Grand Prix-wegrace van San Marino 1987

De Grand Prix-wegrace van San Marino 1987 was de twaalfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1987. De races werden verreden op 30 augustus 1987 op het Circuito Internazionale Santa Monica bij Misano Adriatico aan de Adriatische Zee in Italië. Alle soloklasse kwamen aan de start, het seizoen van de zijspanklasse was al beëindigd.

Vlag van San Marino Grand Prix-wegrace van San Marino 1987
Land Vlag van San Marino San Marino
Datum 30 augustus 1987
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Eerste Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Tweede Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Derde Vlag van Australië Wayne Gardner
250 cc
Poleposition Vlag van Italië Luca Cadalora
Snelste ronde Vlag van Italië Luca Cadalora
Eerste Vlag van Italië Loris Reggiani
Tweede Vlag van Italië Luca Cadalora
Derde Vlag van Spanje Sito Pons
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Fausto Gresini
Snelste ronde Vlag van Italië Fausto Gresini
Eerste Vlag van Italië Fausto Gresini
Tweede Vlag van Oostenrijk August Auinger
Derde Vlag van Italië Paolo Casoli
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Manuel Herreros
Eerste Vlag van Spanje Manuel Herreros
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie

Algemeen bewerken

Het circuit van Santa Monica bleek vooral geschikt voor de Yamaha's. Het Marlboro-team bezette zelfs in twee klassen de eerste startrij, waar in de 500cc-klasse alleen Randy Mamola zijn Lucky Strike-Yamaha tussen wist te zetten. De WK-leiders Wayne Gardner (500 cc) en Toni Mang (250 cc) konden in Misano niet overtuigen, maar ze reden op zeker om geen valpartij te riskeren. Net als op het Automotodrom Brno en Donington Park waren de teams aangenaam verrast door het circuit van Santa Monica. Het rennerskwartier was geasfalteerd en er waren goede toilet- en douchevoorzieningen. Voor 1988 waren er nog meer verbeteringen gepland: verlenging van het circuit, een nieuw start/finishgebouw en nieuwe pits.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

In de 500cc-training merkten de Honda-rijders dat ze het vermogen op het korte en bochtige circuit niet kwijt konden. De Yamaha's profiteerden optimaal van hun betere stuurkwaliteiten, met Eddie Lawson, Randy Mamola, Tadahiko Taira en Rob McElnea op de eerste startrij. Ron Haslam reed weer met zijn ELF 4, maar brak bij een val in de training een botje in zijn linker voet.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 1"18'99
2.   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"19'24
3.   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 1"19'48
4.   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 1"19'63
5.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"19'89
6.   Freddie Spencer HRC-Honda 1"19'93
7.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"20'19
8.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 1"20'24
9.   Didier de Radiguès Bastos-Cagiva 1"20'36
10.   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 1"20'46

De race bewerken

Tot nu toe had Randy Mamola alleen in regenraces geprofiteerd van het feit dat teammanager Kenny Roberts een contract met Dunlop had afgesloten. In Imola bleken de banden echter ook doorslaggevend te zijn. Nadat aanvankelijk het Marlboro-Yamaha-trio Eddie Lawson, Tadahiko Taira en Rob McElnea aan de leiding reed, sloot Mamola aan om al vrij snel een bedreiging te vormen voor Eddie Lawson. McElnea kwam ten val en Lawson, die al een keer dwars had gestaan, moest Mamola ook laten gaan. Wayne Gardner, die al de hele race last had van een doorslippend achterwiel, wist Taira te passeren en werd derde, ruim een halve minuut achter Mamola en Lawson.

Eindstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 46"35'85 2 15
2   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha +3'96 1 12
3   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda +34'83 5 10
4   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha +41'71 3 8
5   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda +1"01'75 12 6
6   Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda +1"02'19 11 5
7   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda +1"02'37 10 4
8   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha +1"02'69 7 3
9   Gustav Reiner Hein Gericke-Honda +1 ronde 16 2
10   Marco Gentile Lucky Strike-Fior-Honda +1 ronde 15 1
11   Daniel Amatriaín Honda +1 ronde 20
12   Alessandro Valesi Iberna-Honda +1 ronde 21
13   Fabio Barchitta Honda +1 ronde 25
14   Ray Swann Honda +1 ronde 27
15   Bruno Kneubühler Honda +1 ronde 23
16   Manfred Fischer Honda +2 ronden 29
17   Marco Papa Honda +2 ronden 24
18   Simon Buckmaster Duckhams-Honda +2 ronden 31
19   Romolo Balbi Honda +2 ronden 34
20   Karl Truchsess Honda +2 ronden 36
21   Marco Marchesani Suzuki +3 ronden 33

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Vittorio Scatola Paton 26
  Richard Scott Roberts-Lucky Strike-Yamaha Val 22
  Vittorio Gibertini Suzuki 28
  Fabio Biliotti Honda 18
  Didier de Radiguès Bastos-Cagiva Opgave 9
  Leandro Becheroni Suzuki 32
  Kenny Irons Heron-Suzuki 14
  Wolfgang von Muralt Suzuki 30
  Massimo Broccoli Honda 17
  Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha Val 4
  Silvo Habat Honda 35
  Ron Haslam ELF Opgave[1] 19
  Raymond Roche Bastos-Cagiva Koppeling 13
  Freddie Spencer HRC-Honda Val 6
  Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda Val 8

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Ari Rämö Honda
  Josef Doppler Honda
  Claus Wulff Honda
  Gerold Fischer Honda
  Andreas Leuthe Honda
  Larry Vacondio Suzuki
  Vincenzo Cascino Honda
  Thierry Rapicault Fior
  Georg Jung Honda

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Maarten Duyzers HDJ-Honda

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 145
2   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 124
3   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 115
4   Ron Haslam ELF-HRC-Honda / ELF 69
5   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 49
  Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha
7   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 40
8   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 39
  Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha
10   Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 25

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Net als in de 500cc-klasse hadden de Honda-250cc-coureurs het moeilijk. Luca Cadalora zette de snelste trainingstijd, voor teamgenoot Martin Wimmer en Aprilia-rijder Loris Reggiani. Dominique Sarron was de beste Honda-rijder, maar achter hem stonden Reinhold Roth en Iván Palazzese met zijn privé-Yamaha TZ 250.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 1"21'78
2.   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 1"21'90
3.   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 1"21'93
4.   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 1"22'03
5.   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 1"22'08
6.   Iván Palazzese Yamaha 1"22'16
7.   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"22'23
8.   Juan Garriga Ducados-Yamaha 1"22'25
9.   Maurizio Vitali FMI-Garelli 1"22'26
10.   Stéphane Mertens Katayama-Armstrong-HRC-Honda 1"22'33

De race bewerken

Binnen een ronde verdrong Loris Reggiani Reinhold Roth van de koppositie en vervolgens liep hij weg van een achtervolgende groep van twaalf man, waaronder Toni Mang, Martin Wimmer, Sito Pons en Dominique Sarron. De slecht gestarte Luca Cadalora wist na een sterke inhaalrace ook nog aan te sluiten. Cadalora wist zelfs de hele groep te passeren, maar hij kon Reggiani niet meer bereiken. In de laatste ronde vielen nog enkele beslissingen: Sito Pons nam de derde plaats over van Dominique Sarron en Martin Wimmer profiteerde van een schakelfout van Toni Mang en werd vijfde.

Eindstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 41"21'58 3 15
2   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha +7'89 1 12
3   Sito Pons Campsa-HRC-Honda +11'06 14 10
4   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda +11'42 4 8
5   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha +12'18 2 6
6   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda-Deutschland +12'32 12 5
7   Juan Garriga Ducados-Yamaha +12'53 8 4
8   Manfred Herweh Levior-Honda +13'47 15 3
9   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda +13'69 5 2
10   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha +14'05 7 1
11   Maurizio Vitali FMI-Garelli +14'26 9
12   Iván Palazzese Yamaha +19'07 6
13   Stéphane Mertens Katayama-Armstrong-HRC-Honda +19'33 10
14   Urs Lüzi Parisienne-HRC-Honda +27'66 19
15   Donnie McLeod EMC-Rotax +33'44 16
16   Jean-Michel Mattioli Yamaha +33'87 17
17   Marcellino Lucchi Honda +48'22 13
18   Guy Bertin Honda +48'39 22
19   Marcello Iannetta Yamaha +48'72 28
20   Fausto Ricci Honda +50'32 23
21   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha +50'54 25
22   Massimo Matteoni Honda +55'99 20
23   René Delaby Yamaha +1"04'34 24
24   Harald Eckl Honda +1"08'94 21
25   Christian Boudinot Fior +1"15'09 29
26   Bruno Bonhuil Honda +1"21'84 32
27   Gary Cowan Honda +1 ronde 26
28   Alberto Rota Honda +1 ronde 33
29   Renzo Colleoni Honda +1 ronde 34

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda Opgave[2] 11
  Stefano Caracchi Honda 18
  Jean-François Baldé Honda 27
  Jean Foray Honda 30
  Jochen Schmid Yamaha 31
  Andrea Brasini Honda 36

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid
  Antonio Neto Yamaha 35

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Bernard Haenggeli Yamaha
  Graham Singer Rotax
  Javier Cardelús Honda
  Kevin Mitchell Yamaha
  Hans Lindner Honda
  Englebert Neumair Rotax
  Takayoshi Yamamoto Yamaha
  Nedy Crotta Armstrong
  Hervé Duffard Honda
  Janez Stefanec Honda
  Jean-Louis Guignabodet Honda

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda Blessures[3]
  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha Blessure[4]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 117
2   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 91
3   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 75
4   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 67
5   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 65
6   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 54
7   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 51
8   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 50
9   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 48
10   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 38

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Voor Garelli was de Grand Prix van San Marino slechts een formaliteit, omdat Fausto Gresini al wereldkampioen was, maar uiteraard wilde het merk in deze thuisrace goed presteren. Dat kwam in gevaar omdat zowel Gresini als Bruno Casanova ten val kwamen en allebei hun rechter enkel blesseerden. Voor Casanova betekende dit dat hij niet mocht starten.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"25'04
2.   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 1"25'34
3.   Bruno Casanova FMI-Garelli 1"25'66
4.   Pier Paolo Bianchi MBA 1"25'71
5.   August Auinger Bartol-MBA 1"26'58
6.   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 1"26'73
7.   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 1"26'92
8.   Ezio Gianola FMI-Honda 1"27'30
9.   Mike Leitner MBA 1"27'44
10.   Willy Pérez MBA 1"27'72

De race bewerken

August Auinger was nog niet helemaal hersteld van de blessures die hij in juli had opgelopen tijdens de Internationale Rundstreckenrennen op de Salzburgring, maar hij startte vanaf de vijfde startplaats. In de race was Fausto Gresini niet te houden. Hij reed meteen weg en won zijn tiende race van het seizoen met een halve minuut voorsprong. Auinger lag lang op de vierde plaats, maar profiteerde van fouten van Pier Paolo Bianchi en Paolo Casoli. Bianchi viel en Casoli reed het gras in, maar kon zijn weg vervolgen en werd derde. Twee bochten voor het einde werd Andrés Sánchez getorpedeerd door Lucio Pietroniro waardoor Ezio Gianola en Mike Leitner opschoven naar de vierde en de vijfde plaats. Gresini was nu tien wedstrijden ongeslagen.

Eindstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 38"36'20 1 15
2   August Auinger Bartol-MBA +33'14 5 12
3   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA +42'85 2 10
4   Ezio Gianola FMI-Honda +1"06'06 8 8
5   Mike Leitner MBA +1"12'15 9 6
6   Lucio Pietroniro Johnson-MBA +1"12'65 6 5
7   Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA +2"08'97 12 4
8   Gastone Grassetti MBA +1 ronde 16 3
9   Håkan Olsson Starol +1 ronde 20 2
10   Norbert Peschke Seel +1 ronde 14 1
11   Olivier Liégeois Assmex-MBA +1 ronde 13
12   Jussi Hautaniemi MBA +1 ronde 19
13   Willy Pérez MBA +1 ronde 10
14   Flemming Kistrup MBA +1 ronde 23
15   Bady Hassaine MBA +1 ronde 21
16   Jean-Claude Selini MBA +1 ronde 18
17   Claudio Macciotta MBA +1 ronde 31
18   Pier Paolo Bianchi MBA +1 ronde 4
19   Robin Appleyard MBA +1 ronde 36
20   Jacques Hutteau MBA +1 ronde 35
21   Iván Troisi MBA +1 ronde 11
22   Luciano Garagnani MBA +1 ronde 26
23   Emilio Cuppini Honda +1 ronde 22
24   Manuel Hernández Beneti +1 ronde 30
25   Heinz Litz MBA +1 ronde 34
26   Peter Sommer MBA +2 ronden 25

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Johnny Wickström MBA 15
  Thierry Feuz MBA 17
  Allan Scott EMC-Rotax 24
  Marco Cipriani MBA 27
  Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 7
  Hubert Abold Honda 28
  Stefano Bianchi MBA 29
  Esa Kytölä MBA 32
  Adi Stadler MBA 33

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid
  Bruno Casanova FMI-Garelli 3

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Robin Milton MBA
  Heinz Lüthi Honda
  Paul Bordes MBA
  Marco Pirani Ballen
  Roberto Dova EMC-Rotax
  Ian McConnachie MBA
  Taru Rinne MBA
  Nicolas Gonzales MBA
  Vincenzo Sblendorio Mancini
  Karl Dauer MBA
  Thomas Møller-Pedersen MBA
  Christian Le Badezet MBA

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Fausto Gresini (wereldkampioen) FMI-Garelli 150
2   Bruno Casanova FMI-Garelli 88
3   August Auinger Bartol-MBA 54
4   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 46
  Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA
6   Pier Paolo Bianchi MBA 43
7   Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA 40
8   Ezio Gianola FMI-Honda 39
9   Mike Leitner MBA 24
10   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 22

80cc-klasse bewerken

De training bewerken

In de 80cc-training waren er weer geen verrassingen, met beide Derbi-fabriekscoureurs op de eerste twee startplaatsen.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 1"29'58
2.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 1"30'89
3.   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 1"30'98
4.   Ian McConnachie LCR-Krauser 1"31'47
5.   Hubert Abold Krauser 1"32'69
6.   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 1"32'76
7.   Giuseppe Ascareggi BBFT 1"32.87
8.   Hans Spaan JVC-HuVo-Casal 1"33'24
9.   Gerhard Waibel LCR-Krauser 1"33'30
10.   Alex Barros Arbizu-Casal 1"33'54

De race bewerken

Voor het eerst in het seizoen haalde Jorge Martínez de finish niet. Na drie vastlopers gaf hij na acht ronden op. Even later deed Luis Miguel Reyes dat ook en bestond de kopgroep nog slechts uit vier man: Manuel Herreros, Stefan Dörflinger, Gerhard Waibel en Ian McConnachie. Herreros had dit keer de snelste Derbi gekregen, omdat Martínez al wereldkampioen was maar Herreros' tweede positie nog werd bedreigd door Gerhard Waibel. Herreros was dan ook niet bij te houden en won voor Dörflinger. Doordat Waibel een schakelfout maakte wist McConnachie hem met een honderdste seconde te verslaan. Daarmee snoepte hij teamgenoot[5] Waibel wel twee punten af, waardoor Herreros inderdaad op de tweede plaats in de ranglijst kwam te staan.

Eindstand 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 32"05'36 2 15
2   Stefan Dörflinger LCR-Krauser +3'68 3 12
3   Ian McConnachie LCR-Krauser +11'61 4 10
4   Gerhard Waibel LCR-Krauser +11'62 9 8
5   Jörg Seel Seel +25'41 12 6
6   Giuseppe Ascareggi BBFT +26'50 7 5
7   Alex Barros Arbizu-Casal +27'07 10 4
8   Hans Spaan JVC-HuVo-Casal +29'87 8 3
9   Herri Torrontegui JJ Cobas-Rotax +59'26 20 2
10   Peter Öttl Krauser +59'57 16 1
11   Salvatore Milano Krauser +59'88 14
12   Juhász Károly Krauser +1"04'46 11
13   Reiner Koster Kroko +1"16'05 19
14   Heinz Paschen Casal +1"29'35 25
15   Theo Timmer JVC-HuVo-Casal +1"30'18 17
16   Günter Schirnhofer Krauser +1 ronde 27
17   Josef Fischer Krauser +1 ronde 13
18   Wilco Zeelenberg Casal +1 ronde 24
19   Serge Julin Casal +1 ronde 25
20   Otto Machinek H&M +1 ronde 30
21   Mario Stocco Faccioli +1 ronde 33
22   Raimo Lipponen Krauser +1 ronde 32
23   Lionel Robert SPR +1 ronde 35
24   Rainer Kunz Kroko +2 ronden 22
25   Chris Baert Seel +2 ronden 28

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Hubert Abold Krauser 5
  Paolo Priori Krauser 15
  Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 6
  Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi Vastloper 1
  Stuart Edwards Casal 37
  Juan Ramón Bolart Autisa 18
  Paul Bordes RB 29
  Mario Scalinci HuVo-Casal 34
  Thomas Engl Esch 31
  Giuliano Tabanelli UFO 36

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid
  René Dünki Krauser 21
  Richard Bay Ziegler 23

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Felix Rodriguez JJ Cobas-Rotax
  Paolo Scappini Unimoto
  Nicola Casadei Casal

Top tien tussenstand 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez (wereldkampioen) Nieto-Ducados-Derbi 114
2   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 74
3   Gerhard Waibel LCR-Krauser 72
4   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 69
5   Ian McConnachie LCR-Krauser 53
6   Jörg Seel Seel 33
7   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 31
8   Hubert Abold Krauser 25
9   Josef Fischer LCR-Krauser 19
10   Julián Miralles Marlboro-Derbi 16

Trivia bewerken

Volgend jaar? bewerken

De coureurs en de teams wilden in het seizoen 1988 best terugkeren naar het vernieuwde Autodromo Santa Monica, maar de GP van San Marino stond in dat seizoen nog slechts als reserve op de FIM-kalender. Het Autodromo Enzo e Dino Ferrari in Imola was nog niet goedgekeurd, Mugello had financiële problemen en Monza was verouderd. Santa Monica was dus het beste Italiaanse circuit en werd in 1988 "ingepikt" voor de GP des Nations. De GP van San Marino keerde pas in 1991 terug, op Mugello.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1987
FIM wereldkampioenschap wegrace
39e seizoen (1987)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Portugal 1987

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1986
Grand Prix-wegrace van San Marino Volgende race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1991