson

Algemeen bewerken

De Zweedse organisatie was ten opzichte van de editie van 1981 enorm verbeterd. Men was veel vriendelijker en bereidwilliger ten opzichte van de coureurs en teams en had zelfs het oude zwembad gevuld, geen overbodige luxe bij temperaturen van meer dan 30 °C. In Zweden werd de wereldtitel in de 125cc-klasse beslist, maar al vier dagen eerder, op woensdag 4 augustus, werd Franco Uncini wereldkampioen in de 500cc-klasse. Hij had tot dat moment nog twee - theoretische - concurrenten: Barry Sheene en Kenny Roberts. Sheene, Roberts en Middelburg waren tijdens de Britse Grand Prix ernstig geblesseerd geraakt. Sheene was voor maanden uitgeschakeld, maar Roberts onderging die woensdag een tweede operatie aan zijn pink en reisde daarna meteen af naar Californië.

500 cc bewerken

De avond voor de 500cc-race had het Gallina-team de wereldtitel van Franco Uncini al gevierd met een "Spaghettiparty". De favoriet voor de race was echter Freddie Spencer, die de snelste trainingstijd had. Spencer had echter al voor de start problemen, toen er op het laatste moment drie bougies en een accu vervangen werden. Het mocht niet baten: al na één ronde reed Spencer de pit in. Toen waren Loris Reggiani en Virginio Ferrari echter al uitgeschakeld door valpartijen. Randy Mamola had een ronde lang de leiding, maar werd gepasseerd door Takazumi Katayama. Verder zaten Marco Lucchinelli en Marc Fontan in de kopgroep. Uncini werkte zich naar voren en nam de leiding over om steeds verder weg te lopen. Lucchinelli viel uit en Mamola en Fontan vochten om de derde plaats, maar tien ronden voor het einde bleek het achtertandwiel van Uncini's Suzuki alle tanden kwijt te zijn en hij moest stoppen. Zo won Katayama ruim voor Mamola. De strijd om de derde plaats werd zeer nipt gewonnen door Graeme Crosby ten koste van Marc Fontan.

Uitslag 500 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Takazumi Katayama RSC-Honda 50"29'05 3 15
2   Randy Mamola HB-Suzuki 50"36'97 6 12
3   Graeme Crosby Marlboro-Yamaha 50"38'57 7 10
4   Marc Fontan Sonauto-Yamaha 50"38'63 5 8
5   Marco Lucchinelli RSC-Honda 50"58'72 4 6
6   Kork Ballington Kawasaki 8 5
7   Boet van Dulmen Ergon-Suzuki 11 4
8   Philippe Coulon Suzuki 3
9   Sergio Pellandini Suzuki 2
10   Steve Parrish Suzuki 1
11   Seppo Rossi Suzuki
12   Michel Frutschi Sanvenero
13   Wolfgang von Muralt Suzuki
14   Andreas Hofmann Suzuki
15   Chris Guy Suzuki
16   Peter Sjöström Suzuki
17   Peter Skold Suzuki
18   Benny Mortensen Suzuki
19   Philippe Robinet Suzuki
20   Kjeld Sorensen Suzuki
21   Esko Kuparinen Suzuki
22   Cai Hedström Suzuki
23   Pauli Freudenlund Suzuki
24   Risto Korhonen Suzuki
DNF   Freddie Spencer RSC-Honda Ontsteking 1
DNF   Franco Uncini Gallina-Suzuki Achterwiel 2
DNF   Loris Reggiani Gallina-Suzuki Val 9
DNF   Virginio Ferrari HB-Suzuki Val 10
DNF   Guido Paci Yamaha
DNF   Graziano Rossi Marlboro-Yamaha Val[1]
DNF   Guy Bertin Sanvenero
DNF   Borge Nielsen Suzuki
DNQ   Jack Middelburg HB-Suzuki Blessure[2]
DNQ   Barry Sheene John Player-Yamaha Blessure[2]
DNQ   Kenny Roberts Yamaha Blessure[2]
DNQ   Steve Williams Suzuki

Top tien WK-tussenstand 500 cc bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Franco Uncini (Wereldkampioen) Gallina-Suzuki 103
2   Kenny Roberts Yamaha 68
  Barry Sheene John Player-Yamaha
4   Graeme Crosby Marlboro-Yamaha 66
5   Freddie Spencer RSC-Honda 57
6   Takazumi Katayama RSC-Honda 40
7   Randy Mamola Suzuki 38
8   Marco Lucchinelli RSC-Honda 32
9   Kork Ballington Kawasaki 27
10   Marc Fontan Sonauto-Yamaha 24

250 cc bewerken

De 250cc-race werd al op zaterdag 7 augustus gereden. Christian Estrosi, die poleposition had, nam meteen de leiding, gevolgd door Freymond, Espié, Lavado, Wimmer, Baldé, Mang, Guignabodet, Sarron en Ferretti. Na één ronde nam Freymond de leiding over, gevolgd door Lavado, die echter door een gebroken schakelpedaal uitviel. Freymond liep weg van de groep Mang, Baldé en Estrosi. WK-leider Jean-Louis Tournadre was slecht gestart en bezig aan een inhaalrace, die hem de vierde plaats opleverde. Voor Freymond was het zijn eerste WK-overwinning, die hij volgens tuner Jörg Möller deels te danken had aan het feit dat hij van Dunlop was overgestapt op Michelin-banden.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Roland Freymond MBA 43"25'72 2 15
2   Toni Mang Kawasaki 43"28'74 12
3   Jean-François Baldé Kawasaki 43"30'08 3 10
4   Jean-Louis Tournadre Yamaha 43"36'44 9 8
5   Christian Estrosi Pernod 43"38'05 1 6
6   Martin Wimmer Spondon-Yamaha 4 5
7   Jacques Cornu Yamaha 10 4
8   Richard Schlachter Yamaha 3
9   Thierry Espié Pernod 2
10   Donnie Robinson Spondon-Yamaha 1
11   Jacques Bolle Yamaha 7
12   Etienne Geeraerd Armstrong
13   Bruno Luscher Yamaha
14   Siegfried Minich Rotax
15   Jean-Marc Toffolo Rotax
16   Jeffrey Sayle Armstrong
17   Tony Head Armstrong
18   Eero Hyvärinen Yamaha
19   Leif Nielsen Rotax
20   Bent Elgh Yamaha
21   Karl-Thomas Grässel Yamaha
22   Massimo Matteoni Yamaha
23   Per Jansson Yamaha
24   Stefan Klabacher Rotax
25   Michel Simeon Yamaha
DNF   Carlos Lavado Yamaha Schakelpedaal 6
DNF   Paolo Ferretti MBA Val
DNF   Jean-Louis Guignabodet Kawasaki 8
DNF   Christian Sarron Yamaha 5
DNF   Patrick Fernandez Bimota-Bartol
DNF   Sito Pons Kobas-Rotax
DNF   Jean-Michel Mattioli Yamaha
DNF   Gabriel Grabia Yamaha
DNF   Pierre Bolle Yamaha
DNF   Maurizio Vitali MBA
DNQ   Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha Blessure[3]
DNS   Mar Schouten MBA Blessure[4] 26

Top tien WK-tussenstand 250 cc bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Jean-Louis Tournadre Yamaha 82
2   Toni Mang Kawasaki 79
3   Roland Freymond MBA 54
4   Martin Wimmer Spondon-Yamaha 30
5   Jeffrey Sayle Armstrong 27
6   Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha 26
  Jean-Louis Guignabodet Kawasaki
8   Paolo Ferretti MBA 22
  Jean-François Baldé Kawasaki
10   Carlos Lavado Yamaha 18

125 cc bewerken

Het Sanvenero-team stond er na de kwalificatietraining goed voor met Ricardo Tormo en Pier Paolo Bianchi op de eerste twee startplaatsen. Ángel Nieto stond zevende met twee seconden achterstand, maar wist dat hij slechts één punt nodig had om de wereldtitel veilig te stellen. Er zou echter geen Sanvenero in de punten komen. In de tweede ronde viel semi-fabrieksrijder Olivier Liégeois, in de vierde ronde Ricardo Tormo (door een vastloper) en in de negende ronde Pier Paolo Bianchi terwijl hij ruim op kop lag. Zo kwam de leiding vanzelf in handen van Iván Palazzese, die ze niet meer uit handen zou geven, hoewel Eugenio Lazzarini nog erg dichtbij kwam. Lazzarini had een groot probleem: de moer van zijn achtervorkas was met schroefdraad en al verdwenen. Omdat de as tegen de stroomlijnkuip kwam bleef hij zitten en dat was maar goed ook, want die as hield ook de motor op zijn plaats. Het geheel werd er wel onstabiel door, maar Lazzarini wist na een tijdje zijn rijstijl aan het probleem aan te passen en zelfs de snelste ronde te rijden.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Iván Palazzese MBA 42"01'41 6 15
2   Eugenio Lazzarini Garelli 42"01'59 3 12
3   August Auinger MBA 42"32'90 5 10
4   Maurizio Vitali MBA 42"32'77 10 8
5   Jean-Claude Selini MBA 42"47'72 9 6
6   Ángel Nieto Garelli 7 5
7   Bruno Kneubühler MBA 4
8   Domenico Brigaglia MBA 3
9   Johnny Wickström MBA 2
10   Jikka Jaakkola MBA 1
14   Anton Straver MBA 17
18   Theo Timmer MBA 27
DNF   Olivier Liégeois Sanvenero Val
DNF   Ricardo Tormo Sanvenero Val[5] 1
DNF   Pier Paolo Bianchi Sanvenero Val[6] 2
DNF   Hans Müller MBA 4
DNF   Stefan Dörflinger Krauser-MBA Val
DNF   Henk van Kessel MBA 36
DNF   Pierluigi Aldrovandi MBA Val 8

Top tien WK-tussenstand 125 cc bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Ángel Nieto (Wereldkampioen) Garelli 111
2   Eugenio Lazzarini Garelli 74
3   Pier Paolo Bianchi Sanvenero 59
4   Ricardo Tormo Sanvenero 48
  Iván Palazzese MBA
6   Pierluigi Aldrovandi MBA 44
7   Hans Müller MBA 41
8   August Auinger Bartol-MBA 38
9   Jean-Claude Selini MBA 35
10   Hugo Vignetti Sanvenero 26

Zijspannen bewerken

Er was weinig spanning in de zijspanrace, want Rolf Biland/Kurt Waltisperg namen meteen de leiding en begonnen weg te lopen van Werner Schwärzel/Andreas Huber, die op hun beurt ook niet bedreigd werden. Jock Taylor/Benga Johansson werden derde, omdat voor hen de combinaties Alain Michel/Michael Burkhardt en Masato Kumano/Kunio Takeshima uitvielen.

Uitslag zijspannen bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 40"06'85 1 15
2   Werner Schwärzel   Andreas Huber Krauser-Seymaz-Yamaha 40"39'64 2 12
3   Jock Taylor   Benga Johansson Fowler-Windle-Yamaha 41"22'55 5 10
4   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 41"41'33 7 8
5   Gérald Corbaz   Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha 41"52'09 10 6
6   Patrick Thomas   Horst Juhant Seymaz-Yamaha 8 5
7   Trevor Ireson   Donnie Williams Ireson-Yamaha 4
8   Dennis Bingham   Julia Bingham Yamaha 3
9   Kurt Jelonek   Gerhard Wagner Yamaha 2
10   Hein van Drie   Carlo Sonaglia[7] LCR-Yamaha 17 1
11[8]   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 4
DNF   Alain Michel   Michael Burkhardt Krauser-Seymaz-Yamaha Ontsteking 3
DNF   Masato Kumano   Kunio Takeshima LCR-Yamaha 6

Top tien WK-tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos. Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn.
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 60
2   Werner Schwärzel   Andreas Huber Krauser-Seymaz-Yamaha 52
3   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 33
  Jock Taylor   Benga Johansson Fowler-Windle-Yamaha
5   Alain Michel   Michael Burkhardt Krauser-Seymaz-Yamaha 24
6   Steve Abbott   Shaun Smith Yamaha 16
7   Patrick Thomas   Jean-Marc Fresc/
  Horst Juhant
Seymaz-Yamaha 15
8   Dennis Bingham   Julia Bingham Yamaha 14
9   Gérald Corbaz   Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha 10
10   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 9

Trivia bewerken

Graeme Crosby bewerken

Graeme Crosby had nog erg veel pijn aan zijn handen, waarvan de palmen waren ontveld bij een val in Silverstone. Zijn doorzettingsvermogen werd echter beloond, want door zijn derde plaats naderde hij Barry Sheene en Kenny Roberts - beiden geblesseerd - tot op twee punten in de totaalstand en kreeg hij veel zicht op de tweede plaats.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1982
FIM wereldkampioenschap wegrace
34e seizoen (1982)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1982

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1981
Grand Prix-wegrace van Zweden Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1983