Grand Prix-wegrace van België 1983

De Grand Prix-wegrace van België 1983 was de negende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1983. De races werden verreden op 3 juli 1983 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy, (Liège).

Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1983
Officiële naam G.P. Moto 1983
Land Vlag van België België
Datum 3 juli 1983
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Tweede Vlag van Verenigde Staten Freddie Spencer
Derde Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
250 cc
Poleposition Vlag van België Didier de Radiguès
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Eerste Vlag van België Didier de Radiguès
Tweede Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Derde Vlag van Venezuela Carlos Lavado
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Spanje Ángel Nieto
Derde Vlag van Spanje Ricardo Tormo
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Derde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Claude Monchaud

Algemeen bewerken

De komst van de Grand Prix Formule 1 naar Spa-Francorchamps was feitelijk een zegen voor de motorcoureurs. De macht van Bernie Ecclestone zorgde voor een verbeterd circuit, een groter geasfalteerd deel van het rennerskwartier, nieuwe douches en toiletten, een nieuw perscentrum en een nieuwe controletoren. Het zware ongeval van Franco Uncini tijdens de TT van Assen was het Suzuki-fabrieksteam nu wel erg uitgedund, want Loris Reggiani was al drie maanden aan het herstellen van zijn ongeluk tijdens de Franse Grand Prix en Toni Mang had het hele seizoen nog niet gereden door een ski-ongeval voor aanvang van het seizoen. Zo bleef alleen Randy Mamola als fabriekscoureur over.

500 cc bewerken

Freddie Spencer ging er na de start in België meteen vandoor, terwijl Randy Mamola en Kenny Roberts om de tweede plaats vochten en al een gaatje sloegen ten opzichte van de Honda-rijders Takazumi Katayama, Ron Haslam en Marco Lucchinelli. Roberts passeerde Mamola en begon aan een inhaalrace naar Spencer, wiens voorsprong opliep tot meer dan vijf seconden. Spencer kreeg echter steeds meer last van overstuur door een versleten voorband en in de twaalfde ronde bedroeg zijn voorsprong nog maar 2½ seconde. In de dertiende ronde had Roberts het gat al gedicht en in de La Source-hairpin ging hij bij Spencer binnendoor. Hij sloeg uiteindelijk een gat van bijna 14 seconden met Spencer en naderde hem in de stand om het wereldkampioenschap tot op vijf punten.

Uitslag 500 cc bewerken

Franco Uncini
Omdat de Belgische Grand Prix al een week na de TT van Assen werd gereden, stond iedereen te wachten op nieuws over de toestand van Franco Uncini, die door Wayne Gardner was aangereden en bewusteloos naar het Academisch Ziekenhuis Groningen was afgevoerd. Het nieuws kwam met de komst van teammanager Roberto Gallina, die wist te vertellen dat Uncini op donderdag 30 juni om 15.00 uur, exact vijf dagen na het ongeluk, voor het eerst bij bewustzijn was gekomen. Het was nog niet duidelijk of hij blijvend letsel had opgelopen, maar wel dat zijn leven was gered door de constructie van zijn helm. Die helm was weliswaar afgevlogen, maar dat was een ingebouwde veiligheid van de helm, waarvan de kinband afbrak bij een kracht van 500 kg om het breken van de nek te voorkomen. Gallina dacht dat Uncini wellicht in Silverstone weer zou kunnen rijden, maar uiteindelijk kwam hij het hele seizoen niet meer aan de start.
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Kenny Roberts Marlboro-Yamaha 51"20'88 2 15
2   Freddie Spencer HRC-Honda 51"34'78 1 12
3   Randy Mamola HB-Suzuki 51"56'81 3 10
4   Takazumi Katayama HRC-Honda 5 8
5   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 4 6
6   Marc Fontan Gauloises-Yamaha 10 5
7   Marco Lucchinelli HRC-Honda 7 4
8   Ron Haslam HRC-Honda 9 3
9   Boet van Dulmen Bakker-Suzuki 11 2
10   Sergio Pellandini Suzuki 1
11   Keith Huewen Suzuki
12   Mark Salle Suzuki
13   Eero Hyvärinen Suzuki
14   Franck Gross Suzuki
15   Wolfgang von Muralt Suzuki
16   Stuart Avant Suzuki
17   Ernst Gschwender Suzuki
18   Rob Punt Suzuki 25
19   Peter Huber Suzuki
20   Borge Nielsen Suzuki
21   Dennis Ireland Suzuki
22   Johan van Eijk Suzuki 31
23   Jean-Philippe Delers Yamaha
DNF   Jack Middelburg Honda Stuurdemper 6
DNF   Philippe Coulon Suzuki Val
DNF   Chris Guy Suzuki
DNF   Peter Sjöström Suzuki
DNF   Bent Slydal Suzuki
DNF   Franz Kaserer Suzuki
DNF   Con Law Suzuki
DNQ   Steve Parrish Yamaha
DNQ   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki Blessure[1]
DNQ   Toni Mang HB-Suzuki Blessure[2]
DNQ   Gianni Pelletier Honda
DNQ   Leandro Beccheroni Suzuki
DNQ   Virginio Ferrari Cagiva
DNQ   Loris Reggiani HB-Gallina-Suzuki
DNS   Raymond Roche Honda Blessure[3]
DNS   Didier de Radiguès Honda Carburatie[4]
DNS   Fabio Biliotti Honda Blessure[5]
DNS   Barry Sheene Suzuki Ziekte[6]

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Freddie Spencer HRC-Honda 105
2   Kenny Roberts Marlboro-Yamaha 100
3   Randy Mamola HB-Suzuki 70
4   Takazumi Katayama HRC-Honda 62
5   Eddie Lawson Marlboro-Yamaha 54
6   Marc Fontan Sonauto-Yamaha 43
7   Marco Lucchinelli HRC-Honda 35
8   Franco Uncini HB-Gallina-Suzuki 30
9   Ron Haslam HRC-Honda 23
10   Raymond Roche Honda 17

250 cc bewerken

Voor de start van de 250cc-race liep Jacques Cornu in paniek over de startgrid. Zijn motorfiets was in de opwarmronde stuk gegaan. Dankzij de sportiviteit van o.a. Carlos Lavado en Christian Sarron, die de start ophielden, kon Cornu over de vangrail springen en in het rennerskwartier zijn reservemotor ophalen en alsnog op de tweede startrij plaatsnemen. Didier de Radiguès maakte vanaf poleposition een overduidelijk valse start, maar de jury nam geen maatregelen. De Radiguès was in de beginfase van de race ook overduidelijk de snelste, want na de eerste ronde had hij al een riante voorsprong op Christian Estrosi, Martin Wimmer, Hervé Guilleux en Jacques Cornu. Lavado en Christian Sarron bevonden zich toen na een slechte start nog in het middenveld. Estrosi begon terug te vallen en Lavado en Sarron stootten door naar voren, net als Thierry Espié die als teamgenoot rugdekking moest geven aan De Radiguès. Vooral Sarron ging erg snel en hij wist in de achtste ronde aan het achterwiel van De Radiguès te komen en zelfs enkele malen aan de leiding door te komen. Hij moest echter afhaken toen zijn banden begonnen te slijten. Sarron nam wat gas terug omdat hij vreesde met zijn banden de finish niet eens te halen, maar hij werd wel tweede. Lavado had inmiddels een tamelijk eenzame race op de derde plaats gereden, maar hij hoefde zich ook niet erg in te spannen want hij behield een behoorlijke voorsprong in de WK-stand.

Uitslag 250 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha 43"23'29 1 15
2   Christian Sarron Sonauto-Yamaha 43"26'34 3 12
3   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 43"33'20 2 10
4   Thierry Espié Chevallier-Yamaha 7 8
5   Hervé Guilleux Kawasaki 4 6
6   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 5
7   Jacques Cornu Hostettler-Yamaha 6 4
8   Iván Palazzese Venemotos-Yamaha 3
9   Jean-Louis Guignabodet Yamaha 2
10   Jean-Marc Toffolo Morena-Rotax 10 1
11   Patrick Fernandez Yamaha
12   Christian Estrosi Pernod 8
13   Thierry Rapicault Sonauto-Yamaha
14   Peter Looijesteijn Waddon-Rotax 20
15   Massimo Matteoni Yamaha
16   Jean-Michel Mattioli Yamaha
17   Teruo Fukuda Yamaha
18   Herbert Bessendorfer Yamaha
19   Stéphane Mertens Yamaha
20   Alan North Yamaha
21   Roland Freymond Armstrong-Rotax
22   Harald Eckl Yamaha
23   Bruno Lüscher Yamaha
24   Donnie McLeod Yamaha
25   Paolo Ferretti Rotax
26   Graeme McGregor EMC-Rotax
17   René Delaby Armstrong-Rotax
DNF   Manfred Herweh Real-Rotax Val 5
DNF   Tony Head Armstrong-Rotax
DNF   Guy Bertin MBA 9
DNF   Carlos Cardús JJ Cobas-Rotax
DNF   Bernard Fau Yamaha
DNF   Siegfried Minich Rotax
DNF   Eric Saul Yamaha
DNF   Michel Simeon Yamaha
DNF   Edwin Weibel Yamaha
DNQ   Jean-Louis Tournadre Sonauto-Yamaha Blessure
DNQ   Alan Carter Yamaha
DNS   Jacques Bolle Pernod
DNS   Jean-François Baldé Chevallier-Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Carlos Lavado Venemotos-Yamaha 82
2   Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha 63
3   Hervé Guilleux Kawasaki 51
4   Christian Sarron Sonauto-Yamaha 48
5   Thierry Espié Chevallier-Yamaha 43
6   Manfred Herweh Real-Rotax 40
7   Martin Wimmer Mitsui-Yamaha 38
8   Jean-François Baldé Chevallier-Yamaha 32
  Jacques Cornu Hostettler-Yamaha
10   Patrick Fernandez Bimota-Bartol/Yamaha 26

125 cc bewerken

Hoewel ze goed getraind hadden, startten alle Garelli-coureurs slecht. Eugenio Lazzarini kwam in het middenveld terecht en Ángel Nieto zat nog verder naar achteren. Ricardo Tormo en Pier Paolo Bianchi voerden het veld aan voor Bruno Kneubühler, August Auinger en Johnny Wickström. Met een nieuw ronderecord reed Lazzarini in de vierde ronde naar de leiding van de race, terwijl Auinger en Bianchi uitvielen. Uiteindelijk verdrong Nieto Kneubühler van de tweede plaats, maar zijn achterstand op Lazzarini was te groot om hem nog van de overwinning af te houden. Kneubühler verloor echter ook zijn vierde plaats aan Wickström toen hij door een gebroken krukas uitviel.

Uitslag 125 cc bewerken

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eugenio Lazzarini Garelli 36"59'75 2 15
2   Ángel Nieto Garelli 37"08'80 6 12
3   Ricardo Tormo MBA 37"09'58 4 10
4   Johnny Wickström MBA 8 8
5   Lucio Pietroniro MBA 9 6
6   Gerhard Waibel Seel-MBA 5
7   Pierluigi Aldrovandi MBA 4
8   Henk van Kessel MBA 11 3
9   Fausto Gresini MBA 2
10   Stefano Caracchi MBA 1
11   Stefan Dörflinger MBA
12   Willy Pérez MBA
13   Jean-Claude Selini MBA
14   Erich Klein MBA
15   Alfred Waibel Real
16   Helmut Lichtenburg MBA
17   Paol Bordes MBA
18   Giuseppe Ascareggi MBA
19   Olivier Liégeois Sanvenero
20   Jussi Hautanimi Yamaha
21   Per-Edvard Carlsson MBA
22   Jacky Hutteau MBA
23   Jean-Paul Leonard MBA
24   Bady Hassaine MBA
25   Esa Kytola MBA
26   Kees van der Ven MBA 33
27   Chris Baert MBA
DNF   Willem Heykoop Sanvenero Val 16
DNF   Bruno Kneubühler MBA Krukas 3
DNF   Hans Müller Seel-MBA Drijfstang 5
DNF   Pier Paolo Bianchi Sanvenero Krukas 1
DNF   August Auinger MBA Krukas 7
DNF   Hugo Vignetti MBA
DNF   Anton Straver MBA Schakelstang 21
DNF   Maurizio Vitali MBA 10

Top tien tussenstand 125cc-klasse bewerken

Pos. Coureur Merk Ptn.
1   Ángel Nieto Garelli 87
2   Eugenio Lazzarini Garelli 67
3   Bruno Kneubühler MBA 49
4   Ricardo Tormo MBA 46
5   Maurizio Vitali MBA 41
6   Johnny Wickström MBA 34
7   Pier Paolo Bianchi Sanvenero 30
8   Fausto Gresini MBA/Garelli 20
9   Stefano Caracchi MBA 19
10   Gerhard Waibel Seel-MBA 17

Zijspannen bewerken

Egbert Streuer had een zeer slechte start in België en verklaarde later dat hij dacht dat het teken "vijf seconden voor de start" net was gegeven toen iedereen al aan het aanduwen was. Rolf Biland reed zoals gewoonlijk aan kop en sloeg meteen een flink gat met Streuer en de nogal wild sturende Pentti Niinivaara. De eveneens slecht gestarte Alain Michel nam de derde plaats over van Niinivaara. Voor Streuer was het gat met Biland te groot om nog een aanval in te zetten, maar hij liep wel weer wat meer in op Werner Schwärzel, die vierde werd.

Uitslag zijspannen bewerken

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 43"03'21 1 15
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 41"21'23 2 12
3   Alain Michel   Claude Monchaud Krauser-LCR-Yamaha 41"49'45 3 10
4   Werner Schwärzel   Andreas Huber Krauser-Seymaz-Yamaha 6 8
5   Masato Kumano   Kunio Takeshima LCR-Yamaha 10 6
6   Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha 9 5
7   Trevor Ireson   Donnie Williams Ireson-Yamaha 4
8   Dennis Bingham   Julia Bingham Padgett-Yamaha 3
9   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg Seymaz-Yamaha 2
10   Mick Barton   Simon Birchall Windle-Yamaha 1
11   Derek Bayley   Bob Bryson Yamaha +1 ronde
12   Amedeo Zini   Carlo Sonaglia LCR-Yamaha +1 ronde
13   Hans-Ruedi Christinat   Kurt Rothenbühler LCR-Yamaha +1 ronde
14   Martin Kooij   Raimond van den Groep Kova-Yamaha +1 ronde 21
15   Clive Stirrat   Graham Rose Yamaha +1 ronde
16 Pascal Faivre Onbekend Onbekend +1 ronde
17   Jos Modder   Erik De Groot LCR-Yamaha +1 ronde 22
18   Barry Brindlay   Christopher Jones Yamaha +1 ronde
19   Hein van Drie   Willem van Dis LCR-Yamaha +1 ronde 7
20   Egon Schons   Eckart Rösinger Busch-Yamaha +1 ronde
DNF   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 4
DNF   Pentti Niinivaara   Vesa Bienek LCR-Yamaha Ongeval 5
DNF   Rolf Steinhausen   Hermann Hahn Busch-Yamaha 8

Top tien tussenstand zijspanklasse bewerken

Pos. Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Rolf Biland   Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 60
2   Werner Schwärzel   Andreas Huber Krauser-Seymaz-Yamaha 42
3   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 37
4   Alain Michel   Claude Monchaud Krauser-LCR-Yamaha 27
5   Masato Kumano   Kunio Takeshima LCR-Yamaha 26
6   Trevor Ireson   Ashley Wooller en
  Donnie Williams
Ireson-Yamaha 20
7   Theo van Kempen   Geral de Haas LCR-Yamaha 16
8   Frank Wrathall   Phil Spendlove Seymaz-Yamaha 14
9   Mick Barton   Simon Birchall Windle-Yamaha 13
  Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg Seymaz-Yamaha

Trivia bewerken

Pauze bewerken

Na de Belgische Grand Prix volgde een rustpauze van drie weken. Vooral voor het HB-Suzuki-fabrieksteam was dat belangrijk, want men hoopte in die tijd Toni Mang en Loris Reggiani weer fit te krijgen, terwijl er ook nog een kleine kans bestond dat Franco Uncini op tijd fit zou zijn.

Vorige race:
TT Assen 1983
FIM wereldkampioenschap wegrace
35e seizoen (1983)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1983

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1982
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1984