Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1985

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1985 was de negende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1985. De races werden verreden op 21 juli 1985 op het Circuit Bugatti nabij Le Mans, Frankrijk. Tijdens deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 80cc-klasse beslist.

Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1985
Officiële naam Grand Prix de France Moto
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 21 juli 1985
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Eerste Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Tweede Vlag van Frankrijk Raymond Roche
Derde Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
250 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Eerste Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Tweede Vlag van Duitsland Toni Mang
Derde Vlag van Italië Fausto Ricci
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Fausto Gresini
Snelste ronde Vlag van Italië Ezio Gianola
Eerste Vlag van Italië Ezio Gianola
Tweede Vlag van Italië Fausto Gresini
Derde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Ángel Nieto
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Nederland Henk van Kessel
Zijspan
Poleposition Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Snelste ronde Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Eerste Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Tweede Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Fritz Buck
Derde Vlag van Japan Masato Kumano/Vlag van Duitsland Helmut Diehl

Algemeen bewerken

Stefan Dörflinger besliste het wereldkampioenschap 80 cc in zijn voordeel en Freddie Spencer scoorde zijn vierde dubbeloverwinning van het seizoen. In de 125cc-klasse scoorde Garelli weer twee podiumplaatsen, maar door een blunder won de verkeerde coureur. De zijspanklasse werd gewonnen door Egbert Streuer/Bernard Schnieders, die hun achterstand op Werner Schwärzel/Fritz Buck tot drie punten verkleinden.

500cc-klasse bewerken

Hoewel de Amerikaanse coureurs, vanwege hun driftende rijstijl, niet blij waren met het hobbelige circuit, zette Freddie Spencer de snelste trainingstijd, maar het verschil met Christian Sarron was slechts 0,16 seconde. Christian Le Liard zette voor het eerst de nieuwe, experimentele ELF 2 in en kwalificeerde zich als 24e. Spencer had op de hobbelige baan wel last van het piekerige vermogen van zijn viercilinder Honda NSR 500. Daarom testte hij acht verschillende bandencompounds en uiteindelijk werd er snel een driecilinder Honda NS 500 geprepareerd, maar de tijd was te kort om de juiste afstelling te vinden. Bovendien ging een krukaslager kapot.

De training bewerken

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 1"33'47
2.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"33'63
3.   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 1"33'73
4.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 1"34'13
5.   Raymond Roche Marlboro-Yamaha 1"34'70
6.   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 1"34'90
7.   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 1"35'45
8.   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 1"36'06
9.   Pierre-Etienne Samin ELF-Chevallier-Honda 1"36'54
10.   Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 1"37'03

De race bewerken

De Franse organisatie had de 500cc-race vóór de 250cc-race gepland. Dat was gunstig voor Freddie Spencer, die in beide klassen startte. Het Franse publiek verheugde zich op Christian Sarron, die de tweede trainingstijd had gereden. Na de start reed er echter een complete Honda-trein voorop: Ron Haslam, Randy Mamola, Wayne Gardner, Freddie Spencer, Didier de Radiguès en Pierre-Etienne Samin. De eerste Yamaha-coureur was inderdaad Sarron, want Eddie Lawson had zijn machine twee keer moeten aanduwen en had na de eerste ronde bijna een halve minuut achterstand. Spencer nam al snel de leiding, waarbij Gardner hem makkelijk leek te volgen. Sarron vocht zich naar voren en passeerde eerst Mamola en daarna ook Haslam. Gardner viel weg door een gat in zijn achterband. Sarron sloot aan achter Spencer, maar bij het passeren van achterblijvers remde hij zijn voorwiel onderuit. Nu opende Raymond Roche de aanval op Haslam en Mamola, terwijl Lawson zich intussen door het hele veld naar voren had gevochten. Roche finishte als tweede achter Spencer, en Lawson wist Haslam nog te passeren en vierde te worden.

Uitslag 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 45"58'33 1 15
2   Raymond Roche Marlboro-Yamaha 46"14'04 5 12
3   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 46"18'13 6 10
4   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 46"25'22 3 8
5   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 46"32'18 7 6
6   Pierre-Etienne Samin ELF-Chevallier-Honda 47"21'08 9 5
7   Sito Pons HB-Gallina-Suzuki 47"26'39 14 4
8   Gustav Reiner Bakker-Honda +1 ronde 13 3
9   Fabio Biliotti Honda +1 ronde 16 2
10   Mike Baldwin Honda +1 ronde 18 1
11   Armando Errico Honda +1 ronde 15
12   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki +1 ronde 11
13   Wolfgang von Muralt Bakker-Suzuki +1 ronde 17
14   Rob Punt Suzuki +1 ronde 23
15   Dietmar Mayer Honda +1 ronde 29
16   Maurice Coq Suzuki +1 ronde 28
17   Simon Buckmaster Suzuki + 2 ronden 31
18   Andreas Leuthe Suzuki + 2 ronden 33

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  René Lavigne Honda 32
  Neil Robinson Suzuki 26
  Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 8
  Marco Gentile Yamaha 22
  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha Val 2
  Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK Band 4
  Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 10
  Christian Le Liard ELF-Honda 24
  Stelio Marmaras Suzuki 34
  Eero Hyvärinen Honda Val 25
  Boet van Dulmen Bakker-Honda Val 20
  Dave Petersen Honda Val 12
  Massimo Messere Honda 21
  Louis-Luc Maisto Suzuki 27
  Thierry Espié Chevallier-Honda Val

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Claude Arciero Honda

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Takazumi Katayama Bakker-Rothmans-HRC-Honda Gestopt[1]
  Mile Pajic SNRT-Honda Teambeleid[2]
  Henk van der Mark
  Marco Lucchinelli Cagiva Teambeleid[3]
  Virginio Ferrari

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 111
2   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 94
3   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 62
4   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda-UK 61
5   Ron Haslam Rothmans-HRC-Honda-UK 57
6   Randy Mamola Rothmans-HRC-Honda 50
7   Didier de Radiguès ELF-Chevallier-HRC-Honda 34
  Raymond Roche Marlboro-Yamaha
9   Rob McElnea Skoal Bandit-Heron-Suzuki 19
10   Boet van Dulmen Honda / Bakker-Honda 14

250cc-klasse bewerken

De training bewerken

Martin Wimmer reed achter Freddie Spencer de tweede trainingstijd, maar viel daarna door een vastloper. Zijn arm moest worden gehecht en hij had een klein breukje in zijn hand, waardoor zijn start twijfelachtig was. Alan Carter kwalificeerde zich als 29e met een machine die was opgebouwd uit reservedelen, want zijn Honda RS 250 R was bij een race op Snetterton uitgebrand.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 1"39'34
2.   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 1"39'71
3.   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 1"40'05
4.   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 1"40'07
5.   Jean Foray Chevallier-Yamaha 1"40'30
6.   Manfred Herweh Bakker-Real-Rotax 1"40'44
7.   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 1"40'45
8.   Antonio Neto JJ Cobas-Rotax 1"40'52
9.   Dominique Sarron Rothmans-Honda 1"40'62
10.   Fausto Ricci Rothmans-HRC-Honda 1"40'81

De race bewerken

Toni Mang en Freddie Spencer liepen na de start van de 250cc-race in Frankrijk meteen weg van de rest van het veld, met Mang de eerste vijf ronden op kop. Toen gaf Spencer gas om met tien seconden voorsprong te winnen. Intussen was de strijd om de derde plaats ook niet spannend, want daar reed Fausto Ricci een tamelijk eenzame race. Strijd was er wel om de vierde plaats, waar Manfred Herweh aantoonde dat hij weer fit begon te worden na zijn val in de training van de Spaanse Grand Prix.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 40"00'76 1 15
2   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 40"10'58 3 12
3   Fausto Ricci Rothmans-HRC-Honda 40"25'45 10 10
4   Manfred Herweh Bakker-Real-Rotax 40"30'61 6 8
5   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 40"30'79 4 6
6   Pierre Bolle Bakker-Parisienne 40"31'11 13 5
7   Jacques Cornu Parisienne-Honda 40"32'44 14 4
8   Jean-François Baldé Yamaha 40"48'56 12 3
9   Dominique Sarron Rothmans-Honda 40"49'26 9 2
10   Luis Miguel Reyes JJ Cobas-Rotax 40"49'59 17 1
11   Juan Garriga JJ Cobas-Rotax 40"49'96 30
12   Thierry Rapicault Yamaha 40"53'26 18
13   Jean-Michel Mattioli Yamaha 40"53'63 11
14   Niall Mackenzie Silverstone-Armstrong-Rotax 40"53'90 24
15   Roland Freymond Yamaha 41"14'30 25
16   Harald Eckl ES 41"15'43 22
17   Patrick Igoa Rothmans-Honda 41"31'16 15
18   Massimo Matteoni Honda 41"34'59 35
19   Stefano Caracchi MBA +1 ronde 38
20   Jean-Luc Guillemet Yamaha + 2 ronden 29
21   Mario Rademeyer Yamaha + 2 ronden 31

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 7
  Reinhold Roth Juchem-Yamaha 16
  Jean-Louis Guignabodet MIG-Rotax 20
  Jean Foray Chevallier-Yamaha 5
  Thomas Bacher Rotax 23
  Jacky Onda Pernod 27
  Antonio Neto JJ Cobas-Rotax 8
  Siegfried Minich Yamaha 32
  Stéphane Mertens Yamaha 21
  Patrick Fernandez JJ Cobas-Rotax 26
  Maurizio Vitali Garelli 36
  Alan Carter Honda Remmen 29
  Éric Saul Comoth 37

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Martin Wimmer Mitsui-Yamaha Blessure[4] 2
  Donnie McLeod Silverstone-Armstrong-Rotax 34
  August Auinger Bartol 19
  Guy Bertin Malanca-Rotax Val in training[5] 33

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Tony Head Armstrong-Rotax
  Michel Galbit Yamaha
  Roland Pittet Yamaha
  Edwin Weibel Yamaha
  Hans Becker Yamaha
  René Delaby Rotax
  Philippe Pagano Yamaha
  Gabriel Grabia Yamaha
  Antonio Garcia JJ Cobas-Rotax
  Cees Doorakkers SNRT-Honda

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax Blessure[6]
  Hans Lindner Rotax Blessure[7]
  Mar Schouten Yamaha
  Hans Besendorfer Yamaha
  Ángel Nieto Garelli Ontslagen[8]
  Iván Palazzese Venemotos-Yamaha Ontslagen[9]
  Erich Klein Rotax Blessure[10]

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer Rothmans-HRC-Honda 119
2   Toni Mang Marlboro-HRC-Honda 82
3   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 69
4   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 67
5   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 34
6   Fausto Ricci Rothmans-HRC-Honda 32
7   Alan Carter HRC-Honda / Honda 20
8   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax 17
  Jacques Cornu Bakker-Parisienne /
Parisienne-Honda
10   Reinhold Roth Juchem-Yamaha 16

125cc-klasse bewerken

De training bewerken

De 125cc-training gaf het vertrouwde beeld van twee Garelli-coureurs die veel sneller waren dan de rest van het veld. Lucio Pietroniro verspeelde zijn tiende startplaats door in de latere trainingen te vallen, waarbij hij een botje in zijn voet brak.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"44'61
2.   Ezio Gianola FMI-Garelli 1"44'99
3.   Pier Paolo Bianchi MBA 1"46'24
4.   Bruno Kneubühler LCR-MBA 1"46'74
5.   Jean-Claude Selini MBA 1"46'82
6.   August Auinger Bartol-MBA 1"48'07
7.   Alex Bedford MBA 1"48'07
8.   Olivier Liégeois MBA 1"48'16
9.   Willy Pérez MBA 1"48'17
10.   Lucio Pietroniro MBA 1"48'65

De race bewerken

De 125cc-race deed een beetje denken aan de races in het seizoen 1984, toen teamgenoten Ángel Nieto en Eugenio Lazzarini steeds een schijngevecht leverden, dat uiteindelijk steeds door Nieto gewonnen werd. Nu was Lazzarini de teambaas, en zijn pupillen Fausto Gresini en Ezio Gianola voerden het toneelstukje op, maar Gresini moest winnen. Het plan mislukte omdat in Le Mans start- en finishlijn niet dezelfde waren. Gianola kwam als eerste uit de laatste bocht en gebaarde naar Gresini dat hij voorbij moest komen om als eerste de lijn te passeren. Feitelijk was hij de finishlijn, ongeveer 100 meter voor de startlijn, echter al met 0,22 seconden voorsprong gepasseerd. Bruno Kneubühler pakte de derde plaats, die hij de hele race tamelijk eenzaam bezet had.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Ezio Gianola FMI-Garelli 39"11.46 2 15
2   Fausto Gresini FMI-Garelli 39"11.68 1 12
3   Bruno Kneubühler LCR-MBA 39"23.87 4 10
4   Domenico Brigaglia MBA 39"26.52 22 8
5   Pier Paolo Bianchi MBA 39"28.96 3 6
6   Jean-Claude Selini MBA 39"33.53 5 5
7   August Auinger Bartol-MBA 39"51.49 6 4
8   Giuseppe Ascareggi MBA 39"55.35 20 3
9   Håkan Olsson MBA 39"56.14 16 2
10   Olivier Liégeois MBA 39"58.98 8 1
11   Willy Pérez MBA 39"59.98 9
12   Jussi Hautaniemi MBA 40"00.71 12
13   Thierry Feuz MBA 40"04.77 11
14   Johnny Wickström MBA 40"08.65 15
15   Paul Bordes MBA 40"30.82 17
16   Andres Sánchez MBA 40"42.78 13
17   Jacky Hutteau MBA 40"43.82 23
18   Bady Hassaine MBA 40"47.55 27
19   Michel Escudier MBA 40"47.84 28
20   Eric Gijsel MBA 40"48.10 25
21   Mike Leitner MBA 40"51.32 24
22   Boy van Erp MBA 40"53.97 29
23   Fernando Gonzalez MBA 40"59.36 34
24   Gilles Payraudeau MBA 41"00.94 31
25   Wilhelm Lücke MBA +1 ronde 36
26   Beat Sidler MBA +1 ronde 38
27   Peter Balaz MBA +1 ronde 32
28   Robin Appleyard MBA +1 ronde 18
29   Jean-Marc Nobleaux MBA +1 ronde 35

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Thomas Pedersen MBA 14
  Karl Dauer MBA 21
  Alex Bedford MBA Ketting 7
  Adolf Stadler MBA 26
  Franz Birrer MBA 37
  Christian Le Badezet MBA 30
  Anton Straver MBA Opgave[11] 19

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Lucio Pietroniro MBA Blessure[12] 10
  Ton Spek MBA Blessure[13] 33

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Alfred Waibel MBA
  Luca Cadalora MBA Blessure[14]
  Willy Hupperich Seel-MBA

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 76
2   Pier Paolo Bianchi MBA 75
3   Ezio Gianola FMI-Garelli 57
4   Bruno Kneubühler LCR-MBA 50
5   August Auinger Bartol-MBA 42
6   Domenico Brigaglia MBA 30
7   Jean-Claude Selini MBA 26
8   Lucio Pietroniro MBA 24
9   Olivier Liégeois MBA 14
10   Johnny Wickström MBA 12

80cc-klasse bewerken

De training bewerken

Derbi zette alles op alles om Stefan Dörflinger van de wereldtitel af te houden. Zo kreeg Jorge Martínez steun van Manuel Herreros en Ángel Nieto. Bovendien was er sprake van enige intimidatie ten opzichte van Dörflinger, die zich daar echter niet veel van aantrok. Als de Derbi-rijders het in de race te bont zouden maken zou hij een protest indienen tegen de (reglementair) te hoge zitjes van de Derbi-machines. Dörflinger kwalificeerde zich als tweede, maar kwam op de eerste startrij tussen drie Derbi's te staan.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Derbi 1"51'59
2.   Stefan Dörflinger Krauser 1"52'53
3.   Manuel Herreros Derbi 1"53'31
4.   Ángel Nieto Derbi 1"54'20
5.   Ian McConnachie Krauser 1"54'48
6.   Rainer Kunz Ziegler 1"55'76
7.   Jean-Marc Velay GMV-Casal 1"56'32
8.   Theo Timmer HuVo-Casal 1"56'54
9.   Paul Rimmelzwaan Harmsen 1"56'97
10.   Gerd Kafka Seel 1"57'18

De race bewerken

Drie Derbi's op de eerste startrij moest genoeg zijn om Stefan Dörflinger voorlopig nog van de wereldtitel af te houden, maar dat gebeurde toch niet. Hoewel Manuel Herreros als snelste vertrok, kwamen zijn teamgenoten Ángel Nieto en Jorge Martínez als laatsten weg. Martínez sloot in de derde ronde aan bij Dörflinger om meteen daarna te vallen. Toen Dörflinger begon aan te dringen bij Herreros ging die eveneens tegen het asfalt. De intimidatie en psychologische oorlogvoering die het Derbi-team ten opzichte van Dörflinger had uitgevoerd had de eigen rijders wellicht het meest op de zenuwen gewerkt. In elk geval was er geen bedreiging meer voor Dörflinger, die het zich best kon veroorloven Ángel Nieto nog voorbij te laten. Hij had zelfs als zevende kunnen finishen om zijn wereldtitel veilig te stellen, maar werd achter Nieto tweede, voor Henk van Kessel, die zijn eerste podiumplaats van het seizoen scoorde.

Uitslag 80cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Ángel Nieto Derbi 32"43.35 4 15
2   Stefan Dörflinger Krauser 32"56.46 2 12
3   Henk van Kessel HuVo-Casal 33"06.63 12 10
4   Jean-Marc Velay GMV-Casal 33"06.86 8 8
5   Gerhard Waibel Real-Seel 33"07.50 13 6
6   Domingo Gil Blanco Autisa 33"11.37 15 5
7   Paul Rimmelzwaan Harmsen 33"12.44 10 4
8   Gerd Kafka Seel 33"15.13 11 3
9   Ian McConnachie Krauser 33"27.38 5 2
10   Theo Timmer HuVo-Casal 33"27.58 9 1
11   Serge Julin Bakker-Casal 33"40.80 14
12   Jos van Dongen Casal 33"41.01 18
13   Günter Schirnhofer Krauser 33"48.90 16
14   René Dunki Krauser 33"55.72 20
15   Reinhard Koberstein Seel 34"31.87 22
16   Kees Besseling CJB +1 ronde 6
17   Lionel Robert Scrab +1 ronde 26
18   Richard Bay Rupp-Maico +1 ronde 24
19   Herri Torrontegui JJ Cobas-Rotax +1 ronde 27
20   Chris Baert Eberhardt +1 ronde 28
21   Johan Auer Eberhardt +1 ronde 34
22   Mika Sakari Komu Eberhardt +1 ronde 33
23   Jean-Luc Facon HuVo-Casal +1 ronde 30
24   José Saez Calabuig Derbi +1 ronde 32
25   Thomas Engl ESCN +1 ronde 36

Niet gefinisht bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Jorge Martínez Derbi 1
  Manuel Herreros Derbi 3
  Rainer Kunz Ziegler 7
  Paolo Priori Lusuardi 29
  Aad Wijsman Harmsen Zuigerveer 31
  Paul Bordes Scrab 17
  Reiner Koster LCR-Casal 25
  Hans Koopman Ziegler Koppeling 19
  Juan Ramón Bolart Autisa 21
  Daniel Mateos Autisa 23
  Thierry Hemery HuVo-Casal 35

Niet gekwalificeerd bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Jamie Lodge Krauser

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Hans Spaan HuVo-Casal Blessure[15]
  Stefan Prein HuVo-Casal
  Bernd Rossbach HuVo-Casal

Top tien tussenstand 80cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Stefan Dörflinger (wereldkampioen) Krauser 76
2   Jorge Martínez Derbi 52
3   Gerd Kafka Seel 42
4   Manuel Herreros Derbi 40
5   Gerhard Waibel Real-Seel 32
6   Ian McConnachie HuVo-Casal /
Krauser
21
7   Theo Timmer HuVo-Casal 19
8   Henk van Kessel HuVo-Casal 18
9   Paul Rimmelzwaan Harmsen 15
  Ángel Nieto Derbi

Zijspanklasse bewerken

De training bewerken

Egbert Streuer en Bernard Schnieders waren in alle trainingen sneller dan de concurrentie en reden dan ook naar poleposition. Als tweede stond de combinatie Alain Michel/Jean-Marc Fresc. Dat kwam voor Streuer wel goed uit, want hij hoopte dat Michel nog wat punten kon afsnoepen van Werner Schwärzel/Fritz Buck en Rolf Biland/Kurt Waltisperg, die het wereldkampioenschap aanvoerden.

Trainingstijden bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 1"39'45
2.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha 1"40'43
3.   Werner Schwärzel   Fritz Buck Krauser-LCR-Yamaha 1"40'65
4.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 1"40'81
5.   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 1"41'60
6.   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 1"42'77
7.   Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha 1"43'26
8.   Hans-Rudi Christinat   Markus Fährni LCR-Yamaha 1"43'26
9.   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 1"43'33
10.   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha 1"43'34

De race bewerken

Na de start in Frankrijk nam Rolf Biland meteen de leiding, gevolgd door Egbert Streuer, Alain Michel en Werner Schwärzel. De derde plaats van Michel was ideaal voor Streuer, want hij kon wat punten van Schwärzel afsnoepen. Die hoop vervloog in de tweede ronde, toen Michel met een defecte koppeling uitviel. Na drie ronden gaf Streuer gas, reed de snelste raceronde en toen hij omkeek zag hij dat er al een groot gat met Biland was geslagen. Vanaf dat moment kon hij al banden gaan sparen en desondanks zijn voorsprong vergroten. Schwärzel sloot aan bij Biland, maar die laatste viel door een gebroken drijfstang uit. Masato Kumano won zijn gevecht met Frank Wrathall en werd derde.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 37"05'94 1 15
2   Werner Schwärzel   Fritz Buck Krauser-LCR-Yamaha 37"19'89 3 12
3   Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha 38"02'46 7 10
4   Frank Wrathall   Graham Rose Seymaz-Yamaha 13 8
5   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 9 6
6   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 5 5
7   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 6 4
8   Luigi Casagrande   René Nydegger LCR-Yamaha 12 3
9   Graham Gleeson   Kerry Chapman LCR-Yamaha 14 2
10   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-ARO 1
11   Martin Kooy   Raimond van den Groep Kova-Yamaha 21
12   Jos Modder   Dick van 't Klooster LCR-Yamaha 23
13   Dennis Bingham   Julia Bingham LCR-Yamaha
14   Mick Barton   Simon Birchall LCR-Yamaha
15   Ken Smith   Dave Brown Onbekend
16   Barry Brindley   Christopher Jones Yamaha
17   Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha +5 ronden[16] 11

Niet gefinisht bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser Drijfstang 4
  Alain Michel   Jean-Marc Fresc Krauser-LCR-Yamaha Koppeling 2
  Hans-Rudi Christinat   Markus Fährni LCR-Yamaha 8
  Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha 10
  Hans Hügli   Andreas Schütz LCR-Yamaha 15
  Hein van Drie   Iain Colquhoun LCR-Yamaha Vastloper 17

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha Blessure[17]

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos. Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Werner Schwärzel   Fritz Buck Krauser-LCR-Yamaha 61
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 58
3   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha /
LCR-Krauser
50
4   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 26
5   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Yamaha 22
6   Masato Kumano   Helmut Diehl LCR-Yamaha 18
7   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 13
8   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 12
9   Mick Barton   Simon Birchall LCR-Yamaha 11
10   Hans Hügli   Andreas Schütz LCR-Yamaha 8
  Frank Wrathall     Phil Spendlove en
Graham Rose
Seymaz-Yamaha

Trivia bewerken

Ángel Nieto, Garelli en Derbi bewerken

Ángel Nieto was net als in het seizoen 1984 in dienst van Garelli, maar van de 125cc-klasse overgestapt op de nieuwe Garelli-250cc-racer. Zijn slechte prestaties met die machine weet men aanvankelijk aan het feit dat hij nog herstellende was van een val tijdens de GP van San Marino van 1984. Om er een beetje in te komen reed Nieto ook voor Derbi in de 80cc-klasse, en dat ging erg goed. De weg terug naar de 125cc-Garelli was echter afgesloten, omdat dat team gesponsord werd door de Italiaanse bond FMI, die alleen Italianen op de machines wilde zien. Daarop besloot Garelli vanaf de Franse Grand Prix van Nieto's diensten af te zien.

Lavado ontevreden bewerken

Carlos Lavado had van Yamaha een nieuw frame gekregen, maar ook een nieuw motorblok met grotere powervalves. Martin Wimmer koos voor het oude blok met cilinders van Hans-Jürgen Hummel, dat duidelijk sterker was. Lavado smeet zijn machine na afloop van de race dan ook kwaad tegen een muur.

Blok te koop? bewerken

Het ging al sinds de Belgische Grand Prix niet goed met Pier Paolo Bianchi, die met zijn fabrieks-MBA de Garelli's van Fausto Gresini en Ezio Gianola niet meer kon volgen. Hij vroeg na de race aan Bruno Kneubühler of die zijn snelle motorblok niet wilde verkopen.

Nachtelijk sleutelen bewerken

In het rennerskwartier werd in de nacht van zaterdag op zondag vooral bij de zijspanrijders nog flink gesleuteld. In de Yamaha-motor van Egbert Streuer was een veertje van een oliekeerring naar binnen gezogen en dat had een zuiger en een cilinder beschadigd. In de Krauser van Rolf Biland moest een krukas worden vervangen. Alain Michel stond in die nacht de krukassen voor Streuer en Biland te persen, maar had al tegen zijn vrouw gezegd: "let maar op, morgen gaat die van ons stuk". Dat gebeurde niet. Michel viel in de derde ronde uit door een defecte koppeling.

Opstapklasse? bewerken

Hoewel men zou verwachten dat de 80cc-klasse een opstapklasse voor jonge rijders zou moeten zijn, waren het de "oude rotten" die de prijzen verdeelden. De jongste op het erepodium was Stefan Dörflinger (37). Ángel Nieto was 38 en Henk van Kessel 39.

Jubileum bewerken

Ángel Nieto won zijn eerste race in de 80cc-klasse, maar in totaal zijn negentigste Grand Prix.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1985
FIM wereldkampioenschap wegrace
37e seizoen (1985)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1985

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1984
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1986