Grand Prix-wegrace van San Marino 1986

De Grand Prix-wegrace van San Marino 1986 was de elfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1986. De races werden verreden op 24 augustus 1986 op het Circuito Internazionale Santamonica bij Misano Adriatico aan de Adriatische Zee in Italië. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 80cc-klasse beslist.

Vlag van San Marino Grand Prix-wegrace van San Marino 1986
Land Vlag van San Marino San Marino
Datum 24 augustus 1986
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Australië Wayne Gardner
Derde Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
250 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Snelste ronde Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Eerste Vlag van Japan Tadahiko Taira
Tweede Vlag van Spanje Sito Pons
Derde Vlag van Frankrijk Dominique Sarron
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Fausto Gresini
Snelste ronde Vlag van Oostenrijk August Auinger
Eerste Vlag van Oostenrijk August Auinger
Tweede Vlag van Italië Luca Cadalora
Derde Vlag van Italië Fausto Gresini
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Eerste Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Tweede Vlag van Spanje Jorge Martínez
Derde Vlag van Spanje Manuel Herreros

Algemeen bewerken

 
Het Marlboro-Yamaha-team van Giacomo Agostini had een goed weekend met twee overwinningen.

In Imola reed Jorge Martínez naar zijn eerste wereldtitel in de 80cc-klasse. Verder viel de prestatie van Niall Mackenzie op, die de Skoal Bandit-Heron-Suzuki naar de derde startplaats reed. Daardoor werd hij ook een belangrijke speler in de nieuwe contractbesprekingen, die in Imola al gehouden werden. Veel teams waren geïnteresseerd in Mackenzie, die in de race weliswaar achtste werd, maar wel de beste Suzuki-rijder was. August Auinger won zijn tweede race van het seizoen, maar liet nu ook zien dat hij op een droge baan snel was. Carlos Lavado leek de 250cc-race te gaan winnen, maar hij verviel in een oude gewoonte: in gewonnen positie vallen. Daardoor won Tadahiko Taira zijn eerste Grand Prix. De Grand Prix van San Marino werd gereden bij hoge temperaturen maar ook met veel wind, voor ca. 15.000 toeschouwers.

500cc-klasse bewerken

De training bewerken

Niall Mackenzie had in Zweden al opzien gebaard door zijn Heron-Suzuki op de zevende startplaats te zetten, maar nu reed hij zelfs de derde trainingstijd. Raymond Roche was met de zevende tijd de tweede Honda-coureur, maar hij reed nu weer met zijn privé-Honda RS 500 R driecilinder, nadat hij drie wedstrijden met de viercilinder Honda NSR 500 van Freddie Spencer had mogen racen.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 1"19'31
2.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"19'73
3.   Niall Mackenzie Skoal Bandit-Heron-Suzuki 1"20'13
4.   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 1"20'14
5.   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"20'30
6.   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 1"20'74
7.   Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 1"21'07
8.   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 1"21'21
9.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"21'27
10.   Ron Haslam ELF-Honda 1"21'47

De race bewerken

Wayne Gardner startte in Imola veel beter dan Eddie Lawson en bouwde zelfs een voorsprong van vijf seconden op. Lawson moest intussen Didier de Radiguès, Raymond Roche en teamgenoot Rob McElnea passeren, maar na zes ronden was hij al tweede en in de twintigste ronde nam hij de leiding. Hij bouwde zelfs nog een voorsprong van bijna tien seconden op. Gardner op zijn beurt finishte negen seconden voor Randy Mamola, die nog steeds niet helemaal fit was en de hele race in gevecht was geweest, eerst met Rob McElnea en later met zijn eigen teamgenoot Mike Baldwin.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 35 47"30'83 1 15
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 35 +9'87 2 12
3   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 35 +18'96 5 10
4   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 35 +20'74 6 8
5   Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda 35 +37'66 7 6
6   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 35 +41'29 9 5
7   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 35 +42'84 8 4
8   Niall Mackenzie Skoal Bandit-Heron-Suzuki 35 +50'98 3 3
9   Ron Haslam ELF-Honda 35 +1"04'28 10 2
10   Kevin Schwantz Rizla-Heron-Suzuki 34 +1 ronde 13 1
11   Shunji Yatsushiro Moriwaki-HRC-Honda 34 +1 ronde 11
12   Leandro Becheroni Honda 34 +1 ronde 14
13   Wolfgang von Muralt Frankonia-Suzuki 34 +1 ronde 21
14   Vittorio Gibertini Cagiva 34 +1 ronde 18
15   Christian Le Liard ELF-Honda 34 +1 ronde 20
16   Andreas Leuthe Honda 34 +1 ronde 22
17   Fabio Barchitta Honda 34 +1 ronde 32
18   Boet van Dulmen Bakker-PDM-Honda 34 +1 ronde 23
19   Manfred Fischer Hein Gericke-Honda 33 +2 ronden 26
20   Karl Truchsess Honda 33 +2 ronden 36
21   Vinicio Bogani Honda 33 +2 ronden 31
22   Eero Hyvärinen Honda 33 +2 ronden 30
23   Mile Pajic SNRT-Honda 33 +2 ronden 35
24   Marco Greco Honda 33 +2 ronden 34

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Ronden Oorzaak Grid
  Simon Buckmaster Duckhams Oil-Honda 28 33
  Juan Garriga Cagiva 27 Motor 12
  Dave Petersen HB-Gallina-Suzuki 24 Opgave[1] 16
  Marco Marchesani Suzuki 20 24
  Armando Errico Suzuki 14 27
  Fabio Biliotti FMI-Honda 13 19
  Alessandro Valesi Honda 12 29
  Vittorio Scatola Paton 12 28
  Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 7 Val 4
  Paul Lewis Skoal Bandit-Heron-Suzuki 6 15
  Marco Gentile Écurie-Fior-Honda 1 17

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid
  Massimo Messere Honda 25

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk
  Henk van der Mark PDM-Honda
  Christoph Bürki Honda
  Claus Wulff Suzuki
  Andres Pérez Rubio Suzuki
  Josef Doppler Honda
  Dietmar Marehardt Suzuki
  Stelio Marmaras Suzuki

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki Blessure[2]

Top tien eindstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Eddie Lawson Marlboro-Agostini-Yamaha 139
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 117
3   Randy Mamola Lucky Strike-Roberts-Yamaha 105
4   Mike Baldwin Lucky Strike-Roberts-Yamaha 78
5   Rob McElnea Marlboro-Agostini-Yamaha 60
6   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 58
7   Didier de Radiguès Rollstar-Chevallier-Honda 42
8   Raymond Roche Rothmans-Katayama-Honda /
Rothmans-Katayama-HRC-Honda
35
9   Ron Haslam ELF-Honda 18
10   Pierfrancesco Chili HB-Gallina-Suzuki 11

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Het ging in de trainingen erg slecht met de fabrieks-Honda's. Toni Mang reed de zesde tijd, maar werd daarbij zelfs verslagen door Jean-Michel Mattioli met een privé-Yamaha TZ 250. Maurizio Vitali reed ook weer een goede tijd (vierde), omdat zijn Garelli steeds beter werd. Tadahiko Taira zette de toon voor de latere race door sneller te trainen dan zijn stalgenoot Martin Wimmer.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"20'83
2.   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 1"21'67
3.   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 1"22'01
4.   Maurizio Vitali Garelli 1"22'41
5.   Jean-Michel Mattioli Yamaha 1"22'66
6.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 1"22'70
7.   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 1"22'82
8.   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 1"22'99
9.   Dominique Sarron Rothmans-Honda 1"23'00
10.   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 1"23'21

De race bewerken

Jean-Michel Mattioli had de beste start, maar kon die positie met zijn Yamaha TZ 250 productieracer niet vasthouden tegen het grote aantal fabrieksracers. Als eerste werd hij gepasseerd door Carlos Lavado, die meteen een grote voorsprong op begon te bouwen. Achter hem volgden de Honda-rijders Dominique Sarron, Fausto Ricci, Toni Mang en Jean-François Baldé, terwijl Martin Wimmer en Tadahiko Taira zoals gewoonlijk hun Yamaha YZR 250 moeilijk aan de praat hadden gekregen en aan hun inhaalrace begonnen. Na tien ronden lag Taira al op de tiende plaats, vijf seconden achter de Honda's, maar Lavado was toen al onbereikbaar. Hij bouwde zijn voorsprong uit tot 20 seconden, maar kwam in de 24e ronde ten val. De Honda-rijders roken hun kans. Baldé was intussen gevallen, maar Sito Pons had de groep aangevuld. Terwijl zij om de overwinning streden kwam Taira steeds dichterbij en in de 28e ronde nam hij met nog twee ronden te gaan de leiding om ze niet meer af te staan. Hij scoorde de eerste Japanse overwinning in het wereldkampioenschap sinds Takazumi Katayama de 500cc-Zweedse GP van 1982 won.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 41"52'62 2 15
2   Sito Pons Campsa-HRC-Honda +1'54 12 12
3   Dominique Sarron Rothmans-Honda +1'79 9 10
4   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda +2'19 6 8
5   Fausto Ricci HRC-Honda +8'58 13 6
6   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha +13'28 3 5
7   Jean-Michel Mattioli Yamaha +13'57 5 4
8   Virginio Ferrari Total-Katayama-HRC-Honda +26'02 24 3
9   Pierre Bolle ELF-Parisienne +29'49 15 2
10   Stéphane Mertens Johnson-Yamaha +35'10 14 1
11   Jean Foray Chevallier-Yamaha +37'17 32
12   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax +37'44 10
13   Gary Noël EMC-Rotax +37'72 19
14   Reinhold Roth HB-Römer-Honda +48'09 16
15   Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax +1"11'68 28
16   Jean-Louis Tournadre Yamaha +1"13'98 33
17   Roland Freymond Yamaha +1"15'83 31
18   Harald Eckl Honda +1"18'86 26
19   Urs Lüzi Yamaha +1"22'46 25
20   Bruno Casanova Honda +1"24'42 20
21   Alberto Rota Honda +1 ronde 21
22   Gilberto Gambelli Honda +1 ronde 34
23   Oscar La Ferla Yamaha +1 ronde 36

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha Val 1
  Jean-François Baldé Rothmans Katayama-Honda Val 11
  Philippe Pagano Yamaha 35
  Stefano Caracchi Aprilia-Rotax 22
  Massimo Matteoni Honda 17
  Carlos Cardús Campsa-Honda 23
  Christian Boudinot JJ Cobas-Rotax 27
  Alan Carter JJ Cobas-Rotax 30
  Maurizio Vitali Garelli Koppeling 4
  Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda Val 8
  Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax 29
  Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax 18

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid Oorzaak
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax 7 Blessure[3]
  Siegfried Minich Honda Blessure[4]

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Hans Lindner Rotax Blessure[5]
  Manfred Herweh HB-Aprilia-Rotax Blessure[6]

Top tien eindstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 114
2   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 108
3   Dominique Sarron Rothmans-Honda 72
4   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda 65
5   Jean-François Baldé Rothmans Katayama-Honda 63
6   Martin Wimmer Marlboro-Agostini-Yamaha 56
7   Jacques Cornu ELF-Parisienne-Honda 32
8   Fausto Ricci HRC-Honda 30
9   Tadahiko Taira Marlboro-Agostini-Yamaha 28
10   Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 27

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"24'71
2.   August Auinger Bartol-LCR-MBA 1"24'86
3.   Luca Cadalora FMI-Garelli 1"25'55
4.   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 1"26'65
5.   Bruno Kneubühler LCR-MBA 1"26'90
6.   Paolo Casoli MBA 1"27'02
7.   Ezio Gianola MBA 1"27'09
8.   Pier Paolo Bianchi MBA 1"27'19
9.   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 1"27'53
10.   Thierry Feuz MBA 1"27'59

De race bewerken

August Auinger had de tweede startplaats, maar omdat zijn koppeling te snel aangreep was zijn start slecht. Zo bestond de kopgroep in het begin uit Luca Cadalora, Fausto Gresini, Pier Paolo Bianchi, Bruno Kneubühler, Domenico Brigaglia, Lucio Pietroniro, Thierry Feuz en daarna pas August Auinger. Na de derde ronde lag Auinger al op de derde plaats achter Cadalora en Gresini. Die laatste viel terug omdat hij schakelproblemen kreeg door een afgebroken voetsteun. Auinger stelde zich tevreden met de tweede plaats, maar merkte dat hij bij het inhalen van achterblijvers tijd goedmaakte op Cadalora. Hij passeerde Cadalora ook. Die probeerde hem in de volgende bocht uit te remmen, maar dat mislukte en Cadalora drong niet meer aan. Door zijn tweede plaats was hij vrijwel zeker van de wereldtitel. Gresini was na afloop woedend op zijn team. Door de afgebroken voetsteun was hij de wereldtitel kwijt en die voetsteun was tijdens de opwarmronde ook al afgebroken.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   August Auinger Bartol-LCR-MBA 40"08'62 2 15
2   Luca Cadalora FMI-Garelli +16'42 3 12
3   Fausto Gresini FMI-Garelli +31'81 1 10
4   Bruno Kneubühler LCR-MBA +46'96 5 8
5   Domenico Brigaglia Ducados-MBA +47'25 4 6
6   Pier Paolo Bianchi MBA +1"16'77 8 5
7   Gastone Grassetti MBA +1 ronde 21 4
8   Håkan Olsson MBA +1 ronde 17 3
9   Mike Leitner MBA +1 ronde 11 2
10   Adi Stadler MBA +1 ronde 22 1
11   Marco Pirani MBA +1 ronde 19
12   Jacques Hutteau MBA +1 ronde 26
13   Jean-Claude Selini MBA +1 ronde 24
14   Iván Troisi MBA +1 ronde 32
15   Patrick Daudier PMDF +1 ronde 23
16   Manfred Braun MBA +1 ronde 29
17   Thierry Maurer MBA +1 ronde 30
18   Marco Cipriani MBA +2 ronden 27
19   Alberto Dova MBA +2 ronden 31
20   Sepp Bader MBA +2 ronden 34
21   Peter Balaz MBA +2 ronden 16

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Lucio Pietroniro Johnson-MBA 9
  Johnny Wickström MBA 15
  Thierry Feuz MBA 10
  Norbert Peschke MBA 18
  Andres Sánchez Ducados-MBA 20
  Giuseppe Ascareggi MBA 33
  Ángel Nieto Ducados-MBA 14
  Paolo Casoli MBA 6
  Olivier Liégeois Assmex-MBA 25
  Michel Escudier MBA 36
  Vincenzo Sblendorio MBA 13
  Bady Hassaine MBA 12
  Flemming Kistrup MBA 28
  Ezio Gianola MBA 7

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid
  Esa Kytölä MBA 35

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jussi Hautaniemi MBA Blessure[7]

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Luca Cadalora FMI-Garelli 110
2   Fausto Gresini FMI-Garelli 99
3   Domenico Brigaglia Ducados-MBA 75
4   August Auinger Bartol-LCR-MBA 50
5   Ezio Gianola MBA 49
6   Bruno Kneubühler LCR-MBA 48
7   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 37
8   Pier Paolo Bianchi MBA 34
9   Johnny Wickström MBA 31
10   Willy Pérez MBA 26

80cc-klasse bewerken

De training bewerken

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Ducados-Derbi 1"29'70
2.   Stefan Dörflinger Krauser 1"29'72
3.   Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 1"30'52
4.   Ian McConnachie Krauser 1"31'20
5.   Manuel Herreros Ducados-Derbi 1"31'53
6.   Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 1"31'65
7.   Ángel Nieto Ducados-Derbi 1"32'25
8.   Josef Fischer Krauser 1"32'50
9.   Gerhard Waibel Real-Krauser 1"32'56
10.   Rainer Kunz Ziegler 1"32'97

De race bewerken

Jorge Martínez had aan een tweede plaats in de race genoeg om de nieuwe 80cc-wereldkampioen te worden, maar startte erg slecht. Hans Spaan startte als snelste, maar ra de eerste ronde reed Pier Paolo Bianchi al aan de leiding, voor Manuel Herreros en Spaan. Stefan Dörflinger volgde dit trio op een afstandje, maar kon geen vuist maken. Intussen werkte Martínez zich naar voren, terwijl Herreros probeerde het tempo van de kopgroep te vertragen om hem de kans te geven aan te sluiten. Dat lukte, hoewel hij Bianchi niet meer kon bedreigen. Dat was ook niet erg, want Martínez werd tweede voor Herreros. Spaan kon het tempo niet volgen door een verkeerde gearing en Dörflinger had last van een te hoge motortemperatuur, waardoor hij 1.000 toeren per minuut verloor.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 33"24'60 6 15
2   Jorge Martínez Ducados-Derbi +6'86 1 12
3   Manuel Herreros Ducados-Derbi +8'85 5 10
4   Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal +11'95 3 8
5   Ángel Nieto Ducados-Derbi +29'99 7 6
6   Stefan Dörflinger Krauser +33'21 2 5
7   Ian McConnachie Krauser +50'19 4 4
8   Alex Barros Autisa +50'53 13 3
9   Gerhard Waibel Real-Krauser +55'42 9 2
10   Herri Torrontegui Autisa +1"12'24 16 1
11   Hubert Abold Krauser +1"13'29 14
12   Salvatore Milano Krauser +1"19'28 11
13   Vittorio Sblendorio Krauser +1"24'83 15
14   Josef Fischer Krauser +1"25'09 8
15   Wilco Zeelenberg Casal +1"28'29 18
16   Chris Baert Seel-MBA +1 ronde 27
17   Gert Kafka Krauser +1 ronde 19
18   Günter Schirnhofer Krauser +1 ronde 23
19   Paolo Priori Lusuardi +1 ronde 28
20   Raimo Lipponen Krauser +1 ronde 24
21   Richard Bay Maico +1 ronde 25
22   Otto Machinek Hummel +1 ronde 34
23   Thomas Engl Krauser +1 ronde 33
24   Claudio Granata Lusuardi +2 ronden 30
25   Jos van Dongen Krauser +2 ronden 31

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Luis Miguel Reyes Autisa 12
  Rainer Kunz Ziegler 10
  Massimo Fargeri HuVo-Casal 29
  Felix Rodríguez Autisa 21
  René Dünki Krauser 22
  Nicola Casadei RB 37
  Mario Stocco Casal 26
  Theo Timmer Hertog Jan-HuVo-Casal Val 20
  Reiner Koster Kroko 38
  Reiner Scheidhauer Seel-MBA 17
  Stefan Brägger HuVo-Casal 36

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Grid
  Gabriele Gnani Gnani 32
  Vincenzo Safliotti UFO 35

Top tien tussenstand 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez (wereldkampioen) Ducados-Derbi 94
2   Manuel Herreros Ducados-Derbi 77
3   Stefan Dörflinger Krauser 70
4   Ian McConnachie Krauser 50
5   Hans Spaan Hertog Jan-HuVo-Casal 47
6   Ángel Nieto Ducados-Derbi 39
7   Pier Paolo Bianchi Seel-MBA 44
8   Gerhard Waibel Real-Krauser 36
9   Josef Fischer Krauser 13
10   Gerd Kafka Krauser 9

Trivia bewerken

Afscheid Boet van Dulmen bewerken

Helmenfabrikant AGV bood Boet van Dulmen op zaterdagavond een afscheidsparty aan, waarbij veel topcoureurs aanwezig waren. Domenico Brigaglia gaf een breakdance-demonstratie en Marco Lucchinelli deed een poging om te zingen. Het feest werd afgesloten met een staande ovatie voor Van Dulmen.

Stoelendans bewerken

De GP van San Marino stond - nu de belangrijkste wereldtitels al vergeven waren - grotendeels in het teken van het komende seizoen. Suzuki toonde de nieuwe Suzuki XR 71, maar dat was slechts een niet rijdend prototype. Coureurs en teams onderhandelden al met elkaar over het volgend seizoen.

Honda

Honda rekende op de terugkeer van Freddie Spencer, maar Wayne Gardner was niet bereid als tweede rijder te fungeren.

Yamaha

Yamaha had drie fabrieksteams: Giacomo Agostini-Marlboro, Kenny Roberts-Lucky Strike en Gauloises-Sonauto. Lucky Strike was wel tevreden over de prestaties van het team, maar het was maar de vraag of Kenny Roberts Randy Mamola en Mike Baldwin zou behouden. Agostini had enkele problemen. Eddie Lawson vroeg veel meer geld en Tadahiko Tairo wilde van de 250cc-klasse overstappen naar de 500cc-klasse. Yamaha zou voor de regerend wereldkampioen (Lawson) en protegé Taira wel gratis machines willen regelen. Voor andere coureurs zou (omgerekend) ca. 500.000 Euro huur per machine betaald moeten worden. Dan zou Rob McElnea buiten de boot vallen, maar Agostini had bovendien zijn oog laten vallen op Niall Mackenzie. Sonauto was voornemens het team uit te breiden met een 250cc-machine voor Dominique Sarron, zodat beide Sarron-broers voor hetzelfde team in verschillende klassen zouden rijden. Dominique verkoos echter de voortzetting van zijn contract bij Rothmans-Honda.

Suzuki

Suzuki had twee semi-fabrieksteams, het Britse Heron en het Italiaanse Gallina. Die moesten al enkele jaren zelf hun machines verbeteren, want Suzuki zelf deed daar niet veel aan. Nu presenteerde men de nieuwe V-4, maar die reed nog niet. Heron had - onder druk van sponsor Skoal Bandit - ook interesse in een contract met Niall Mackenzie, maar Gallina had al van zijn sponsor HB te horen gekregen dat hij in 1987 maar andere motorfietsen moest huren als de nieuwe Suzuki niet competitief zou blijken.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1986
FIM wereldkampioenschap wegrace
38e seizoen (1986)
Volgende race:
Preis von Baden-Württemberg 1986

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1985
Grand Prix-wegrace van San Marino Volgende race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1987