Grand Prix-wegrace van Duitsland 1981

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1981 was derde race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1981. De races werd verreden de Hockenheimring nabij Hockenheim. Voor de 50cc-klasse was dit de openingsrace van het seizoen. In Duitsland startten alle klassen, maar dat betekende wel dat de 50cc-klasse al op zaterdag 2 mei moest rijden, terwijl de andere klassen op zondag 3 mei reden.

Vlag van Duitsland Grand Prix-wegrace van Duitsland 1981
Land Vlag van Duitsland Duitsland
Datum 2 en 3 mei 1981
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Nieuw-Zeeland Graeme Crosby
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Tweede Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Derde Vlag van Italië Marco Lucchinelli
350 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez
Snelste ronde Vlag van Duitsland Toni Mang
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Frankrijk Eric Saul
Derde Vlag van Frankrijk Thierry Espié
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Toni Mang
Snelste ronde Vlag van Duitsland Toni Mang
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Venezuela Carlos Lavado
Derde Vlag van Zwitserland Roland Freymond
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Zwitserland Hans Müller
50 cc
Poleposition Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Eerste Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Tweede Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel
Derde Vlag van Duitsland Rainer Kunz
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor/Vlag van Zweden Benga Johansson
Eerste Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Duitsland Michael Burkhardt
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor/Vlag van Zweden Benga Johansson
Derde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber

Algemeen bewerken

 
Kenny Roberts met zijn nieuwe Yamaha OW 54 tijdens de eerste - nog natte - training in Duitsland

Tot vreugde van de coureurs was de GP van Duitsland in 1980 voor het laatst op de Nordschleife gereden. De Hockenheimring vond men veel veiliger. Onder een aantal Nederlandse coureurs heerste er nogal wat verwarring over de startplaatsen en de toestemming om te rijden. Klaas Hernamdt had een startbevestiging voor de 250- en de 350cc-races van de KNMV en van de organisatie, maar moest zijn plaats op last van de KNMV afstaan aan Rinus van Kasteren. Uiteindelijk kon Hernamdt toch starten. Ton Spek had op basis van de Nederlandse gradinglist recht op een start in de 125cc-race omdat de plaats van Peter Looijesteijn was vrijgekomen, maar kreeg van de organisatie te horen dat er al veel te veel Nederlanders in die klasse startten. Het hardst getroffen werd Egbert Streuer, die in Zwitserland was geopereerd aan een maagperforatie en daardoor al de GP van Oostenrijk had moeten missen. Hij had toestemming van zijn chirurg in Zwitserland en van de circuitarts, maar niet van de KNMV-arts die hem helemaal niet had onderzocht maar telefonisch contact had gehad met de behandelend arts in Assen. Na deze GP beëindigde Wil Hartog abrupt en onverwacht zijn carrière. Toni Mang werd de held van de dag. Voor 100.000 toeschouwers won hij twee klassen.

500cc-klasse bewerken

Nadat Graeme Crosby eerst verrassend op poleposition had gestaan in Oostenrijk, lukte hem dit in Duitsland opnieuw, terwijl Boet van Dulmen op de tweede startplaats stond en Kenny Roberts op de derde. Christian Sarron, die het seizoen 1980 voor het grootste deel gemist had door een armbreuk en die in Oostenrijk was uitgevallen, liep bij een val in de trainingen een aantal kneuzingen en een gebroken pink op, waardoor hij niet kon starten. Wil Hartog kwam niet verder dan de 21e startplaats. Takazumi Katayama werd met de Honda NR 500 17e in de training. De race werd geweldig spannend. Bij de start waren Crosby, Ballington en Roberts al snelsten weg, maar Jack Middelburg kon ze goed volgen. Kork Ballington ging bij een bocht rechtdoor en staakte even later de strijd omdat hij kansloos was. Ook Jack Middelburg kon zich in de kopgroep handhaven, maar werd uiteindelijk door een aantal coureurs ingehaald en werd achtste. Van Dulmen sloot juist bij de kopgroep aan maar kreeg ook moeite met het tempo en liet Crosby, Roberts en de inmiddels aangesloten Marco Lucchinelli en Randy Mamola gaan. Hij zou toch nog vierde worden doordat Crosby door een haperende versnellingsbak terugviel. Hartog werd veertiende en besloot later op de dag dat hij zijn racecarrière onmiddellijk zou beëindigen.

Eindstand 500cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Kenny Roberts Yamaha 42:04.70 3 15
2   Randy Mamola Suzuki +0,44 4 12
3   Marco Lucchinelli Suzuki +0,69 6 10
4   Boet van Dulmen Yamaha +16,97 2 8
5   Michel Frutschi Yamaha +31,61 5 6
6   Barry Sheene Yamaha +32,56 12 5
7   Hiroyuki Kawasaki Suzuki +35,39 11 4
8   Jack Middelburg Suzuki +39,76 7 3
9   Marc Fontan Suzuki +50,94 15 2
10   Franco Uncini Suzuki +53,23 10 1
11   Sadao Asami Yamaha +1:02.44 13
12   Philippe Coulon Suzuki +1:04.07 14
13   Graeme Crosby Suzuki +1:05.06 1
14   Wil Hartog Suzuki +1:28.72 21
15   Raymond Roche Yamaha +1:30.59 39
16   Kimmo Kopra Suzuki +1:30.85 25
17   Peter Sjöström Suzuki +1:34.31 22
18   Walter Migliorati Suzuki +1:36.39 18
19   Christian Estrosi Yamaha +1:40.01 19
20   Henk de Vries Suzuki +2:01.84 27
21   Sergio Pellandini Suzuki +2:05.11 29
22   Alain Röthlisberger Suzuki +2:05.11
23   Josef Hage Yamaha +1 ronde 41
24   Michael Schmid Suzuki +1 ronde 38
25   Bernard Fau Yamaha +1 ronde 30
26   Dominique Pernet Yamaha +1 ronde 37
27   Gerhard Vogt Suzuki +1 ronde 42
28   Günter Dreier Yamaha +1 ronde
29   Marco Greco Yamaha +1 ronde
30   Virginio Ferrari Cagiva +1 ronde 40

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Giovanni Pelletier Suzuki 16
  Dave Potter Yamaha 23
  Stuart Avant Suzuki 31
  Kork Ballington Kawasaki 9
  Klaus Klein Suzuki 32
  Seppo Rossi Suzuki 33
  Mike Baldwin Yamaha
  Takazumi Katayama Honda 17
  Jon Ekerold Solo 20
  Stefan Klabacher Yamaha
  Wolfgang von Muralt Yamaha 28
  Adelio Faccioli Suzuki 26
  Andreas Hofmann Suzuki 34
  Jean Lafond Yamaha 35
  Keith Huewen Suzuki 24

Niet gestart bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Christian Sarron Yamaha Blessure in training 8

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Randy Mamola Suzuki 27
2   Kenny Roberts Yamaha 15
3   Hiroyuki Kawasaki Suzuki 14
  Boet van Dulmen Yamaha
5   Barry Sheene Yamaha 13
6   Graeme Crosby Suzuki 12
7   Marco Lucchinelli Suzuki 10
8   Jack Middelburg Suzuki 6
  Michel Frutschi Yamaha
10   Franco Uncini Suzuki 5

350cc-klasse bewerken

In de 350cc-race gingen Toni Mang en Jon Ekerold aan de leiding, op korte afstand gevolgd door Patrick Fernandez. Mang en Ekerold vochten een verbeten strijd uit en raakten elkaar zelfs enkele malen, maar plotseling was eerst Fernandez verdwenen en de volgende ronde was ook Ekerold weg en had Mang een grote voorsprong op Eric Saul, Pekka Nurmi, Keith Huewen en Thierry Espié, die de motor van Michel Rougerie had gekregen. Rougerie moest een week rust houden na zijn val in Oostenrijk. Er was een groot aantal rijders gevallen doordat eerst Fernandez door een vastloper ten val was gekomen en olie uit zijn Yamaha op de baan lag. Fernandez' motor vloog bovendien in brand. Over die olie vielen vervolgens Graeme Geddes, Tony Head en een ronde later ook Jon Ekerold, die op dat moment op kop reed. Carlos Lavado viel uit met een gebroken krukas en Mang kon op zijn gemak naar de finish rijden. Eric Saul werd tweede en Espié werd derde.

Uitslag 350cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Toni Mang Kawasaki 44'09"1 5 15
2   Éric Saul Chevallier-Yamaha 44'50"9 6 12
3   Thierry Espié Bimota-Yamaha 44'58"0 20 10
4   Keith Huewen Yamaha 45'01"46 16 8
5   Pekka Nurmi Yamaha 45'02"31 15 6
6   Roger Sibille Yamaha 45'03"39 14 5
7   Graeme McGregor Yamaha 45'18"64 18 4
8   Peter Looijesteijn Yamaha 45'37"40 17 3
9   Edi Stöllinger Kawasaki 45'38"29 27 2
10   Paolo Ferretti Yamaha 45'38"62 10 1
11   Tony Rogers Yamaha 45'39"40 24
12 Onbekend
13   Alan North Yamaha 45'45"67 21
14   Jean-Louis Albera Yamaha 45'46"28 33
15   Werner Hilbk Yamaha 45'48"56 23
16   Clive Horton Yamaha 45'52"78 36
17   René Delaby Yamaha 46'06"38 12
18   Bruno Kneubühler Yamaha 46'09"95 22
19   Martin Wimmer Yamaha 46'11"23 31
20   Manfred Herweh Yamaha 46'12"41 29
21   Bengt Elgh Yamaha 46'15"92 38
22   Alois Tost Yamaha +1 ronde 42
23   Heinz Chittka Yamaha 40
24   Bodo Schmidt Yamaha
25   Jacques Cornu Yamaha 11
26   Reino Eskelinen Yamaha 30

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Jon Ekerold Solo 3
  Patrick Fernandez Bimota-Yamaha 1
  Jean-François Baldé Kawasaki 2
  Sauro Pazzaglia Yamaha 19
  Jeffrey Sayle Yamaha 35
  Graeme Geddes Bimota-Yamaha 9
  Tony Head Yamaha 4
  Carlos Lavado Yamaha 8
  Rinus van Kasteren Yamaha 44
  Vincenzo Cascino Yamaha val[1] 39

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Toni Mang Kawasaki 31
2   Jon Ekerold Solo 25
3   Patrick Fernandez Bimota-Yamaha 23
4   Thierry Espié Bimota-Yamaha 18
5   Carlos Lavado Yamaha 16
6   Keith Huewen Yamaha 13
7   Jean-François Baldé Kawasaki 12
  Eric Saul Chevallier-Yamaha
9   Graeme Geddes Bimota-Yamaha 11
10   Jeffrey Sayle Yamaha 6
  Jacques Cornu Yamaha
  Pekka Nurmi Yamaha

250cc-klasse bewerken

Bij de vorige 250cc-race in Argentinië was Toni Mang slechts veertiende geworden omdat hij de juiste afstelling van zijn Kawasaki KR 250 niet kon vinden. In Duitsland reed hij naar poleposition en na de start bouwde hij na enkele ronden al een flinke voorsprong op, achtervolgd door Patrick Fernandez, Carlos Lavado en Roland Freymond. Fernandez viel, waardoor Lavado tweede werd, voor Freymond. Ángel Nieto had met zijn Siroko-Rotax een slechte start, maar werkte zichzelf naar voren en werd vijfde.

Uitslag 250cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Toni Mang Kawasaki 38'09.820 1 15
2   Carlos Lavado Yamaha +32,850 22 12
3   Roland Freymond Ad Maiora +40,290 5 10
4   Paolo Ferretti Yamaha +51,940 8
5   Ángel Nieto Siroko-Rotax +52,510 8 7
6   Richard Schlachter Yamaha +52,780 11 6
7   Edi Stöllinger Kawasaki +53,370 14 4
8   Bruno Kneubühler Rotax +53,620 33 3
9   Jean-François Baldé Kawasaki +54,420 6 2
10   Graeme McGregor Yamaha +1'04.860 27 1
11   Graeme Geddes Yamaha 10
12   Christian Estrosi Yamaha 12
13   Jean-Louis Guignabodet Kawasaki 26
14   Maurizio Massimiani Ad Maiora 19
15   André Gouin Yamaha 29
16   Karl-Thomas Grässel Yamaha 15
17   Martin Wimmer Yamaha 30
18   Roger Sibille Yamaha 23
19   Gianpaolo Marchetti MBA 35
20   Franco Marchegiani Yamaha 28
21   Massimo Matteoni Tre Stelle 37
22   Walter Hoffmann Yamaha 21
23   Didier de Radiguès Yamaha 34
24   Jürgen Schmit Yamaha 46
25   Clive Horton Armstrong-Rotax 18
26   Etienne Geeraerd Yamaha 47
27   Bernd Schappacher Rotax 40
28   Johnny Scott Yamaha 44
29   Franz Schwarz Yamaha 45
30   Gerhard Vogt Rotax

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Patrick Fernandez Bimota-Yamaha Val 2
  Herbert Hauf FKN 3
  Tony Head Yamaha 4
  Loris Reggiani Bimota-Yamaha 9
  Eddie Lawson Kawasaki 13
  Pekka Nurmi Yamaha 17
  Sauro Pazzaglia MBA 24
  Pierre Tocco Yamaha 25
  Thierry Espié Chevallier-Yamaha 39
  Jean-Louis Tournadre Bimota-Yamaha 42
  Klaas Hernamdt Yamaha 31
  Michael Lederer Yamaha 32
  Sadao Asami Yamaha 32
  Stefan Jannsen Yamaha 41
  Peter Looijesteijn Yamaha 43

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Jean-François Baldé Kawasaki 17
2   Roland Freymond Ad Maiora 16
3   Toni Mang Kawasaki 15
4   Carlos Lavado Yamaha 12
  Graeme Geddes Bimota-Yamaha
6   Patrick Fernandez Bimota-Yamaha 10
7   Hervé Guilleux Siroko-Rotax 8
  Paolo Ferretti Yamaha
9   Ángel Nieto Siroko-Rotax 6
10   Martin Wimmer Yamaha 5

125cc-klasse bewerken

Nadat Ángel Nieto en Loris Reggiani met hun Minarelli's al twee keer eerste en tweede geworden waren, was het wel duidelijk dat ze oppermachtig waren in de 125cc-klasse. Maar in Duitsland waren ze zo beleefd Gert Bender met zijn eigenbouw motorfiets een ronde aan de leiding te laten rijden. Daarna gaven ze pas echt gas, maar Reggiani viel uit, net als Pier Paolo Bianchi en Eugenio Lazzarini. Nieto bleef met gemak voor Stefan Dörflinger rijden en won de race. Dörflinger werd tweede. Bender werd in de strijd om de derde plaats nog gepasseerd door Hans Müller en de enige spanning die er was zat in de strijd om de vijfde plaats, die werd beslist in het voordeel van Thierry Noblesse.

Uitslag 125cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Ángel Nieto Minarelli 35'51"9 1 15
2   Stefan Dörflinger MBA + 10,880 3 12
3   Hans Müller MBA +13,070 5 10
4   Gert Bender Bender +19,180 7 8
5   Thierry Noblesse MBA +56,990 13 6
6   Henk van Kessel EGA +1' 15,340 14 5
7   János Drapál Morbidelli +1' 22,920 9 4
8   Johnny Wickström MBA +1' 25,800 22 3
9   Joe Genoud MBA +1' 26,330 28 2
10   Alfred Waibel MBA +1' 27,640 15 1
11   Stefan Janssen MBA 23
12   Erich Klein Morbidelli 19
13   Jacky Hutteau Afam 24
14   Maurizio Vitali MBA
15   Michel Galbit MBA 21
16   Anton Straver MBA 32
17   Willy Pérez MBA 18
18   Jan Huberts Sanvenero 19
19   Norbert Peschke MBA 36
20   Zbynek Havrda MBA 37
21   Robert Bauer Morbidelli 27
22   Theo Timmer MBA 30
23   Walter Kaletsch Morbidelli 42
24   Chris Baert MBA 40
25   François Wirtz MBA
26   Frédéric Michel MBA

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Per-Edvard Carlsson MBA Val 45
  Loris Reggiani Minarelli Val[2] 4
  Guy Bertin Sanvenero 12
  Ricardo Tormo Sanvenero 11
  Pier Paolo Bianchi MBA 2
  Jean-Claude Selini MBA 10
  Hans-Jürgen Hummel MBA 43
  August Auinger MBA 44
  Eugenio Lazzarini Iprem 6
  Jacques Bolle Motobécane 25

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Ángel Nieto Minarelli 45
2   Loris Reggiani Minarelli 24
3   Pier Paolo Bianchi MBA 16
4   Hans Müller MBA 15
5   Stefan Dörflinger Krauser-MBA 12
6   Jacques Bolle Motobécane 10
7   Willy Pérez MBA 8
  Per-Edvard Carlsson MBA
  Eugenio Lazzarini Iprem
  Gert Bender Bender

50cc-klasse bewerken

Al tijdens de trainingen van de Duitse Grand Prix leek het erop dat het 50cc-seizoen 1981 niet erg spannend zou worden. Stefan Dörflinger trainde met zijn Van Veen-Kreidler acht seconden sneller dan zijn teamgenoot Hagen Klein. Ricardo Tormo kwam uit op de Bultaco uit 1978, die er bij aankomst al tamelijk onverzorgd uitzag. Hij kreeg een startplaats in het achterveld. Ook de race was niet spannend: opnieuw reed Dörflinger acht seconden per ronde sneller dan zijn achtervolgers Theo Timmer en Henk van Kessel. Timmer's Bultaco kreeg al in de eerste ronde een gat in de zuiger en Van Kessel's Kreidler liep vast, evenals de Van Veen-Kreidler van Hagen Klein. Tormo parkeerde na een ronde met een slecht lopende motor. Achter Dörflinger was er ook geen sprake van spanning. Met grote onderlinge afstanden reden Rolf Blatter en Hans-Jürgen Hummel op de tweede en derde plaats, tot ook Blatter uitviel en de jonge Rainer Kunz (de zoon van Rudi Kunz) derde werd.

Uitslag 50cc-klasse bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Stefan Dörflinger Kreidler 29'17"410 1 15
2   Hans-Jürgen Hummel Sachs 30'18"910 4 12
3   Rainer Kunz Kreidler 30'22"390 7 10
4   Otto Machinek Kreidler 30'32"790 21 8
5   George Looijesteijn Kreidler 30'34"990 8 6
6   Kasimir Rapczynski Kreidler 6 5
7   Gerhard Bauer Kreidler 4
8   Claudio Lusuardi Moto Villa 33 3
9   Klaus Kull Kreidler 14 2
10   Herbert Engelhardt Kreidler 18 1
11   Yves le Toumelin TYL 13
12   Joaquin Gali Bultaco 17
13   Ramon Gali Kreidler 19
14   Dieter Göppner Kreidler 22
15   Jos van Dongen Kreidler 27
16   Bruno Di Carlo MDC 24
17   Reiner Koster Malanca 40
18   Peter Verbic Kreidler 15
19   Chris Baert CVD 16
20   Henry Nagel Kreidler 30

Niet gefinished bewerken

Coureur Merk Oorzaak Grid
  Ricardo Tormo Bultaco Motor 41
  Rolf Blatter Kreidler 5
  Hagen Klein Kreidler Vastloper 2
  Theo Timmer Bultaco Zuiger 3
  Henk van Kessel Kreidler Vastloper 32
  Yves Dupont ABF 26
  Ingo Emmerich Kreidler 20
  Günter Schirnhofer Kreidler 9

Niet deelgenomen bewerken

Coureur Merk Oorzaak
  Hans Spaan Kreidler Blessure[3]

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos. Coureur Motorfiets Ptn.
1   Stefan Dörflinger Van Veen-Kreidler 15
2   Hans-Jürgen Hummel Sachs 12
3   Rainer Kunz Kreidler 10
4   Otto Machinek Kreidler 8
5   George Looijesteijn Kreidler 6
6   Kasimir Rapczynski Kreidler 5
7   Gerhard Bauer Kreidler 4
8   Claudio Lusuardi Bultaco 3
9   Klaus Kull Kreidler 2
10   Herbert Engelhardt Kreidler 1

Zijspanklasse bewerken

In de zijspanrace startte Rolf Biland als snelste, met Alain Michel en Jock Taylor op zijn hielen. Biland viel na drie ronden uit door een uitgelopen big-endlager. Michel/Burkhardt en Taylor/Johansson vochten een spannende strijd uit. In de laatste ronde nam Michel in de Sachskurve de leiding, maar Taylor probeerde die in de laatste bocht terug te pakken, waardoor de combinaties zij aan zij over de streep gingen en men moest wachten tot de finishfoto ontwikkeld was. Toen bleek dat Michel/Burkhardt een voorsprong van 0,003 seconde hadden. Opnieuw bleek dat er een enorm verschil was tussen de toprijders en de rest van het veld. Werner Schwärzel/Andreas Huber kwamen ook op het podium maar hadden een 45 seconden achterstand.

Uitslag zijspanklasse bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Alain Michel   Michael Burkhard Seymaz-Yamaha 33'36"21 15
2   Jock Taylor   Benga Johansson Fowler-Windle-Yamaha 33'36"24 12
3   Werner Schwärzel   Andreas Huber Krauser-Seymaz-Yamaha 34'19"74 10
4   Mick Boddice   Chas Birks Yamaha 35'08"36 8
5   Derek Jones   Brian Ayres Ireson-Yamaha 35'25"33 6
6   Rolf Steinhausen   Georg Willmann RSR-Yamaha 35'33"88 5
7   Albert Giesemann   Wolfgang Gäbke LCR-Yamaha 4
8   Jesco Höckert   Thomas Riedel Busch-Yamaha 3
9   Walter Talmon-Groß   Ernst Dürrich Yamaha 2
10   Egon Schons   Wolfgang Kalauch Yamaha 1

Niet gefinished bewerken

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
  Jo van der Ven   Tonny Troeyen Yamaha motor
  Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha motor
  Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha medisch

Top 10 WK-stand na deze race bewerken

Pos Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn
1   Jock Taylor   Benga Johansson Fowler-Windle-Yamaha 27
2   Alain Michel   Michael Burkhardt Seymaz-Yamaha 25
3   Werner Schwärzel   Andreas Huber Krauser-Seymaz-Yamaha 18
4   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 12
5   Mick Boddice   Chas Birks Yamaha 8
6   Trevor Ireson   Clive Pollington Yamaha 6
  Rolf Steinhausen   Georg Willmann RSR-Yamaha
  Derek Jones   Brian Ayres Yamaha
9   Masato Kumano   Kunio Takeshima LCR-Yamaha 5
10   Albert Giesemann   Wolfgang Gäbke Yamaha 4
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1981
FIM wereldkampioenschap wegrace
33e seizoen (1981)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1981

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1980
Grand Prix-wegrace van Duitsland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1982